Saltar al conteníu

Norma Aleandro

De Wikipedia
Norma Aleandro
Vida
Nacimientu Buenos Aires2 de mayu de 1936[1] (88 años)
Nacionalidá Bandera d'Arxentina Arxentina
Familia
Padre Pedro Aleandro
Madre María Luisa Robledo
Pareyes Oscar Ferrigno
Fíos/es Oscar Ferrigno (es) Traducir
Hermanos/es María Vaner
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu direutora de teatru, actriz de teatru, actriz de cine, escritoraguionista
Premios
Nominaciones
IMDb nm0001903
Cambiar los datos en Wikidata

Norma Aleandro (2 de mayu de 1936Buenos Aires) ye una actriz, guionista y direutora de teatru arxentina.

Protagonizó La historia oficial (1985), la primer película arxentina en ganar el Óscar a la meyor película estranxera nel añu 1986, pola cual ella ganó'l premiu del Festival de Cannes a la meyor actriz. Pol so papel en Gaby: a True Story (1989) convertir na primer actriz arxentina en ser nomada al Óscar. Tuvo tamién pequeños roles en películes hollywoodenses como Cousins (1989), One Man's War (1991) y The City Of Your Final Destination (2009).

Biografía

[editar | editar la fonte]

Fía de los actores Pedro Aleandro y María Luisa Carbayeda, y hermana menor de María Vaner, fai los sos primeros papeles a la edá de 9 años nel teatru Smart, colos sos padres.

Más tarde integró el repartu de Los dos carátulas, por Radio Nacional y depués, realizando teatru independiente nel Institutu d'Arte Moderno, debutó en cine en 1957 con La muerte nes cais, de Leo Fleider y en 1959 participó nel ciclu televisivu Hestories de moces, onde realizó dellos personaxes.

En teatru actuó n'obres d'Eurípides, Molière, Lope de Vega, Cervantes, Tirso de Molina, Tennessee Williams y Arthur Miller.

Na década del 60' tuvo participaciones especiales en películes como L'últimu pisu, con Santiago Arrieta y Xente conmigo, con Milagros de la Vega y destacóse en La fiaca, de Ricardo Talesnik, 1969. Nesta década empezó a incursionar en televisión en ciclos como Romeo y Julieta, El amor tiene cara de mujer, Cuatro muyeres p'Adán, ente otros.

Teatru y televisión

[editar | editar la fonte]
Aleandro xunto a Alfredo Alcón na película de 1971, Güemes, la tierra n'armes.

Mientres la década del 70' foi parte del grupu Xente de Teatru —o Cla Stivel— empobináu por David Stivel, actuando nel ciclu televisivu Cosa xulgada con llibros de Juan Carlos Gené y Martha Mercader[3] qu'ente 1969-72 foi unu de los programes claves de la televisión arxentina d'esos años; el grupu integráu por Bárbara Mujica, Marilina Ross, Carlos Carella, Federico Luppi, Emilio Alfaro y Juan Carlos Gené[4][5]recibió premios y altos ratings d'audiencia, al que se sumó'l ciclu humorísticu Nós los villanos.

En 1970 dirixó Stivel el so únicu llargumetraxe, Los herederos, que'l so guión escribió xunto a Norma Aleandro y que foi presentáu nel Festival de Berlín.

En 1989 foi convidada al programa Cordialmente onde la cantante y actriz Marilina Ross dedíca-y un tema compuesta por ella mesma tituláu Norma de vida.

Protagonizó delles películes al pie d'Alfredo Alcón, Julio De Grazia y Carlos Carella como Güemes, la tierra n'armes y Nun toquen a la nena.

De gran carrera teatral, actuó en Beckett, El círculu de tiza caucasianu, De rigorosa etiqueta, El mio queríu mentirosu, La Piaf, y incursionó en televisión en ciclos como La casa de los Medina, Alies Bon Mozu, Nós y La muyer nel ensame.

El 8 de setiembre de 2016, va tornar a esti espectáculu nel Teatru Maipo: "Pequeñes patriotes", xunto con Adriana Aizemberg.

Exiliu y regresu

[editar | editar la fonte]

Amenaciada pola Triple A, en 1975, Aleandro debió exiliase primero n'Uruguái onde fixo Medea y depués n'España pola dictadura militar impuesta n'Arxentina, y ellí siguió la so carrera con filmes como Tobi y Les verdes praderíes.

Dempués de seis años, tornó al país en 1981, pa protagonizar l'estrenu mundial de la obra teatral La señorita de Tacna, de Mario Vargas Llosa. Darréu filmó La historia oficial, con Héctor Alterio, pola que ganó'l premiu a la Meyor Actriz nos festivales internacionales de Cannes y Cartaxena, tamién llogró mención nel festival de Chicago, premios d'asociaciones de críticos internacionales y foi escoyida Meyor Actriz de 1985 por Cronistes arxentinos.

Ella mesma xunto a Jack Valenti fueron los presentadores de la categoría de Meyor Película Estranxera na ceremonia de los Premiu Óscar de 1985, na que resultó ganadora La historia oficial. Foi presentadora tamién xunto a Charlton Heston dende'l Teatru Colón de Buenos Aires na entrega internacional de los Óscar de 1989.

Actuó tamién en Hollywood xunto a Lee Remick, Anthony Hopkins y Liv Ullmann. Pol so llabor nel filme estranxeru Gaby: A True Story foi nomada al Óscar y al Globu d'Oru como Meyor Actriz de Repartu.

