Перайсці да зместу

Тонкая чырвоная лінія (фільм, 1998)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Тонкая чырвоная лініяM:
англ.: The Thin Red Line
Жанр ваенны фільм[d], драматычны фільм і экранізацыя рамана[d]
Рэжысёр
Прадзюсар
Сцэнарыст
У галоўных
ролях
Аператар
Кампазітар
Кінакампанія 20th Century Fox[2]
Працягласць 166 ± 1 хв.[3]
Бюджэт 52 000 000 $[4]
Зборы 98 126 565 $[4] і 36 400 491 $[5]
Краіна
Мова англійская, японская мова, грэчаская мова і Tok Pisin[d]
Год 25 лютага 1999[1], 25 снежня 1998 і 1998
IMDb ID 0120863

«Тонкая чырвоная лінія» (англ.: The Thin Red Line) — амерыканская ваенная драма 1998 года, пастаўленая рэжысёрам Тэрэнсам Малікам па аднайменным рамане[en] Джэймса Джонса[en]. Першая праца рэжысёра за 20 гадоў.

Фільм апавядае выдуманую гісторыю пра войскі ЗША падчас бітвы за Гуадалканал[en] у Другой сусветнай вайне. Галоўныя дзеючыя асобы — салдаты роты С, радавы Уіт (Джэймс Кэвізел), падпалкоўнік Тол (Нік Нолці), які імкнецца атрымаць перамогу ў бітве любой цаной, каб атрымаць павышэнне ў званні, і радавы Бэл (Бен Чаплін), жонка якога знаходзіць сабе іншага, пакуль ён змагаецца на вайне.

Радавы арміі ЗША Уіт сыходзіць у самаволку са свайго падраздзялення і жыве сярод бесклапотных меланезійскіх туземцаў у паўднёвай частцы Ціхага акіяна. Ён знойдзены і ўзяты пад варту на вайсковым транспарце першым сяржантам сваёй роты Уэлшам. Ваеннаслужачыя роты С, 1-га батальёна, 27-га пяхотнага палка, 25-й пяхотнай дывізіі былі дастаўлены на Гуадалканал у якасці падмацавання для абароны поля Хендэрсана і захопу вострава ў японцаў. Дарогай яны разважаюць пра сваё жыццё і маючую адбыцца бітву. Камандзір батальёна падпалкоўнік Тол абмяркоўвае з брыгадным генералам Квінтардам план дзеянняў.

Рота С без перашкод высаджваецца на Гуадалканале і маршыруе ўглыб вострава, сустракаючы туземцаў і сляды японцаў. Яны прыбываюць да ўзгорка 210, ключавой японскай пазіцыі. Японцы размясціліся ў бункерах на вяршыні ўзгорка, і любы, хто паспрабуе падняцца, будзе застрэлены.

На досвітку наступнага дня пачынаецца абстрэл узгорка. Рота C спрабуе захапіць узгорак, але адбіта агнём. Сярод першых забітых — адзін з камандзіраў узвода, малодшы лейтэнант Уайт. Пазней у бітве, прасунуўшыся далей уверх, аддзяленне на чале з сяржантам Кекам хаваецца за ўзгоркам ад варожага агню, чакаючы падмацавання. Кек цягнецца да гранаты на поясе і выпадкова вырывае чаку, затым кідаецца назад і гіне. Падпалкоўнік Тол загадвае камандзіру роты, капітану Джэймсу Старасу, узяць бункер лабавым нападам, чаго б гэта ні каштавала. Старас адмаўляецца, і Тол вырашае далучыцца да Стараса на лініі фронту, каб убачыць сітуацыю.

Японскае супраціўленне, здаецца, зменшылася. Радавы Уіт, прызначаны ў якасці насільшчыка насілак, просіць дазволу далучыцца да роты. Невялікі атрад салдат выконвае разведвальную місію па загадзе Тола, каб вызначыць сілу японскага бункера. Радавы Бэл паведамляе, што ў бункеры пяць кулямётаў. Разам з Уітам ён далучаецца да іншага невялікага атрада, на чале з капітанам Джонам Гафам, пасланага на флангавы напад, каб узяць бункер. Аперацыя праходзіць паспяхова, і рота C захоплівае адзін з апошніх японскіх фортаў на востраве. Японцы, якіх яны знаходзяць, у асноўным паміраюць ад голаду і аказваюць мала супрацівы.

За свае старанні салдаты атрымліваюць тыднёвы адпачынак, хоць і не знаходзяць радасці ў перадышцы: аэрадром, дзе яны базіруюцца, пападае пад артылерыйскі абстрэл праціўніка; капітан Старас вызваляецца ад камандавання падпалкоўнікам Толам, які лічыць яго занадта мяккім для вядзення бою і прапануе яму падаць заяву аб перапрызначэнні і стаць адвакатам у JAG у Вашынгтоне. Ён прапануе ўзнагародзіць Стараса Сярэбранай зоркай, каб імя падраздзялення не было заплямлена адхіленнем афіцэра ад камандавання. Бэл атрымлівае ліст ад жонкі, якая паведамляе яму, што яна закахалася ў кагосьці іншага і хоча развесціся. Уіт сутыкаецца з мясцовымі жыхарамі і заўважае, што яны сталі варожыя да яго і рэгулярна сварацца адзін з адным.

Рота адпраўляецца на патруляванне ўверх па рацэ, але з неспрактыкаваным 1-м лейтэнантам Джорджам Бэндам на чале. Калі агонь японскай артылерыі набліжаецца да іх пазіцый, Бэнд загадвае некаторым салдатам адправіцца ў разведку ўверх па рацэ, а Уіт добраахвотна ідзе наперад. Яны сутыкаюцца з наступаючай японскай калонай і падвяргаюцца нападу. Каб выйграць час для капрала Файфа, які затым змог вярнуцца і паведаміць астатняй частцы падраздзялення, Уіт адводзіць японцаў, але аказваецца акружаны адным з іх аддзяленняў, якія патрабуюць, каб ён здаўся. Ён паднімае вінтоўку, і яго расстрэльваюць. Рота адступае без іншых страт, а Уіт пазней будзе пахаваны таварышамі па атрадзе. Рота C атрымлівае новага камандзіра, капітана Башэ, і сядае LCT, які адыходзіць ад вострава.

Акцёрскі склад

[правіць | правіць зыходнік]

На 49-м Берлінскім кінафестывалі фільм быў узнагароджаны галоўным прызам — «Залатым мядзведзем»[6].

  1. Der schmale Grat Праверана 4 студзеня 2018.
  2. а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с Maslin J. FILM REVIEW; Beauty and Destruction in Pacific Battle / J. KahnManhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 1998. — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X Праверана 21 ліпеня 2022.
  3. The New York Times / J. KahnManhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 1851. — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X Праверана 19 лютага 2016.
  4. а б The Thin Red Line — 1999. Праверана 21 ліпеня 2022.
  5. Box Office Mojo — 1999. Праверана 20 лістапада 2022.
  6. Prizes & Honours 1999 (англ.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт Берлінскага кінафестывалю. Архівавана з першакрыніцы 29 верасня 2017. Праверана 31 сакавіка 2018.