Vrede van Berlijn (1878): verschil tussen versies
k robot Erbij: ru:Берлинский трактат (1878) |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| (11 tussenliggende versies door 9 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[ |
[[Bestand:SouthEast Europe 1878.jpg|thumb|right|300px|Zuidoost Europa na het Congres van Berlijn]] |
||
De '''Vrede van Berlijn''' was de laatste wet van het [[Congres van Berlijn]] ([[13 juni]]-[[13 juli]], [[1878]]), waarbij het [[Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland|Verenigd Koninkrijk]], [[Oostenrijk-Hongarije]], [[Derde Franse Republiek|Frankrijk]], [[Duitse Keizerrijk|Duitsland]], [[Koninkrijk Italië (1861-1946)|Italië]], [[Keizerrijk Rusland|Rusland]] en het [[Ottomaanse Rijk]] onder [[Abdülhamit II|Sultan |
De '''Vrede van Berlijn''' was de laatste wet van het [[Congres van Berlijn]] ([[13 juni]]-[[13 juli]], [[1878]]), waarbij het [[Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland|Verenigd Koninkrijk]], [[Oostenrijk-Hongarije]], [[Derde Franse Republiek|Frankrijk]], [[Duitse Keizerrijk|Duitsland]], [[Koninkrijk Italië (1861-1946)|Italië]], [[Keizerrijk Rusland|Rusland]] en het [[Ottomaanse Rijk]] onder [[Abdülhamit II|Sultan Abdülhamit II]] de [[Vrede van San Stefano]] herzagen, die eerder dat jaar op [[3 maart]] ondertekend werd. |
||
In dit verdrag werd de volledige onafhankelijkheid erkend van de vorstendommen [[Vorstendom Roemenië|Roemenië]], [[Vorstendom Servië|Servië]] en [[Vorstendom Montenegro|Montenegro]]. Het [[Vorstendom Bulgarije]] werd autonoom, maar bleef wel onder het formele bewind van het [[Ottomaanse Rijk]] staan en Bulgarije werd verdeeld onder het vorstendom en de autonome Ottomaanse provincie [[Oost-Roemelië]]. Met dit verdrag werden de plannen van het Russische Rijk om een onafhankelijk [[Groot-Bulgarije]] te creëren ongedaan gemaakt. |
In dit verdrag werd de volledige onafhankelijkheid erkend van de vorstendommen [[Vorstendom Roemenië|Roemenië]], [[Vorstendom Servië|Servië]] en [[Vorstendom Montenegro|Montenegro]]. Het [[Vorstendom Bulgarije]] werd autonoom, maar bleef wel onder het formele bewind van het [[Ottomaanse Rijk]] staan en Bulgarije werd verdeeld onder het vorstendom en de autonome Ottomaanse provincie [[Oost-Roemelië]]. Met dit verdrag werden de plannen van het Russische Rijk om een onafhankelijk [[Groot-Bulgarije]] te creëren ongedaan gemaakt. |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
De Ottomaanse provincie [[Bosnië (Ottomaanse provincie)|Bosnië]] en de [[Sandjak (gebiedsnaam)|sandjak]] [[Novi Pazar (Servië)|Novi Pazar]] werden onder bezetting geplaatst van [[Oostenrijk-Hongarije]], hoewel ze officieel een deel van het Ottomaanse Rijk bleven. |
De Ottomaanse provincie [[Bosnië (Ottomaanse provincie)|Bosnië]] en de [[Sandjak (gebiedsnaam)|sandjak]] [[Novi Pazar (Servië)|Novi Pazar]] werden onder bezetting geplaatst van [[Oostenrijk-Hongarije]], hoewel ze officieel een deel van het Ottomaanse Rijk bleven. |
||
De drie nieuwe onafhankelijke staten riepen zichzelf later nog uit tot [[monarchie|koninkrijk |
De drie nieuwe onafhankelijke staten riepen zichzelf later nog uit tot [[monarchie|koninkrijk]] (Roemenië in 1881, Servië in 1882 en Montenegro in 1910) terwijl Bulgarije in 1908 volledig onafhankelijk werd nadat het zich verenigde met [[Oost-Roemelië]]. Oostenrijk-Hongarije annexeerde Bosnië in 1908 wat zorgde voor de [[Bosnische crisis]]. |
||
