مسیح‌شناسی
مسیح‌شناسی حوزهٔ مطالعاتی در الهیات مسیحی است که زمینهٔ اصلی آن هستی‌شناسی و شخص عیسی طبق انجیل‌ها و عهد جدید است.[۱] موضوعات اصلی این علم شامل هستی‌شانسی و شخص عیسی و ارتباط او با خدای پدر است. نظرات پولس جزء عمده‌ای از مسیح‌شناسی عصر حواریون را شکل می‌داد.[۲] ازلی بودن مسیح به هستهٔ مرکزی مسیح‌شناسی تبدیل شد.
پس از عصر حواریون، کلیسای اولیه درگیر منازعات شدید و عمدتاْ دارای جنبهٔ سیاسی دربارهٔ موضوعاتی مرتبط با یکدیگر شد. مسیح‌شناسی نقطهٔ تمرکز اصلی این منازعات شد و همهٔ هفت شورای سراسری اولیه موضوعات مسیح‌شناسی را در دستور کار داشتند. شوراهای دوم تا چهارم را عموماْ «شوراهای مسیح‌شناسی» می‌نامند. سه شورای بعدی تفاسیر اشتباه را محکوم می‌کردند.[۳] شورای خلقیدون قاعده‌سازی وجود مسیح (به صورت دو طبیعت انسانی و خدایی) را مورد توجه قرار داد.[۳] اختلافات ناشی از مسائل سیاسی در سدهٔ چهارم میلادی منجر به جدایی و شکل‌گیری نخستین مذاهب مسیحی شد.[۳]
توماس آکویناس در سدهٔ سیزدهم نخستین مسیح‌شناسی نظام‌مند را ارائه کرد که منجر به حل شدن شماری از موضوعات موجود شد.[۴] در قرون وسطی «تصویر مهربان عیسی» به عنوان یک دوست و منببع زندهٔ عشق و آرامش نیز ظهور یافت.[۵]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Christology: A Biblical, Historical, and Systematic Study of Jesus by Gerald O'Collins 2009 شابک ۰−۱۹−۹۵۵۷۸۷-X pp. 1–3
- ↑ Christ in Christian Tradition: From the Apostolic Age to Chalcedon by Aloys Grillmeier, John Bowden 1975 شابک ۰−۶۶۴−۲۲۳۰۱-X pp. 15–19 [۱]
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Davis, SJ, Leo Donald (1990), The First Seven Ecumenical Councils (325–787): Their History and Theology (Theology and Life Series 21), Collegeville, MN: Michael Glazier/Liturgical Press, p. 342, ISBN 978-0-8146-5616-7
- ↑ Gilson, Etienne (1994), The Christian Philosophy of Saint Thomas Aquinas, Notre Dame, IN: University of Notre Dame Press, p. 502, ISBN 978-0-268-00801-7
- ↑ Christology: Key Readings in Christian Thought by Jeff Astley, David Brown, Ann Loades 2009 شابک ۰−۶۶۴−۲۳۲۶۹−۸ p. 106
