What do you think?
Rate this book
On Modern Art
Published in 1966, Paul Klee on Modern Art has an introduction by Herbert Read.
55 pages, Paperback
First published January 1, 1945
About the author
Paul Klee
340 books98 followersPaul Klee was born in Münchenbuchsee, Switzerland, and is considered both a Swiss painter and a German painter. His highly individual style was influenced by movements in art that included expressionism, cubism, and surrealism. He was, as well, a student of orientalism. Klee was a natural draftsman who experimented with and eventually mastered color theory, and wrote extensively about it; his lectures Writings on Form and Design Theory (Schriften zur Form und Gestaltungslehre), published in English as the Paul Klee Notebooks, are considered so important for modern art that they are compared to the importance that Leonardo da Vinci's A Treatise on Painting had for Renaissance. He and his colleague , the Russian painter Wassily Kandinsky, both taught at the German Bauhaus school of art, design and architecture. His works reflect his dry humour and his sometimes childlike perspective, his personal moods and beliefs, and his musicality.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
March 20, 2012
This short discussion of modern art is interesting, not only because it is by a modern master, Paul Klee, but also because it explores the artistic process rather than the outcome. Often a book on modern art will look at the products, the art pieces themselves, from the perspective of the non-artist critic who then groups works together into arbitrary categories. Klee, however, focused on "throwing some light on those elements of the creative process which, during the growth of a work of art, take place in the subconscious."
The text was originally a lecture in Klee's native German, ably translated by Herbert Reed and laid out as an essay. Reed follows the original intent of Klee's lecture, which would have taken place in a room surrounded by his works, and supplies one of the artist's drawings on the left of every page.
Klee says the modern artist is like a tree - the artist's perception of the world around them is like the roots of the tree, supplying the sap or "passing stream of image and experience" to the trunk which is the artist himself, from which "the crown of the tree unfolds and spreads in time and space, so with his work." The simile works well since, as Klee explains, the roots and crown of the tree are not reflections of each other so it follows that modern art does not mirror the real world. Klee notes that the artist "does nothing other than gather and pass on what comes to him from the depths . . . . He is merely a channel."
Klee goes on to discuss the different dimensions present simultaneously in art, which are not easily represented with language. He talks about the "formal factors, such as line, tone value and colour," then the "dimension of figure," then "content," and finally "combination." Klee also gives a convincing argument for why modern artists' works often diverge so completely from their inspiration:
he does not attach such intense importance to natural form as do so many realist critics, because ... these final forms are not the real stuff of the process of natural creation. For he places more value on the powers which do the forming than on the final forms themselves.
Klee concludes that the artist is a type of philosopher or, more common today, a quantum physicist, who looks at the world around him and is able to say "in its present shape it is not the only possible world." That is why the artist can take inspiration from something simple, like swimming fish, and create something reminiscent but wholly different, like the Klee cover. The artist is able to look at all of the possible realms of form and represent them in his own way, free from the constraints of physicality.
The text was originally a lecture in Klee's native German, ably translated by Herbert Reed and laid out as an essay. Reed follows the original intent of Klee's lecture, which would have taken place in a room surrounded by his works, and supplies one of the artist's drawings on the left of every page.
Klee says the modern artist is like a tree - the artist's perception of the world around them is like the roots of the tree, supplying the sap or "passing stream of image and experience" to the trunk which is the artist himself, from which "the crown of the tree unfolds and spreads in time and space, so with his work." The simile works well since, as Klee explains, the roots and crown of the tree are not reflections of each other so it follows that modern art does not mirror the real world. Klee notes that the artist "does nothing other than gather and pass on what comes to him from the depths . . . . He is merely a channel."
Klee goes on to discuss the different dimensions present simultaneously in art, which are not easily represented with language. He talks about the "formal factors, such as line, tone value and colour," then the "dimension of figure," then "content," and finally "combination." Klee also gives a convincing argument for why modern artists' works often diverge so completely from their inspiration:
he does not attach such intense importance to natural form as do so many realist critics, because ... these final forms are not the real stuff of the process of natural creation. For he places more value on the powers which do the forming than on the final forms themselves.
