Oasis
Oasis (па-беларуску: Аазіс) — музычны гурт, створаны ў 1991 годзе ў Манчэстэры, Вялікабрытанія. Адзін з найбольш уплывовых гуртоў брыт-попу.
| Oasis | |
 Лаем і Ноэл Галагеры падчас выступу Oasis (2005 год) | |
| Гады | 1991-2009 |
|---|---|
| Месца ўтварэньня | Вялікабрытанія |
| Мова | ангельская |
| Жанр | брыт-поп |
| Выдавец | Big Brother |
| Зьвязаныя праекты | «Noel Gallagher's High Flying Birds», «Beady Eye» |
| Удзельнікі | |
| Былыя ўдзельнікі | *Лаем Галагер
|
| Узнагароды і прэміі | |
| oasisinet.com | |
Творчы касьцяк гэтага гурту з Манчэстэру[1] складаюць браты Галагеры: вакаліст Лаем Галагер (нар. 21 верасьня 1972) і гітарыст Ноэл (нар. 29 траўня 1967).
Гісторыя
рэдагавацьБраты вырасьлі на поўдні Манчэстэру ў сям’і ірляндзкіх каталікоў. Пакуль малодшы брат Лаем Галагер хадзіў у школу, Ноэл, які атрымаў у падарунак на 11-ы дзень нараджэньня гітару ад свайго бацькі, захапіўся панк-рокам, і, як і многія ягоныя аднагодкі, атрымліваў задавальненьне ад прагулаў, рабаваньня ды хуліганства. Ва ўзросьце 13 гадоў Ноэл быў асуджаны ўмоўна на паўгады за абрабаваньне раённай крамы, і пасьля гэтага здарэньня ўсур’ёз вырашыў заняцца музыкай, беручы прыклад з гітарыста Smiths Джоні Мара. Лаем Галагер не захапляўся музыкай да 1989 году, пакуль старэйшы брат не прывёў яго на канцэрт Inspiral Carpets. Ноэл пасябраваў з удзельнікам гэтага гурту Клінтам Бунам, потым стаў тэхнікам гурту і паехаў з музыкамі ў вялікае турнэ. У 1991 ён патэлефанаваў дадому, і маці сказала яму, што Лаем Галагер таксама стаў музыкам і сабраў свой уласны гурт.
Гітарыст Пол Артурс зь мянушкай Тупіца (нар. 23 ліпеня 1965), бубнач Тоні Маккэрал і Пол Макгіган (нар. 9 траўня 1971) гралі разам пад іменем Rain, а пасьля таго, як Лаем Галагер стаў вакалістам гурту, яны зьмянілі назву на Oasis.
У 1992 годзе пасьля канцэрту ў Манчэстэры да іх далучыўся Ноэл. Ён стаў гітарыстам і аўтарам амаль што ўсіх песень гурту. У траўні 1993 году яны выступілі ў Глазга, дзе зрабілі моцнае ўражаньне на ўладальніка лэйблу Creation Records Алана Макгі, які прысутнічаў на канцэрце выпадкова.
Пад канец 1993 году выйшаў дэбютны сынгл «Columbia». Кампазыцыя адразу ж трапіла ў плэй-ліст BBC Radio, што было вельмі рэдкім выпадкам, улічваючы палітыку радыёстанцыі. У пачатку наступнага году прэса літаральна абрушылася на гурт, крытыкуючы галоўным чынам амаральныя паводзіны музыкаў. З-за пастаяннага ўжываньня наркотыкаў і алькаголю было сарвана некалькі канцэртаў, і гэта прывяло да напружанай атмасфэры ўнутры калектыву.
