Перайсці да зместу

Ахвярапрынашэнне

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі


Традыцыйныя рэлігіі

Aum


Ключавыя паняцці

Ахвярапрынашэнне · Багіня-маці · Бажаство · Бог · Залаты век · Замагільны свет · Замовы · Ініцыяцыя · Сусветная вось · Сусветнае дрэва · Сусветная гара · Міф · Манатэізм · Політэізм · Сакральнае · Свяшчэнныя камяні · Сінкрэтызм · Таемныя таварыствы

Найстаражытнейшыя формы рэлігійнасці

Анімізм · Заалатрыя · Культ продкаў · Магія · Полідаксія · Татэмізм · Фетышызм · Шаманізм

Гістарычныя арэалы

Азія (Бон · Будызм · ВедызмБрахманізмІндуізм · Гіндукушская рэлігія · Даасізм · Джайнізм · Мусок · Сінтаізм · Тэнгрыянства)
Афрыка (Старажытны Егіпет · Цэнтральная і Паўднёвая Афрыка)
Блізкі Усход і Міжземнамор'е (Зараастрызм · Іслам · Іўдаізм · Хрысціянства)
Дакалумбава Амерыка
Дахрысціянская Еўропа (Германцы · Старажытная Арменія · Старажытная Грэцыя · Кельты · Славяне)

Служыцелі культу

Коэны · Аракул  · Брахман · Волхв · Друід · Жрэц · Імам · Лама · Чараўнік · Мобед · Манах · Святар · Шаман

Звышнатуральныя сутнасці

Албаста · Анёл · Асура · Дэман · Джын · Дух · Д’ябал · Дэў · Здань · Пярэварацень · Чорт · Эльф

Ахвярапрынашэнне — форма рэлігійнага культу, якая існуе ў той ці іншай ступені ў большасці рэлігій; мэтай з'яўляецца ўсталяванне ці ўмацаванне сувязі асобы ці абшчыны з багамі ці іншымі звышнатуральнымі істотамі шляхам прынясення ім у дарунак прадметаў, якія маюць рэальную ці сімвалічнай каштоўнасцю для ахвяравальніка.

Ахвярапрынашэнне — вельмі складаная з'ява, і карані яе разнастайныя. Адны звязваюць яе ўзнікненне са звычаем кармлення памерлых (Інферыя), іншыя з традыцыямі задобрывання і ўміласціўлення духоў, сумесных радавых трапез, з верай у вядзьмарскую сілу ахвярнай жывёлы і інш. Шырокае распаўсюджванне ахвярапрынашэння сведчыць пра тое, што яно адказвала глыбокім псіхалагічным патрабаванням людзей.

У розныя эпохі служыцелі культаў патрабавалі ад вернікаў усё больш багатых ахвяр духам і багам; адсюль звычаі «укладаў», ахвяраванняў і падараванняў (у старажытнасці на карысць храмаў, пазней — царквы, манастыроў); з іх склаліся велізарныя ўладанні, якія служылі, у сярэднявечнай Еўропе і на Русі асновай эканамічнай магутнасці царквы.