Het verdrag verleende ook een speciale wettelijke status aan sommige religieuze groepen. Er werd verder vaag gevraagd voor een grensaanpassing tussen [[Griekenland]] en het [[Ottomaanse Rijk]] die uiteindelijk plaatsvond na onderhandelingen in [[1881]] waarbij [[Thessalië]] aan Griekenland overgedragen werd. |
Het verdrag verleende ook een speciale wettelijke status aan sommige religieuze groepen. Er werd verder vaag gevraagd voor een grensaanpassing tussen [[Griekenland]] en het [[Ottomaanse Rijk]] die uiteindelijk plaatsvond na onderhandelingen in [[1881]] waarbij [[Thessalië]] aan Griekenland overgedragen werd. |
||
[[ |
[[Categorie:1878]] |
||
[[Categorie:Vredesverdrag|Berlijn]] |
[[Categorie:Vredesverdrag|Berlijn 1878]] |
||
[[Categorie:Verdrag in de 19e eeuw|Berlijn 1878]] |
|||
[[Categorie:Geschiedenis van Bulgarije]] |
[[Categorie:Geschiedenis van Bulgarije]] |
||
[[Categorie:Geschiedenis van Montenegro]] |
[[Categorie:Geschiedenis van Montenegro]] |
||
[[Categorie:Geschiedenis van Roemenië]] |
[[Categorie:Geschiedenis van Roemenië]] |
||
[[Categorie:Geschiedenis van Servië]] |
[[Categorie:Geschiedenis van Servië]] |
||
[[Categorie:Geschiedenis van Berlijn]] |
|||
[[bg:Берлински договор]] |
|||
[[ca:Tractat de Berlín (1878)]] |
|||
[[cs:Berlínská smlouva (1878)]] |
|||
[[da:Berlin-traktaten]] |
|||
[[en:Treaty of Berlin (1878)]] |
|||
[[fr:Traité de Berlin de 1878]] |
|||
[[it:Trattato di Berlino (1878)]] |
|||
[[ja:ベルリン条約 (1878年)]] |
|||
[[ka:ბერლინის ხელშეკრულება, 1878]] |
|||
[[no:Traktaten i Berlin, 1878]] |
|||
[[pl:Traktat berliński (1878)]] |
|||
[[pt:Tratado de Berlim (1878)]] |
|||
[[ru:Берлинский трактат (1878)]] |
|||
[[simple:Treaty of Berlin of 1878]] |
|||
[[sk:Berlínska zmluva]] |
|||
[[th:สนธิสัญญาเบอร์ลิน (1878)]] |
|||
[[tr:Berlin Antlaşması]] |
|||
[[uk:Берлінський трактат]] |
|||
[[zh:1878年柏林條約]] |
|||
Huidige versie van 14 apr 2020 om 17:20
De Vrede van Berlijn was de laatste wet van het Congres van Berlijn (13 juni-13 juli, 1878), waarbij het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk-Hongarije, Frankrijk, Duitsland, Italië, Rusland en het Ottomaanse Rijk onder Sultan Abdülhamit II de Vrede van San Stefano herzagen, die eerder dat jaar op 3 maart ondertekend werd.
In dit verdrag werd de volledige onafhankelijkheid erkend van de vorstendommen Roemenië, Servië en Montenegro. Het Vorstendom Bulgarije werd autonoom, maar bleef wel onder het formele bewind van het Ottomaanse Rijk staan en Bulgarije werd verdeeld onder het vorstendom en de autonome Ottomaanse provincie Oost-Roemelië. Met dit verdrag werden de plannen van het Russische Rijk om een onafhankelijk Groot-Bulgarije te creëren ongedaan gemaakt.
De Ottomaanse provincie Bosnië en de sandjak Novi Pazar werden onder bezetting geplaatst van Oostenrijk-Hongarije, hoewel ze officieel een deel van het Ottomaanse Rijk bleven.
De drie nieuwe onafhankelijke staten riepen zichzelf later nog uit tot koninkrijk (Roemenië in 1881, Servië in 1882 en Montenegro in 1910) terwijl Bulgarije in 1908 volledig onafhankelijk werd nadat het zich verenigde met Oost-Roemelië. Oostenrijk-Hongarije annexeerde Bosnië in 1908 wat zorgde voor de Bosnische crisis.
Het verdrag verleende ook een speciale wettelijke status aan sommige religieuze groepen. Er werd verder vaag gevraagd voor een grensaanpassing tussen Griekenland en het Ottomaanse Rijk die uiteindelijk plaatsvond na onderhandelingen in 1881 waarbij Thessalië aan Griekenland overgedragen werd.