Cómo tratar con personalidades difíciles: Narcisistas, ansiosos, obsesivos, depresivos, dependientes… Cómo vivir en paz con personas que sufren por culpa de su carácter
La vida sería mucho más fácil si todo el mundo estuviera siempre de buen humor, relajado y atento a los demás. Incluido tú mismo. Pero como esto no ocurrirá nunca, vale la pena aprender a convivir con los aspectos más complicados de la personalidad humana. El ansioso que transmite su estrés, el paranoico que se ofende al menor comentario, el obsesivo que se pierde en los detalles, el narcisista que siempre piensa en sí mismo, el depresivo cuya inercia desarma y desespera, el hiperexigente para el que nunca nada será suficiente… Existen multitud de personalidades difíciles que pueden perturbar o incluso destrozar tu vida cotidiana.
En este libro, Christophe André y François Lelord, psiquiatras de reconocido prestigio internacional y autores de varios best sellers, presentan las principales personalidades difíciles hacia las que tendemos las personas, para ayudarnos a gestionarlas mejor.
François Lelord, born 22 June 1953 in Paris is a French psychiatrist and author. He studied medicine and psychology. After getting his doctoral degree in 1985, he was a post-doctorate researcher with Robert Liberman at the University of California (UCLA), Los Angeles. He then worked as an attending physician at Hôpital Necker (which is affiliated with Descartes University) in Paris for two years. In 1989 he opened up his own practice which he closed down in 1996 to work as an advisor on stress and job satisfaction for several companies. Having co-written various self-help books, he was commissioned to produce another but found himself instead writing a novel, Hector and the Search for Happiness, the first in a series of adventures featuring a psychiatrist protagonist. In 2004, Lelord went to work for an NGO in Hanoi and Ho Chi Minh City. He now lives in Thailand with his wife and son. The film of Hector and the Search for Happiness is released in UK cinemas in August 2014, starring Simon Pegg and Rosamund Pike.
Sorprendentemente útil. Impresiona desde fuera como un libro de autoayuda para el público general. En realidad es una exposición pormenorizada y en lenguaje muy coloquial de una serie de personalidades que podemos encontrarnos en la clínica y en la vida real. Los abordajes son bastante acertados y los ejemplos también.
Pese a que los autores tienen tacto y son muy abiertos a la hora de exponer y abordar las diferentes psicoterapias y fármacos, la perspectiva del libro es excesivamente "normalizadora", superficial y arquetípica. Gustará a los que se quedan en un nivel evidente y simple de las relaciones humanas y de los sujetos. Y será un peligro para el que crea que ha encontrado realmente "soluciones técnicas", como si todo se redujera a un voluntarismo estratégico.
El problema de la arquetípificacion puede ser el punto más entretenido del libro,al hacerlo fácil de leer y al ser fácil entender qué tipo de síntomas desarrollan los humanos con mayor prevalencia y cómo unos son más visibles que otros. Pero todo es tramposamente genérico en este ensayo, aún cuando haya parte de verdad, desde las explicaciones evolutivas ad hoc hasta las sugerencias farmacológicas. Comenzando por qué los diferentes aspectos de casi todas las personalidades pueden estar más conectados de lo que los autores creen adivinar.
Lo que falta es un horizonte más existencial, enraizado en la filosofía y la antropología de la condición humana. El libro, por contra, está constreñido por un paradigma de "problemas técnicos", "disfuncionalidad modulada", "solución terapéutica" que queda solo como un juguete maquinistico, pobre labor veterinaria. Autoayuda divulgadora que sólo engañará al chismoso del barrio. Ahora, entretenido (y con algún consejo interesante de vez en cuando).
Resumiendo: un producto que tiene más de neoliberal que lo que los autores imaginan. Aunque, el que más de la mitad de los ejemplos sean de tipo empresarial ya es elocuente...
Un libro interesante para el autoconocimiento y para aprender a detectar patrones en los demás, de cara a relacionarse de forma asertiva con determinados perfiles de personalidad.
In cele mai multe cazuri ne simțim mult mai pregătiți pentru viața, pentru oamenii pe care îi întâlnim, pentru situațiile neașteptate de care inevitabil ne lovim decât suntem cu adevărat.
Personalitățile sunt unice, da unele pot fi dificile, da pe unele poate nu le înțelegem perfect, uneori ne enervam, uneori nu știm să tratăm cel mai corect situația, uneori suntem duri și reci, uneori răspundem cu aceeași monedă crezând că așa o să fie mai bine, dar oare pentru cine e mai bine?
In lipsa iubirii și înțelegerii viața poate sa fie mult mai crudă decât este de fapt, cine a spus vreodată că viața este corectă? Nu este, depinde doar de noi și de modul în care o privim și reușim să gestionam evenimentele mai puțin plăcute.
Dar oare toată lumea are aceasta putere? Oare unii nu și-ar dori și ei să poată să facă toată lucrurile astea? Sa le fie mai bine, sa se iubească mai mult, sa fie mai fericiți, sa se bucure.
Oare cei care au trecut prin traume care inca sângerează și nu știu cum ar putea să se vindece, oare ei nu își doresc toate lucrurile astea?
Oare ei nu și-ar dori să spună ce simt, ce gândesc, că uneori le e greu, că și-ar dori sa le fie bine? Doar sa le fie bine.
Ba da, și-ar dori din tot sufletul asta, dar nu știu cum să o facă, nu mai știu cum să o facă. Viața le-a arătat că e mai bine să-și reprime emoțiile și trăirile pentru că nu au fost ascultați, nu au fost înțeleși, s-au simțit abandonați de cei pe care îi credeau aproape și asta a durut mai mult decât putem să înțelegem vreodată.
Dezamăgirea vine și o să vina întotdeauna în diferite forme. Așa suntem construiți noi oamenii. Uneori din nepăsare, uneori din neștiință, uneori doar pentru că ne e greu dezamăgim și e in regula. E in regula să greșim, doar așa putem învăța și căpăta noi dimensiuni ale existenței noastre.
Important este să învățăm din greșelile noastre ca sa ne fie mai bine noua in primul rand in viitor.
Poate suna dur, dar fiecare trebuie sa fie cea mai importantă persoană din viața lui, că sa ii fie lui bine. Doar așa poate oferi și altora și poate incepe să învețe să primeasca iubire.
Oricâte ziduri ne construim in jurul nostru devenind o fortareata, ar fi păcat să trăim această viață în defensivă.
E greu sa ne deschidem, e greu sa fim vulnerabili, e dureros sa vorbim despre lucruri dificile, dar alta soluție nu exista.
E mult mai bine sa te atunci in viața și să simți, decât să te autosabotezi.
Pas encore terminé, mais à priori très fluide à lire (malgré les sujets qui pourraient sembler fastidieux au premier abord). Des conseils utiles qui peuvent servir tant au travail que dans la vie personnelle.