Klee concludes that the artist is a type of philosopher or, more common today, a quantum physicist, who looks at the world around him and is able to say "in its present shape it is not the only possible world." That is why the artist can take inspiration from something simple, like swimming fish, and create something reminiscent but wholly different, like the Klee cover. The artist is able to look at all of the possible realms of form and represent them in his own way, free from the constraints of physicality.
September 19, 2017
Bence 645'in yapmak istediği ile, sonuçta ortaya çıkan şey arasında bayağı bir fark var. Burada Klee'nin her bir resmi üzerine yaptığı konuşmada, bazen eserin kendisi üzerinden yola çıkılıyor ve biz okuyucu olarak sayfalar içinde resmi göremediğimiz için, tam olarak neden bahsedildiğini anlayamıyoruz. Basılı kitapta mı bu şekildeydi, bilemiyorum. Fakat, ortada ciddi bir kurgu hatası var.
Metinler içinde ben anlatıcı olarak yazarın kendi eserini yorumladığını düşünüyoruz. Fakat zamanın ve kaderin cilvesi ile, çok iptidai bir anlatım ve metine sahibiz. Keşke bu metinler günümüzde yeniden ele alınsa ve ne bileyim, bir Edward Hopper için yapılan (Ron Peck, Edward Hopper (1981)) çalışma gibi, kendi sesinden konuşturularak metinler görsel bir anlatımla aktarılabilseymiş. Benzer bir anlatım, yakın tarihli I Am Not Your Negro (2016)'da karşımıza çıkıyordu. Bu sefer James Baldwin, kendi metinlerini seslendiriyor ya da onun metinleri ile tüm belgesel kotarılıyordu.
Metinler içinde ben anlatıcı olarak yazarın kendi eserini yorumladığını düşünüyoruz. Fakat zamanın ve kaderin cilvesi ile, çok iptidai bir anlatım ve metine sahibiz. Keşke bu metinler günümüzde yeniden ele alınsa ve ne bileyim, bir Edward Hopper için yapılan (Ron Peck, Edward Hopper (1981)) çalışma gibi, kendi sesinden konuşturularak metinler görsel bir anlatımla aktarılabilseymiş. Benzer bir anlatım, yakın tarihli I Am Not Your Negro (2016)'da karşımıza çıkıyordu. Bu sefer James Baldwin, kendi metinlerini seslendiriyor ya da onun metinleri ile tüm belgesel kotarılıyordu.
Read
December 17, 2017I already loved Klee so much. After reading this tiny little book I love him much more. His mini drawings and his sentences that reflected his childy enthusiasms are cheerful and also sorrowful. And somehow encouraging for me.
Klee'yi zaten çok seviyordum ama bu kitabı okuduktan sonra daha çok sevmeye başladım sanırım. Küçük çizimleri ve arayışını ifade eden cümleleri hem çok neşeli hem de çok hüzünlü. Garip bir his bıraktı üzerimde.
Klee'yi zaten çok seviyordum ama bu kitabı okuduktan sonra daha çok sevmeye başladım sanırım. Küçük çizimleri ve arayışını ifade eden cümleleri hem çok neşeli hem de çok hüzünlü. Garip bir his bıraktı üzerimde.
November 24, 2020
Klee, sanatsal üretim sürecini ve bunun üzerinden sanat anlayışını anlatmış kitap olarak yayımlanan konuşma metninde. Modern sanatı dönüp geriye bakmadan, kendi zamanında ve kendi bağlamında anlamak için önemli bir kaynak. İçinde yer alan, Klee'ye ait çizimler de bir harika. Ama çeviri metni okumayı güçleştiriyor.
Shelved as 'to-read-nonfic'
April 3, 2013PDF available for free download here: http://monoskop.org/log/?p=7518
January 6, 2020
Kandinsky temelli estetik bir anlatı olmuş. Çizimler çok hoş bir hava katıyor.
February 15, 2023
ressam, konuşma resim yap.
December 14, 2019
resim sanatı üzerine her konuşan dinlenmez ama bu hoştu, sanki biraz felsefe de vardı
November 6, 2020
Très différent de ce que j'ai lu à date sur l'art. Charmant et exaltant.