Нягледзячы на гэта ў траўні 1994 году сынгл «Supersonic» трапіў у брытанскі Top 40, а наступны сынгл «Shakermaker», выпушчаны праз два месяцы, дабраўся да 11-га радка брытанскага гіт-параду сынглаў. Неўзабаве выйшаў сынгл «Live Forever», у якім вельмі адчуваўся ўплыў The Beatles, а на вокладцы дыску быў намаляваны дом, у якім вырас Джон Ленан. Сынгл трапіў у першую дзясятку альбомаў Вялікабрытаніі. Гэта сьведчыла пра тое, што дэбютны альбом гурту чакае вялікі посьпех, і ў верасьні 1994 году першы альбом «Definitely Maybe» заняў першы радок у гіт-парадзе Вялікабрытаніі.
У 1995 годзе гурт пачаў заваёўваць Злучаныя Штаты. Пасьля некалькіх канцэртаў гіты Oasis падабраліся да самага Top 50 часопісу Billboard. У сярэдзіне году бубнач Маккэрал пакінуў гурт, а яго месца заняў Алан Ўайт (нар. 26 траўня 1972). Разам зь ім гурт пачаў працаваць над сваім другім альбомам «(What's the Story) Morning Glory?», які выйшаў у кастрычніку 1995 году і стаў адным з найлепшых поп-альбомаў 90-х гадоў. Сынглы «Roll With It» і «Some might say» занялі першыя радкі чартаў у Вялікабрытаніі. Акрамя гэтага валікі посьпех мелі гіты «Wonderwall» і «Don’t look back in anger».
У 1997 годзе Oasis выпусьцілі свой трэці па ліку альбом «Be here now», якому папярэднічаў сынгл «D’you Know What I Mean?». Песьня заняла першае месца ў брытанскім гіт-парадзе. Фанаты з нецярпеньнем чакалі выхаду дыску, а ў дзень рэлізу каля крамаў грамафоннага запісу выстраіліся вялікія чэргі. Цягам 24 гадзін было прададзена 800 тыс. экзэмпляраў. Хаця ў альбоме ўсё яшчэ адчуваецца моцны ўплыў The Beatles, там аказалася шмат аўтэнтычных песень. «Stand by me», якая стала адной з найлепшых песень Ноэла Галагера і грандыёзная «All around the world», зробленая ў духу «Hey Jude», вельмі хутка атрымалі папулярнасьць у слухачоў па ўсім сьвеце.
У 1998 годзе выйшаў зборнік гітоў гурту, які ўключыў у сябе канцэртныя вэрсіі гітоў «Acquiesce» і «Stay Young». У жніўні наступнага года гурт пакінулі Артурз і Макгіган, на зьмену якім прыйшлі гітарыст Джэм Арчар (экс-Heavy Stereo) і бас-гітарыст Эндзі Бэл (экс-Ride, Hurricane №1). У 2000 годзе гурт выпусьціў чацьвёрты па ліку студыйны альбом «Standing on the shoulder of gaints». Нягледзячы на посьпех першага сынглу «Go Let it Out», які дэбютаваў у лютым на першым месцы, альбом не змог дасягнуць посьпеху сваіх папярэднікаў.
У красавіку 2002 году гурт зноў трапіў на вяршыні гіт-парадаў з сынглам «The Hindu Times», а затым выпусьціла новы альбом «Heathen Chemistry». Лаем Галагер прыняў удзел у запісу новых альбомаў Death in Vegas і Prodigy.
У 2009 годзе гурт разьдзяліўся на дзьве часткі — гітарыст і асноўны аўтар песень Ноэл Галагер сышоў і заснаваў свой уласны гурт «Noel Gallagher's High Flying Birds», астатнія ўдзельнікі працягнулі працаваць разам, але зьмянілі назву на «Beady Eye».
Дыскаграфія
рэдагавацьЗа сваю кар’еру гурт запісаў восем студыйных альбомаў і зборнік песень, якія былі выпушчаныя на другіх баках сынглаў[2]:
- 1994 — «Definitely Maybe»
- 1995 — «(What's the Story) Morning Glory?»
- 1997 — «Be Here Now»
- 1998 — «The Masterplan» (зборнік)
- 2000 — «Standing on the shoulder of gaints»
- 2002 — «Heathen Chemistry»
- 2005 — «Don’t Believe The Truth»
- 2008 — «Dig Out Your Soul»