Przejdź do zawartości

Eugène Viollet-le-Duc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugène Viollet-le-Duc
Ilustracja
Eugène Viollet-le-Duc na fotografii autorstwa Nadara, 1876-1884
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1814
Paryż

Data i miejsce śmierci

17 września 1879
Lozanna

Narodowość

francuska

Nagrody

Royal Gold Medal

Praca
Styl

historyzm

Projekty

konserwacja zabytków

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Eugène Viollet-le-Duc na grafice Georgesa Gorvela

Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc (ur. 27 stycznia 1814 w Paryżu, zm. 17 września 1879 w Lozannie) – francuski architekt, historyk sztuki i konserwator, wolnomularz[1]. Komandor Legii Honorowej.

Poświęcił się badaniom architektury średniowiecznej. Jest jednym z ojców współczesnej wiedzy o konserwacji zabytków. Zasłynął dzięki restauracji średniowiecznych budowli. Od 1863 roku był profesorem uczelni École des Beaux Arts w Paryżu. Autor opracowań słownikowych dotyczących średniowiecza, m.in. architektury.

Ocena działalności

[edytuj | edytuj kod]

W swoim podejściu do sztuki konserwatorskiej charakteryzował się puryzmem stylowym. Często usuwał późniejsze dobudowy i dodatki. Uzupełniał brakujące elementy i rekonstruował ubytki. Zajmował się rekonstrukcją wnętrz i otoczenia budowli zgodnie ze stylem, w jakim były one budowane. Jego niewątpliwą zasługą było uratowanie wielu budowli przed zniszczeniem i zainteresowanie sztuką średniowiecza.

Viollet-le-Duc często krytykowany jest za swoiście pojęte „ulepszanie” budowli zabytkowych – dodawał obiektom zabytkowym elementy, których wcześniej nie było, przy równoczesnym usuwaniu istniejącej tkanki zabytkowej, niezgodnej z jego wyobrażeniami. Trzeba jednak mieć na uwadze, że prowadził swoją działalność w XIX wieku, kiedy podejście do architektury było inne niż współczesne. Obecnie, z uwagi na spustoszenia, jakie spowodowały I i II wojna światowa w Europie, usuwanie elementów „narosłych” przeprowadza się rzadko, a rekonstrukcję tylko w przypadku istotnych dowodów potwierdzających istnienie wcześniejszych elementów.

Dokonania

[edytuj | edytuj kod]
  • Opracowanie słownika dotyczącego średniowiecznej architektury francuskiej Dictionnaire raisonné de l'architecture française du XIe au XVIe siècle,
  • Opracowanie słownika mebli francuskich Dictionnaire raisonné du mobilier français de l'époque carolingienne à la Renaissance (Bance et Morel, Paris, 1858 à 1870).

Spis restaurowanych obiektów

[edytuj | edytuj kod]

Polonica

[edytuj | edytuj kod]
Ołtarz w Krypcie św. Leonarda na Wawelu

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wolnomularstwo w świetle encyklopedyj. Wypisy, Warszawa 1934, s. 8.
  2. a b Teresa Jakimowicz, Viollet-le-Duc, architekt-konserwator i jego związki z Polską, „Ochrona Zabytków” (3), 1966, s. 3-12.
  3. Alicja Maślak-Maciejewska, Przemysław Zarubin, Od cmentarza żydowskiego po Wawel. Działalność Hochstimów – rodziny żydowskich kamieniarzy,, „Studia Judaica” (1), 2022, s. 25.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]