Deze dag: Van harte! Honderd jaar
31 augustus, 08:30 • 3 minuten leestijd
Op de dag dat Anje Fokkinga-Broeksema haar verjaardag vierde, betekende dat groot feest in ‘Het Hoornse Heem’, het bejaardenhuis in stad waar ze woonde. Het was in 1971 nog een zeldzaamheid, dat iemand honderd jaar werd. Ze kreeg van de gemeente Groningen dan ook geen bloemetje, maar een heuse stola.
Wethouder Hendriks drapeerde het kledingstuk met zorg rond de jarige, die volgens het Nieuwsblad van het Noorden ‘nog helemaal gezond is’. Mevrouw Fokkinga genoot met vrienden en familie van een feestelijke lunch: ze had op dat moment zes kinderen, tien kleinkinderen, 35 achterkleinkinderen en drie achter-achter-kleinkinderen.
53 jaar geleden was Anje Fokkinga op deze dag de vierde inwoonster van Groningen, ‘die langer dan een eeuw op deze aardbol vertoeft.’ Vandaag de dag is een dergelijke leeftijd nauwelijks nog uitzonderlijk. Twee jaar geleden telde Nederland al 2600 honderdplussers. 115 mensen daarvan - 93 vrouwen, 22 mannen - waren in Groningen op dat moment honderd jaar of ouder. Alleen in de provincie Zeeland waren meer 'eeuwelingen' te vinden.
In de afscheidsfilm van burgemeester Wallage uit 2009 is een bezoek van hem aan een honderdjarige te zien. Wallage koesterde die kant van zijn beroep: ‘voor mij één van de weinige momenten waarop je in een huiskamer met mensen zit te praten: je zit toch vooral te vergaderen, als je niet oppast.’
De 100-jarige mevrouw vermoedt dat het dagelijkse ‘klokje’ jenever dat ze drinkt rond het middaguur, haar gezondheid goed heeft gedaan. Wallage deelt met haar een opmerking die een andere eeuweling tegen hem maakte. De burgemeester vroeg die mevrouw of ze nog weleens buiten kwam. ‘Ja!’, zei ze, 'Ik ga met de rollator nog wel boodschappen doen in de Aldi, ook voor de oudjes op de gang!’
OOG Televisie is erbij als Abel van Santen in de stad Groningen een jaar geleden zijn honderdste verjaardag viert. Abel geniet van de aandacht en is een attente gastheer met humor. Wethouder Inge Jongman, die de jubilaris met cadeautjes overlaadt, krijgt van Van Santen de hartelijke uitnodiging: ‘Als je raad nodig hebt klop je maar aan, hoor!’
Bijna dagelijks vragen mensen Abel naar ’het geheim’ van zijn hoge leeftijd. Daarop moet hij het antwoord schuldig blijven. Ook de honderdjarigen die wekelijks worden geïnterviewd door ‘de Volkskrant’ weten het niet. Een onderzoeker zocht naar hun gemeenschappelijke kenmerken.
Rokers in de groep zijn zeldzaam, drinken doen de meesten wel maar met mate. Wat opvalt is dat het over het algemeen rasoptimisten zijn: ze staan positief in het leven. En ze voelen zich nog altijd betrokken bij de wereld om hen heen. Het nieuws volgen ze op de voet. Meer dan de helft is op 14-jarige leeftijd gaan werken. Gezond ouder worden zit ‘m met name in de genen, zo wordt duidelijk. En ja, het zijn meestal vrouwen.
Anje Fokkinga, die op deze dag in 1971 honderd werd, overleed na nog eens zes levensjaren in relatief goede gezondheid, in 1977. Ze was op dat moment ‘waarschijnlijk de oudste inwoner die de stad ooit had.’ Ze werd nog iets ouder dan ‘Opoe Tjadens’, een legendarische verschijning in het straatbeeld van Groningen in de jaren dertig van de vorige eeuw. Ze gebruikte een kinderwagen als rollator.
