Перайсьці да зьместу

Рэгіёназнаўства

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Рэгіёназнаўства
Навука
Зьвесткі
Падкляса ад міждысцыплінарная навука[d], прасторавыя, этнічныя, культурныя, плоцевыя і групавыя дасьледаваньні[d] і культуралёгія[d]
Тэма Палітыка, эканоміка
Прадмет вывучэньня рэґіёны
Пэрыяд заснаваньня XIX стагодзьдзе
Рэгіёназнаўства ў Вікісховішчы

Рэгіёназна́ўства, таксама рэґіёназна́ўства — аналітычная дысцыпліна, якая вывучае ўнутраныя й зьнешнія фактары разьвіцьця тэрытарыяльных супольнасьцяў (геапалітычныя, геаграфічныя, эканамічныя, сацыякультурныя, канфэсійныя й інш.), рэгіянальныя групоўкі, краіны й іх рэгіёны як субʼекты міжнародных адносін і глябальнай канкурэнцыі.

Апісаньне і тэрмін

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У адрозьненьне ад геаграфічнага краіназнаўства, рэгіёназнаўства шырока выкарыстоўвае сыстэмны падыход[1].

Па прадмеце вывучэньня рэгіёназнаўства цесна перасякаецца з геаграфічнай дысцыплінай «краіназнаўства» (комплекснае вывучэньне краінаў, сыстэматызацыя й абагульненьне зьвестак аб іх прыродзе, насельніцтве, гаспадарцы, культуры й сацыяльнай арґанізацыі), аднак ня тоесная ёй, выкарыстоўваючы іншыя мэтады, што, у прыватнасьці, адлюстроўваецца ў адрозьненьнях выбудоўваемых на іхнай аснове клясыфікацыйных структур[2][3][4].

Рэгіёназнаўства таксама зьвязана з краязнаўствам, якое, на думку некаторых спэцыялістаў, можна кваліфікаваць як ненавуковую практыку, якая ажыцьцяўляе ў рамках гэтага ж прадмета эмпірычнае назапашваньне зьвестак і іх публіцыстычнае засваеньне[5].

У 2021—22 навучальным годзе на гістарычным факультэце БДУ зьявілася новая спэцыяльнасьць — рэгіёназнаўства[6][7].

Да гэтага часу спэцыялістаў названага напрамку не рыхтавалі ў беларускіх ВНУ. Набор будзе ажыцьцяўляцца на I і II ступені вышэйшай адукацыі на бюджэтную й платную форму навучаньня[6].

Адкрыцьцё спэцыяльнасьці абумоўлена запатрабаванасьцю айчынных арґанізацыяў і кампаніяў у супрацоўніках, якія маюць комплексныя веды аб палітычных, эканамічных, сацыяльных, экалягічных, канфэсійных, этнічных, культурных асаблівасьцях пэўнага рэгіёна, краіны альбо групы дзяржаваў. Сёньня адзначаецца недахоп у спэцыялістах, якія валодаюць навыкамі распрацоўкі практычных рэкамэндацыяў і кансультацыяў для разьвіцьця гандлёва-эканамічнага, палітычнага, культурнага супрацоўніцтва.

— Прэс-служба Беларускага Дзяржаўнага Ўнівэрсытэту[6].

  1. ^ Дергачёв В. А., Вардомский Л. Б. Регионоведение. — 2-е изд.. — М.: Юнити-Дана, 2010. — ISBN 978-5-238-01732-7(рас.)
  2. ^ Покшишевский В. В. Место экономико-географического страноведения в системе географических наук // Изв. АН СССР. Сер. геогр., № 5. — М., 1960, № 5. (рас.)
  3. ^ Kimble, G.H.T. (1951): The Inadequacy of the Regional Concept, London Essays in Geography, edd. L.D. Stamp and S.W. Wooldridge, pp. 151—174. (анг.)
  4. ^ Schaefer, F.K. (1953): Exceptionalism in Geography: A Methodological Examination, Annals of the Association of American Geographers, vol. 43, pp. 226—245. (анг.)
  5. ^ Никитин А. О. Краеведение между исследованием и мифом // Пятые Яхонтовские чтения. Материалы межрегиональной научно-практической конференции. Рязань, 14-17 октября 2008 г. / Отв. ред. И. Г. Кусова. — Рязань, 2010. — С. 21-43.
  6. ^ а б в Новая спэцыяльнасьць «рэгіёназнаўства» адкрыецца ў БДУ(недаступная спасылка). — BELTA
  7. ^ ПРЫКЛАДНЫ ВУЧЭБНЫ ПЛЯН (PDF). —Спэцыяльнасьць: 6-05-0222-02 Рэгіёназнаўства. — Прафілізацыя Блізкі Ўсход і Паўночная Афрыка. — МІНІСТЭРСТВА АДУКАЦЫІ РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ.
  • Дергачёв В. А., Вардомский Л. Б. Регионоведение. — 2-е изд.. — М.: Юнити-Дана, 2010. — ISBN 978-5-238-01732-7 (рас.)