Senhères enes balcons. Senhères enes carrèrs. Descolorades o acabades d’estrear. Senhères enes rebraci, senhères coma capa. Senhères enes soms. Senhères pertot. Cadun n’a era sua. Pr’amor que jos era senhèra i caben toti. Tantes senhères, mès damb un significat pròpri entà cadun. Tantes senhères, mès que signifiquen tant entà toti.

Era istòria de Catalonha l’an hargada milions de persones, cadua damb era sua istòria personau. Trajectòries diuèrses que confluïssen en un còr gigant que batane damb fòrça. Un país que non pregunte ad arrés d’a on ven, mès que convide a caminar amassa de cap a un futur compartit. Ua identitat tant solida coma dubèrta. Un país orgulhós d’èster plurau.

Fòrça catalans e catalanes, ua sòla Catalonha. Fòrça còrs, un solet batanar.