June 3, 2021
6.45'in Türkçe baskısı facia, orjinalden çok farklı.
May 4, 2022
Soyut sanatın babaları: Klee ve Kandinski. Bu kitap aralarından daha çocuksu(!) olanı Paul Klee'nin modern sanat üzerine fikirlerini ve tespitlerini içeriyor.
Şahane teknik ressamımız Klee, konuşmasına sanatçının eserleri üzerine konuşma hakkını savunarak başlıyor ve şöyle diyor:
"Çünkü sıradan kişi ile sanatçı arasında karşılıklı bir yaklaşımın mümkün olduğu ve sanatçının artık bütünüyle ayrı bir varlık olarak gözükmediği ortak bir yer olmalı."
Modern sanata başlamadan önce görsel sanatlardaki üç temel unsuru öğreniyoruz Klee'nin kendisinden:
"Şimdi elimizde üç bilimsel aracımız var; kökten farklılıklarına rağmen belirli bir karşılıklı ilişkiye sahip olan Ölçüm, Ağırlık ve Nitelik."
Ölçüm, çizgidir. Bu üç unsurdan en sınırlı olanı budur. "Libermann'ın dediği gibi: Çizim sanatı, dışarıda bırakma sanatıdır."
Ağırlık, kontrasttır. simsiyah ve bembeyaz arasında imgenin bulunduğu konumdur.
Nitelik ise renktir. Bu üç unsur arasında duyguları yansıtma bakımından en önemlisi budur. Klee renkleri ana bütünleyici çiftler olarak Kırmızı/Yeşil, Sarı/Mor ve Mavi/Turuncu olarak tanımlıyor. Bu renkleri de bir daire çevresi etrafına çizerek genel bir renk şemasını nasıl oluşturacağımızı detaylı olarak anlatıyor.
Kişinin resimler üzerine anlamlı bir yorum yapmasını isteklendiren bir çağrışımın kendisini gösterdiğini, yani insanların resimlere anlam yüklemeye ve doğada gördüklerine benzetmeye çalışmaya meraklı olduğunu belirtiyor:
"Çünkü biraz hayal gücüyle, karmaşık bir yapıya ait herhangi bir görüntü doğadaki görüntülerle karşılaştırılabilir."
Ancak, modern sanatın da temellerinden biri olmak üzere, Klee doğanın olduğu gibi son haliyle resime yansıtılması yerine irdelenmesini ve farklı bakış açılarıyla tekrar oluşturulmasını tercih ediyor. Böylesi, doğanın irdelenmesiyle oluşmuş bir sanat eserinin sanatçıyı doğadaki bitmiş görüntüden çok daha fazla etkileyeceğini söylüyor:
"Belki de sanatçı gönülsüz bir felsefecidir ve iyimserle birlikte bu dünyayı bütün olası dünyaların en iyisi ya da bir model olmayacak kadar kötü kabul etmese de şöyle der:
"Şu andaki biçimi bakımından dünya, mümkün olan tek dünya değildir."
Bu nedenle doğanın önüne yerleştirdiği bitmiş biçimleri irdeleyici gözlerle inceler."
"Sonra yaratım sürecinin bugün tamamlanamayacağı düşüncesine kaptırır kendini ve geçmişten geleceğe uzanan dünya yaratma edimini görür. Sonsuz Genesis?
Daha da ileri gider?
Çevresindeki yaşamı düşünerek kendine şöyle der; bir zamanlar bu dünya farklı görünürdü, gelecekte yine farklı görünecek. Sonra, sınırsızlığa doğru yükselirken, düşünür: başka yıldızlarda yaratılışın bütünüyle farklı bir sonuç üretmiş olması çok mümkün."
ve işte modern sanatı icra eden modern sanatçı böyle doğar.
