Przejdź do zawartości

John Simon (1. wicehrabia Simon)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Allsebrook Simon
Ilustracja
1931
Data urodzenia

28 lutego 1873

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1954
Londyn

Radca generalny Anglii i Walii
Okres

od 1910
do 1913

Prokurator generalny Anglii i Walii
Okres

od 1913
do 1915

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 5 listopada 1931
do 7 czerwca 1935

Lord kanclerz
Okres

od 1940
do 1945

Odznaczenia
Order Gwiazdy Indii Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy)

John Allsebrook Simon, 1. wicehrabia Simon GCSI, GCVO, OBE (ur. 28 lutego 1873, zm. 11 stycznia 1954 w Londynie) – brytyjski prawnik i polityk, członek Partii Liberalnej i Narodowej Partii Liberalnej, minister w rządach Herberta Henry’ego Asquitha, Ramsaya MacDonalda, Stanleya Baldwina, Neville’a Chamberlaina i Winstona Churchilla.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem wielebnego Edwina Simona i Fanny Allsebrook. Wykształcenie odebrał w Fettes College w Edynburgu oraz Wadham College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1897 r. został członkiem All Souls College, a w 1899 r. rozpoczął praktykę adwokacką w Inner Temple. Po kilku latach prawniczej kariery został w 1906 r. wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Walthamstow z ramienia Partii Liberalnej. W 1910 r. został Radcą Generalnym, a w 1913 r. prokuratorem generalnym Anglii i Walii. W gabinecie wojennym Asquitha został w 1915 r. ministrem spraw wewnętrznych. Po upadku rządu Asquitha w 1916 r. Simon przeszedł wraz ze stronnikami byłego premiera do opozycji i utracił miejsce w parlamencie po wyborach 1922 r.

Do Izby Gmin powrócił w 1922 r. wygrywając wybory w okręgu Spen Valley (w 1919 r. startował bez sukcesu w wyborach uzupełniających w tym okręgu). W latach 1927–1931 stał na czele komisji mającej zbadać możliwość przyznania Indiom autonomii. Należał do prawego skrzydła Partii Liberalnej i grona krytyków lidera liberałów, Davida Lloyda George’a. Sprzeciwiał się udzielanemu przezeń poparciu dla mniejszościowych rządów laburzystowskich w 1924 r. i w latach 1929–1931. W czerwcu 1931 r. Simon skrytykował działania lidera swojej partii, opuścił Partię Liberalną i utworzył Narodową Partię Liberalną, która następnie weszła w skład koalicji popierającej rząd narodowy.

W latach 1931–1935 Simon był ministrem spraw zagranicznych. Następnie został ministrem spraw wewnętrznych i na tym stanowisku doprowadził do uchwalenia w 1936 r. Public Order Act, który zakazywał działalności Czarnych Koszul Oswalda Mosleya. W latach 1937–1940 był kanclerzem skarbu. W 1940 r. otrzymał tytuł 1. wicehrabiego Simon i zasiadł w Izbie Lordów. Został również Lordem Kanclerzem, ale nie wszedł w skład gabinetu wojennego Churchilla. Po opuszczeniu koalicji przez Partię Pracy w 1945 r. Simon pozostał na stanowisku, ale Churchill ponownie nie powołał go w skład gabinetu. Tym samym lord Simon został pierwszym, i jak do tej pory ostatnim, Lordem Kanclerzem, który w czasie pokoju nie był członkiem gabinetu.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była od czerwca 1899 r. Ethel Venables. Ich ślub odbył się w Headington w hrabstwie Oxfordshire. John miał z nią troje dzieci – Margaret (żonę Geoffreya Edwardsa), Joan (żonę Johna Bickforda-Smitha) oraz Johna Gilberta (2. wicehrabiego Simon, męża Maud Christie Simon). Ethel zmarła przy narodzinach trzeciego dziecka. Simon poślubił w grudniu 1917 r. Kathleen Rochard Harvey. Nie miał z nią dzieci. Po jego śmierci w 1954 r. tytuł wicehrabiego odziedziczył jego najstarszy syn.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]