Participó en más de 40 películes, ente elles Operación Masacre, Los siete llocos, La entrevista, Prohibíu, El faru, ente otres. En 1990 protagonizó, dirixida por Alejandro Doria, Cien veces nun debo, con Luis Brandoni y Andrea de la Boca, y depués con Federico Luppi Les tumbes. Nesa década participó amás nun curtiumetraxe, nun filme basáu nun momentu de la vida de Carlos Monzón y protagonizó Sol de seronda, pola que foi premiada como Meyor Actriz nos festivales internacionales de San Sebastián y L'Habana y recibió per segunda vegada'l premiu de Cronistes.

En 1997 y 2012 personificó a Maria Callas na pieza Master class.

Norma xunto a Francisco Rinaldi, en 1998.

En 2001 actuó xunto con Ricardo Darín y Héctor Alterio en El hijo de la novia, que foi un gran ésitu recibiendo ella mesma esi añu'l Premiu Konex de Brillante. Protagonizó los filmes Cleopatra, Seres queríos, Cama adientro, Identidá perdida, compunxo un personaxe de voz en Patoruzito, la gran aventura, actuó con Natalia Oreiro y Diego Peretti en Música n'espera y con Alejandra Manzo y Leonor Manso en Anita.

En 2009 protagonizó la obra teatral Agostu, con Mercedes Morán.

Nel 2012 apaez na nueva ficción de Pol-ka Producciones pa Canal 13 Llobu xunto a Gonzalo Heredia. Amás forma parte del repartu de En terapia, ficción de Canal 7 protagonizada por Diego Peretti, Julieta Cardinali, Germán Palacios, Leonardo Sbaraglia, Dolores Fonzi y Ailín Salas. Na mesma interpreta a Lucía Aranda, supervisora de Guillermo.

En 2004 foi designada como la primer presidente de l'Academia de les Artes y Ciencies Cinematográfiques de l'Arxentina.

En 2014 foi homenaxada na Cámara de Diputaos de la Nación Arxentina pola so trayeutoria y méritu;[6][7] y recibió un Doctoráu Honoris Causa per parte de la UADE.[8]

Vida privada

[editar | editar la fonte]

Tuvo casada con Oscar Ferrigno y el so fíu ye l'actor Oscar Ferrigno (fíu). Tamién tien un nietu, el músicu Ivan Ferrigno. Dende 1982 la so pareya ye'l médicu Eduardo -y Poole.

Guionista:

Intérprete:

Voz

Premios y nominaciones

[editar | editar la fonte]

Premios de Cine

[editar | editar la fonte]
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1987 Meyor actriz de repartu Gaby: a True Story Nomada
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1987 Meyor actriz de repartu Gaby: a True Story Nomada
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1986 Meyor actriz La historia oficial Ganadora
1991 Cien veces nun debo Nomada
1997 Sol de seronda Ganadora
2002 Meyor actriz de repartu El hijo de la novia Ganadora
2004 Meyor actriz Cleopatra Nomada
2006 Cama adientro Nomada
2010 Meyor actriz de repartu Anita Nomada
2016 Cóndor de Plata a la Trayeutoria Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2010 Meyor actriz de repartu Anita Nomada
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1987 Meyor actriz estranxera La historia oficial Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1985 Meyor actriz La historia oficial Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1987 Meyor actriz estranxera La historia oficial Nomada

Premios ACE (Nueva York)

[editar | editar la fonte]
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1986 Meyor actriz La historia oficial Ganadora
2006 Meyor actriz carauterística Cama adientro Ganadora

Festivales de Cine

[editar | editar la fonte]
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1985 Meyor actriz La historia oficial Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1996 Meyor actriz Sol de seronda Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1996 Meyor actriz Sol de seronda Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2004 Premiu Ciudá d'Huelva Pola so trayeutoria Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1985 Meyor actriz La historia oficial Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2002 Meyor actriz El hijo de la novia Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2001 Meyor actriz de repartu El hijo de la novia Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2006 Meyor actriz Cama adientro Ganadora

Premios de Televisión

[editar | editar la fonte]
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1964 Meyor actriz dramática Nomada
Meyor actriz de reparto Ganadora
1966 Meyor actriz protagonista Ganadora
1968 Meyor actriz dramática Ganadora
1969 Ganadora
1971 Nomada
1972 Nomada
1973 Meyor actriz protagonista Ganadora
1975 Ganadora
2001 Meyor actuación especial Tiempo final Nomada
2002 Nomada
2012 Meyor actriz de repartu En terapia Nomada
2013 Nomada
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2012 Meyor actriz en ficción diaria En terapia Nomada
2013 Ganadora

Premios de Teatru

[editar | editar la fonte]
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1992 Meyor actriz de comedia Les pequeñes patriotes Ganadora
1996 Premiu ACE d'Oru Master Class Ganadora
2009 Meyor actriz dramática Agostu Ganadora

Premios Obie

[editar | editar la fonte]
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
1986 Meyor actriz Sobre l'amor Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2015 Meyor direición Escenes de la vida conxugal Ganadora
Añu Categoría Trabayu Nomáu Resultáu
2002 Meyor direición en teatru Home y superhombre Ganadora

Otros premios

[editar | editar la fonte]
Añu Categoría Resultáu
1981 Diploma al Méritu - Actriz Dramática Cine y Teatro Ganadora
1991 Ganadora
2001 Diploma al Méritu - Actriz de Teatro Ganadora
Premiu Konex de Platín - Actriz de Teatro Ganadora
Premiu Konex de Brillosa Ganadora

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]