Kitap genel olarak faydalı ve kısa olduğu için akıcıydı. Altıkırkbeş yayının komik başlangıç yazısını da atlamak olmaz. Ancak yayınevi başarmak istediklerini başaramamış gibi geldi bana. Kitap sanat eseri isimleri ve yıllarla kategorileniyor ancak kitapta Klee'nin herhangi bir sanat eseri yok. Görsel olarak desteklenseydi daha açıklayıcı olabilirdi belki de. Kitabın dili anlaşılması zor ancak anlattıklarının tekrar tekrar üzerinde durduğu için az buz anlayabiliyorsunuz. Kitabın sonunda ise Klee'nin Bauhaus dönemi hayatı ve Kandinski ile ilişkileri ile ilgili kısa ve faydalı bir özet var. Modern sanat ile ilgileniyorsanız okunmaya değer ancak kesinlikle ek olarak bir yandan Klee'nin eserleri de incelenmeli.
Klee'nin Nazi zulmüne karşı eşine yazdığı mektuptan bir kesit de ne kadar öngörülü ve akıllı bir insan olduğunu açıklıyor bizlere:
"Bu kaba olaylar, bana cevap vermeye bile değmezmiş gibi geliyor. Benim bir Yahudi olduğum ya da Galiçya'dan gelmiş olduğum doğru olsaydı bile bu benim başarılarımın değerini asla değiştirmezdi. Bana göre Yahudi ya da yabancı, yerli bir Almandan daha aşağı değil. Bu görüşümden asla vazgeçmemeliyim çünkü bundan vazgeçmek beni gelecek kuşakların gözünde bir maskaraya dönüştürecektir. Bugün iktidarda olanlara yaranmaya çalışan trajikomik bir tip olmaktansa eziyete katlanmayı tercih ederim."
Şahane teknik ressamımız Klee, konuşmasına sanatçının eserleri üzerine konuşma hakkını savunarak başlıyor ve şöyle diyor:
"Çünkü sıradan kişi ile sanatçı arasında karşılıklı bir yaklaşımın mümkün olduğu ve sanatçının artık bütünüyle ayrı bir varlık olarak gözükmediği ortak bir yer olmalı."
Modern sanata başlamadan önce görsel sanatlardaki üç temel unsuru öğreniyoruz Klee'nin kendisinden:
"Şimdi elimizde üç bilimsel aracımız var; kökten farklılıklarına rağmen belirli bir karşılıklı ilişkiye sahip olan Ölçüm, Ağırlık ve Nitelik."
Ölçüm, çizgidir. Bu üç unsurdan en sınırlı olanı budur. "Libermann'ın dediği gibi: Çizim sanatı, dışarıda bırakma sanatıdır."
Ağırlık, kontrasttır. simsiyah ve bembeyaz arasında imgenin bulunduğu konumdur.
Nitelik ise renktir. Bu üç unsur arasında duyguları yansıtma bakımından en önemlisi budur. Klee renkleri ana bütünleyici çiftler olarak Kırmızı/Yeşil, Sarı/Mor ve Mavi/Turuncu olarak tanımlıyor. Bu renkleri de bir daire çevresi etrafına çizerek genel bir renk şemasını nasıl oluşturacağımızı detaylı olarak anlatıyor.
Kişinin resimler üzerine anlamlı bir yorum yapmasını isteklendiren bir çağrışımın kendisini gösterdiğini, yani insanların resimlere anlam yüklemeye ve doğada gördüklerine benzetmeye çalışmaya meraklı olduğunu belirtiyor:
"Çünkü biraz hayal gücüyle, karmaşık bir yapıya ait herhangi bir görüntü doğadaki görüntülerle karşılaştırılabilir."
Ancak, modern sanatın da temellerinden biri olmak üzere, Klee doğanın olduğu gibi son haliyle resime yansıtılması yerine irdelenmesini ve farklı bakış açılarıyla tekrar oluşturulmasını tercih ediyor. Böylesi, doğanın irdelenmesiyle oluşmuş bir sanat eserinin sanatçıyı doğadaki bitmiş görüntüden çok daha fazla etkileyeceğini söylüyor:
"Belki de sanatçı gönülsüz bir felsefecidir ve iyimserle birlikte bu dünyayı bütün olası dünyaların en iyisi ya da bir model olmayacak kadar kötü kabul etmese de şöyle der:
"Şu andaki biçimi bakımından dünya, mümkün olan tek dünya değildir."
