Edukira joan

Juan Maria Bandrés

Wikipedia, Entziklopedia askea
Juan Maria Bandrés

(1980)

Europarlamentaria

1989ko uztailaren 25a - 1994ko uztailaren 18a
Barrutia: Espainia
Hautetsia: 1989 European Parliament election (en) Itzuli

Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua

1986ko uztailaren 14a - 1989ko uztailaren 3a
Barrutia: Gipuzkoa
Hautetsia: 1986ko Espainiako hauteskunde orokorrak

Europarlamentaria

1986ko urtarrilaren 1a - 1987ko uztailaren 5a
Barrutia: Espainia
Hautetsia: Second European Parliament (en) Itzuli

Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua

1982ko azaroaren 11 - 1986ko uztailaren 15a
Barrutia: Gipuzkoa
Hautetsia: 1982ko Espainiako hauteskunde orokorrak

Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua

1979ko martxoaren 14a - 1982ko abuztuaren 31
Barrutia: Gipuzkoa
Hautetsia: 1979ko Espainiako hauteskunde orokorrak

Espainiako senataria

1977ko ekainaren 15a - 1979ko urtarrilaren 2a
Barrutia: Gipuzkoa
Bizitza
JaiotzaDonostia1932ko otsailaren 12a
Herrialdea Gipuzkoa, Euskal Herria
HeriotzaDonostia2011ko urriaren 28a (79 urte)
Heriotza moduaberezko heriotza: minbizia
Hezkuntza
HeziketaOviedoko Unibertsitatea
Santiago de Compostelako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria eta abokatua
Lantokia(k)Estrasburgo
Brusela eta Madril
Jasotako sariak
KidetzaPSE-EE
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Euskadiko Ezkerra
Espainiako Langile Alderdi Sozialista

Juan Maria Bandrés Mollet[1] (Donostia, 1932ko otsailaren 12a - ib., 2011ko urriaren 28a) euskal herritar politikaria eta abokatua izan zen.

Oviedoko Unibertsitatean hasi zituen ikasketak eta amaitu 1952an egin zuen Santiago de Compostelako Unibertsitatean. Frankismoan ETAko kideen abokatua izan zen besteak beste. Ospea lortu zuen 1970eko Burgosko Prozesuan.

Euskadiko Ezkerraren sortzaileetakoa, 1977ko hauteskundeetan senatari hautatua izan zen eta 1979tik 1989ra diputatua izan zen Madrilen. Autonomiaren aurreko Euskal Kontseilu Nagusiko Garraio Kontseilaria (1978-1979) izan zen eta Autonomia Estatutuaren alde agertu zen, bere alderdiarekin batean. 1982an Euskadiko Ezkerrako lehendakari, ETA politiko-militarra (VII. batzarrea) erakunde armatuaren negoziazio bidezko irteera bultzatu zuen eta akordio batzuk izenpetu zituen xede horretan Espainiako Barne Ministro zen Rosón-ekin.

1982an alderdiko presidente aukeratua, 1986 eta 1989ko legegintzaldietan Estrasburgoko Parlamentuan aritu zen. Mario Onaindiarekin batera, EE PSOEn barnean sartu zuen. ETAren bortxazko ekintzen gaitzesle nagusietakoa bihurtu zen. 1989an diputatu Europako Parlamentuan berriz ere, Bandrés-ek garai batean zuen lehentasuna galdu du, ordea, azken honetan; Euskadiko Ezkerraren garrantzi politikoa ahuldu denean, alderdiko bi joera nagusien arteko konponbiderik ezin izan du aurkitu. 1991ko udazkenean Euskadiko Ezkerraren banaketa gauzatu zenean, Bandrés Euskadiko Ezkerrean joera ofizialaren alde azaldu zen. 1994an politika eta Alderdi Sozialista utzi zituen, desadostasun ideologikoak zirela-eta.

1997ko urriaren 21ean istripu zerebrobaskular bat jasan zuen Madrilen eta koman egon zen hilabetez. Bizirik atera zen baina konplikazio larriekin, tartean afasia eta mugimendu arazo handiekin. Euskal Herrira itzuli zen eta Aita Menni Ospitalean (Arrasate) egonaldia egin zuen. 2011ko urriaren 28an hil zen, jaioterrian, minbiziak ere jota.[2]

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]