“شاعر کیست؟ انسانی اندوهگین که غم ژرفش را در قلب نهان می دارد، اما لب هایش چنان حالتی یافته اند که وقتی آه می کشد و ناله بر می آورد، از بین دو لب نغمه ای دلنشین به گوش می رسد.

مردمی که در اطراف او جمع شده اند، می گویند: «باز هم بخوان،» که معنایش آن است که: «باشد که باز دردها روحت را شکنجه دهند، تا ما با نغمه ی ناله هایت به وجد آییم.»”