Bu nedenle doğanın önüne yerleştirdiği bitmiş biçimleri irdeleyici gözlerle inceler."
"Sonra yaratım sürecinin bugün tamamlanamayacağı düşüncesine kaptırır kendini ve geçmişten geleceğe uzanan dünya yaratma edimini görür. Sonsuz Genesis?
Daha da ileri gider?
Çevresindeki yaşamı düşünerek kendine şöyle der; bir zamanlar bu dünya farklı görünürdü, gelecekte yine farklı görünecek. Sonra, sınırsızlığa doğru yükselirken, düşünür: başka yıldızlarda yaratılışın bütünüyle farklı bir sonuç üretmiş olması çok mümkün."
ve işte modern sanatı icra eden modern sanatçı böyle doğar.
Kitap genel olarak faydalı ve kısa olduğu için akıcıydı. Altıkırkbeş yayının komik başlangıç yazısını da atlamak olmaz. Ancak yayınevi başarmak istediklerini başaramamış gibi geldi bana. Kitap sanat eseri isimleri ve yıllarla kategorileniyor ancak kitapta Klee'nin herhangi bir sanat eseri yok. Görsel olarak desteklenseydi daha açıklayıcı olabilirdi belki de. Kitabın dili anlaşılması zor ancak anlattıklarının tekrar tekrar üzerinde durduğu için az buz anlayabiliyorsunuz. Kitabın sonunda ise Klee'nin Bauhaus dönemi hayatı ve Kandinski ile ilişkileri ile ilgili kısa ve faydalı bir özet var. Modern sanat ile ilgileniyorsanız okunmaya değer ancak kesinlikle ek olarak bir yandan Klee'nin eserleri de incelenmeli.
Klee'nin Nazi zulmüne karşı eşine yazdığı mektuptan bir kesit de ne kadar öngörülü ve akıllı bir insan olduğunu açıklıyor bizlere:
"Bu kaba olaylar, bana cevap vermeye bile değmezmiş gibi geliyor. Benim bir Yahudi olduğum ya da Galiçya'dan gelmiş olduğum doğru olsaydı bile bu benim başarılarımın değerini asla değiştirmezdi. Bana göre Yahudi ya da yabancı, yerli bir Almandan daha aşağı değil. Bu görüşümden asla vazgeçmemeliyim çünkü bundan vazgeçmek beni gelecek kuşakların gözünde bir maskaraya dönüştürecektir. Bugün iktidarda olanlara yaranmaya çalışan trajikomik bir tip olmaktansa eziyete katlanmayı tercih ederim."
Read
September 19, 2016This is a collection of essays by the famous artist on the creation of modern painting, most of them published between 1912 and 1927. They cover a wide range of topics including an apology of non-"realistic" (i.e., non-naturalistic) painting, an analysis of the function and relationships of geometric shapes and a first-hand account of the creative process.
According to Klee, the painting as a creation is a process rather than a finished product; he calls this dynamic. A professional artist is able to lead the moving eye of even the uneducated observer in the right directions across the canvas so that the painting acquires a temporal dimension on top of the obvious spatial ones.
The author is acutely aware of the danger inherent in a verbal description of a work of art, especially by the artist himself. He goes as far as to quote Goethe: "Create, artist, do not speak."
The best essay, for me personally, is the first one "Approches de l'art moderne" because it establishes a neurological basis for the distinction between impressionism (instantaneous reaction to observation) and expressionism (creation from a consciousness that is only indirectly influenced by observation).
The least accessible part is the rather lengthy "Esquisses pédagogiques" (Pädagogisches Skizzenbuch) which consists of a large number of diagrams and abstract examples that are supposed to illustrate the fundamental principles of order and contrast, but the logic of which is not always apparent either from the drawing or from its caption.
Klee also develops a theory of colour which echoes some of the misconceptions of the aforementioned Goethe. It is hard to believe that an artist of his caliber, with a superb intuition for colour combinations an contrasts, fails to distinguish between the objective physical colours defined by wavelengths (the rainbow) and the subjective three-dimensional colour space defined by the receptors of the human eye. The result is a vague rant about how nature "got it wrong", and the red and violet ends of the spectrum should have been connected to form a circle.
