koagal
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn koag hag al lostger -al.
Verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | koagal |
| dre vlotaat | goagal |
| amreizh | digemm |
koagal /ˈkwɑː.ɡal/ verb gwan (anv-gwan-verb : koaget) (displegadur)
- Reiñ e vouezh da glevout o kaozeal eus laboused 'zo (ar vran, da skouer).
- N'ouzon nemet un dra : en amzer hiziv al loened a harzh, a c'hwitell, a vlej, a wic'h, a viaou, a hinno, a yud, a hud, a voud, a chilp, a glip, a goag, a c'hroag, a gan, a richan, a grougous, a roc'h, a doc'h, a soroc'h, a c'harm, a ragach, a c'hregach, a gloc'h, a youc'h, a razailh, a rizink, pep hini en e vod hag hervez e ouenn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 8.)
- Pennfollet gant strak spontus an tennoù ne baoueze ket holl fraved an tour da darnijal ha da goagal a-us d'ar vourc'h. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 39.)
- A-boan ma oa krog gant e bred, m'en em gavas brini a-us d'e benn en ur goagal gant ur vouezh truezus. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 172.)