Edukira joan

Renio

Wikipedia, Entziklopedia askea
Renioa
75 WolframioaRenioaOsmioa
   
 
75
Re
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Ezaugarri orokorrak
Izena, ikurra, zenbakiaRenioa, Re, 75
Serie kimikoatrantsizio-metalak
Taldea, periodoa, orbitala7, 6, d
Masa atomikoa186,207(1) g/mol
Konfigurazio elektronikoa[Xe] 4f14 5d5 6s2
Elektroiak orbitaleko2, 8, 18, 32, 13, 2
Propietate fisikoak
Egoerasolidoa
Dentsitatea(0 °C, 101,325 kPa) 21,02 g/L
Urtze-puntua3.459 K
(3.186 °C, 5.767 °F)
Irakite-puntua5.869 K
(5.596 °C, 10.105 °F)
Urtze-entalpia60,43 kJ·mol−1
Irakite-entalpia704 kJ·mol−1
Bero espezifikoa(25 °C) 25,48 J·mol−1·K−1
Lurrun-presioa
P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k
T/K 3.303 3.614 4.009 4.500 5.127 5.954
Propietate atomikoak
Kristal-egiturahexagonala
Oxidazio-zenbakia(k)7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, -1, -2, -3
(oxido azido sendoa)
Elektronegatibotasuna1,9 (Paulingen eskala)
Ionizazio-potentziala1.a: 760 kJ/mol
2.a: 1.260 kJ/mol
3.a: 2.510 kJ/mol
Erradio atomikoa (batezbestekoa)135 pm
Erradio atomikoa (kalkulatua)188 pm
Erradio kobalentea159 pm
Datu gehiago
Eroankortasun termikoa(300 K) 48,0
Soinuaren abiadura4.700 m/s
Isotopo egonkorrenak
Renioaren isotopoak
iso UN Sd-P D DE (MeV) DP
185Re %37,4 Re egonkorra da 110 neutroirekin
187Re %62,6 4,35x1010 u α 1,653 183Ta
β- 0,003 187Os

Renioa elementu kimiko bat da, Re ikurra eta 75 zenbaki atomikoa dituena. Trantsizio-metal zuri zilarkara, arraro, astun eta polibalente honek manganesoaren antzeko propietate kimikoak dauzka eta hainbat aleaziotan erabiltzen da. Renioa molibdenoaren ekoizpenaren azpiproduktu gisa erdiesten da. Renio-molibdeno aleazioak supereroaleak dira. Naturan aurkitu zen azken elementua izan zen eta Lurrean existitzen diren hamar elementurik garestienen artean dago.

Ezaugarri nagusiak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Renioak elementu guztien arteko urtze-punturik altuenetakoa dauka (wolframioak eta karbonoak soilik daukate altuagoa). Dentsoenetakoa ere bada, platinoak, iridioak eta osmioak soilik gainditzen baitute. Elementu guztien artean oxidazio-egoera gehien duena da: -3, -1, +1, +2, +3, +4, +5, +6 eta +7. Egoerarik arruntenak +7, +6, +4, +2 eta -1 dira.

Merkataritza-erabilerarako forma nagusia hautsa da, baina bateratu egin daiteke, metalaren dentsitatearen % 90 daukan forma konpaktu bat lortuz. Suberatzen denean, metal hau oso harikorra da eta bihurritu, kiribildu edo ijeztu egin daiteke. Renio-molibdeno aleazioa supereroalea da 10 K-eko (-263,15 °C) tenperaturan; wolframio-renio aleazioak ere supereroaleak dira 4 eta 8 K inguruan.[1] Renioa bera supereroalea da 2,4 K-eko (-270,75 °C) tenperaturan.[2][3]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]


  1. (Ingelesez) Neshpor, V. S.; Novikov, V. I.; Noskin, V. A.; Shalyt, S. S.. (1968). «Superconductivity of Some Alloys of the Tungsten-rhenium-carbon System» Soviet Physics JETP 27: 13. Bibcode1968JETP...27...13N..
  2. (Ingelesez) Daunt, J. G.; Smith, T. S.. (1952). «Superconductivity of Rhenium» Physical Review 88 (2): 309–311.  doi:10.1103/PhysRev.88.309..
  3. (Ingelesez) Daunt, J. G.; Lerner, E.. The Properties of Superconducting Mo-Re Alloys. Defense Technical Information Center.[Betiko hautsitako esteka]