According to Klee, the painting as a creation is a process rather than a finished product; he calls this dynamic. A professional artist is able to lead the moving eye of even the uneducated observer in the right directions across the canvas so that the painting acquires a temporal dimension on top of the obvious spatial ones.
The author is acutely aware of the danger inherent in a verbal description of a work of art, especially by the artist himself. He goes as far as to quote Goethe: "Create, artist, do not speak."
The best essay, for me personally, is the first one "Approches de l'art moderne" because it establishes a neurological basis for the distinction between impressionism (instantaneous reaction to observation) and expressionism (creation from a consciousness that is only indirectly influenced by observation).
The least accessible part is the rather lengthy "Esquisses pédagogiques" (Pädagogisches Skizzenbuch) which consists of a large number of diagrams and abstract examples that are supposed to illustrate the fundamental principles of order and contrast, but the logic of which is not always apparent either from the drawing or from its caption.
Klee also develops a theory of colour which echoes some of the misconceptions of the aforementioned Goethe. It is hard to believe that an artist of his caliber, with a superb intuition for colour combinations an contrasts, fails to distinguish between the objective physical colours defined by wavelengths (the rainbow) and the subjective three-dimensional colour space defined by the receptors of the human eye. The result is a vague rant about how nature "got it wrong", and the red and violet ends of the spectrum should have been connected to form a circle.
October 13, 2020
malgré le fait qu’il soulève des questions intéressantes, c’est un peu redondant, notamment si on le lit après avoir lu le livre de Kandinsky car il en reprend plusieurs idées… De plus qu’il est beaucoup moins claire dans sa façon de s’exprimer…
« L'exposé de ces positions extrêmes m’est dicté par la conviction qu’un tempérament se réclamant du cubisme ou de toute autre tendance radicale a le droit de se manifester intégralement. Mais loin de moi la pensée de dresser le radicalisme extrême devant d’autres individualités comme un impératif dogmatique. L’art n’est pas une science que fait avancer pas à pas l’effort impersonnel des chercheurs. Au contraire, l’art relève du monde de la différence : chaque personnalité, une fois ses moyens d’expression en mains, a voix au chapitre, et seuls doivent s’effacer les faibles cherchant leur bien dans des accomplissements révolus au lieu de le tirer d’eux-mêmes. La modernité est un allégement de l’individualité. Sur ce terrain nouveau, même les répétitions peuvent exprimer une sorte nouvelle d’originalité, devenir des formes inédites du moi, et il n’y a pas lieu de perler de faiblesse lorsqu’un certain nombre d’individus se rassemblent en un même lieu : chacun en attend l’épanouissement de son moi profond. [A des moments de clarté, il m’arrive de survoler douze ans d’évolution intérieure de mon propre moi.] » (p.14)
« Pour échapper à l’oppobre goethéen du « créer, artiste, et ne parle pas », je souhaiterais personnellement diriger mon attention principale sur les aspects du processus créateur intéressant plutôt [que] le subconscient. » (p.15)
« L'exposé de ces positions extrêmes m’est dicté par la conviction qu’un tempérament se réclamant du cubisme ou de toute autre tendance radicale a le droit de se manifester intégralement. Mais loin de moi la pensée de dresser le radicalisme extrême devant d’autres individualités comme un impératif dogmatique. L’art n’est pas une science que fait avancer pas à pas l’effort impersonnel des chercheurs. Au contraire, l’art relève du monde de la différence : chaque personnalité, une fois ses moyens d’expression en mains, a voix au chapitre, et seuls doivent s’effacer les faibles cherchant leur bien dans des accomplissements révolus au lieu de le tirer d’eux-mêmes. La modernité est un allégement de l’individualité. Sur ce terrain nouveau, même les répétitions peuvent exprimer une sorte nouvelle d’originalité, devenir des formes inédites du moi, et il n’y a pas lieu de perler de faiblesse lorsqu’un certain nombre d’individus se rassemblent en un même lieu : chacun en attend l’épanouissement de son moi profond. [A des moments de clarté, il m’arrive de survoler douze ans d’évolution intérieure de mon propre moi.] » (p.14)
« Pour échapper à l’oppobre goethéen du « créer, artiste, et ne parle pas », je souhaiterais personnellement diriger mon attention principale sur les aspects du processus créateur intéressant plutôt [que] le subconscient. » (p.15)
April 10, 2021
Presumptuous is the artist who does not follow his road through to the end. But chosen are those artists who penetrate to the region of that secret place where primaeval power nurtures all evolution.
There, where the power-house of all time and space- call it brain or heart of creation-activates every function; who is the artist who would not dwell there?
In the womb of nature, at the source of creation, where the secret key to all lies guarded.
There, where the power-house of all time and space- call it brain or heart of creation-activates every function; who is the artist who would not dwell there?
In the womb of nature, at the source of creation, where the secret key to all lies guarded.
August 7, 2013
I feel very inspired after reading this. The message he opens the book with is very touching and should be made reference to by tutors to new art students. It is a book that is worth reading a few times, not because it is short but because like Jhonathan Livingston Seagull by Bach (the writer not composer) it holds many things that you can keep going back to.
Read
January 11, 2022I might not be the intended audience (thus no rating for now) but he got me reading this twice over so…. Good on him? (Let’s agree that I read it again immediately after I finished it only because I was really into it rather than me being lost and trying to understand it again 🥴)
A short, interesting read.
A short, interesting read.
April 17, 2015
“Art does not reproduce what we see. It makes us see.” On Mondern Art is a book everybody should read. Paul Klee dives into the depths of modern art and gives us a complete study on modern art in 54 pages easy enough for everyone to understand.
Read
February 26, 2015Sanatçı gönülsüz bir felsefecidir ve iyimserle birlikte bu dünyayı bütün olası dünyalarınen iyisi ya da bir model olmayacak kadar kötü kabul etmese de şöyle der:
''Şu andaki biçimi bakımından bu dünya mümkün olan tek dünya değildir.''
''Şu andaki biçimi bakımından bu dünya mümkün olan tek dünya değildir.''
February 8, 2016
Paul Klee'nün 1924'te kendi resimlerinin de bulunduğu sergi açılışındaki konferans için hazırladığı metinler. Felsefeye, bilime, müziğe, renklere ve resimlere dair okuması zor, biraz teknik bakış açısı da gereken notlar.
November 17, 2018
Condensed book on the process of producing and the goal (enable us to see the world) of modern art but not being able to see each work, while reading essays depend on, was drastically decreasing pleasure from the book.
August 3, 2009
What a wonderfully clear and concise synopsis and investigation into the core aims and machinations of the modern artist's own mind...towards the "subconscious" in art. GREAT
November 10, 2017
A necessary essay on twentieth century art. However, one cannot expect an artist to reveal too much of its own. On the other hand, one can understand Deleuze’s fascination with his work.
April 16, 2018
Essai complexe mais éclairant sur la peinture de son temps.
September 13, 2023
Un livre qui a le mérite de vouloir poser les bases théoriques de l’art post moderne plus que moderne dans l’acception où je l’entends. Je ne suis pas fondamentalement convaincu par le résultat du travail de Klee qui me parait pousser une démarche intellectuelle dont l’essence artistique me paraît plus discutable que ce qu’il prétend. J’apprécie beaucoup néanmoins le fait de pousser une réflexion scientifique sur un sujet pour lequel historiquement le coup d’œil ou la patte étaient considérés comme indépassables. J’y vois un parallèle avec l’évolution scientifique du sport ces dernières années.
March 9, 2018
Çevirisi karmaşa yaratsa da bakış açısı okuyucuya geçiyor. Herhangi Bir eserin aşamaları ve biçimsel ilerleyişi modern sanat ve doğa bağlantısı arasındaki ilişkiyi sıfırdan açıklayabiliyor.
November 22, 2018
Modern sanat üzerine değil sanatçının eserleri üzerine bir kitap.
Displaying 1 - 27 of 27 reviews