پرش به محتوا

سایکلون ب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قوطی‌های خالی‌شده گاز سایکلون-ب که از اردوگاه‌های مرگ نازی، که توسط نیروهای متفقین در پایان جنگ جهانی دوم کشف شد.

سایکلون ب (به آلمانی: Zyklon B; Uragan D2) نام نوعی گاز کُشنده و برگرفته از سم سیانور بود که رژیم آلمان نازی برای نسل‌کشی دسته‌جمعی اسیران در اردوگاه‌های مرگ هولوکاست، از آن استفاده می‌کرد.[۱]

احداث اتاق‌های گاز

[ویرایش]

اردوگاه آشویتس، در پاییز ۱۹۴۱ میلادی، توسط آلمان نازی در خاک لهستان زیر اشغال تأسیس شد. برای پیشبرد طرح راه حل نهایی، آزمایش‌های ابتدایی بر روی اسیران جنگی روسی انجام گرفت که در اتاق‌ها گاز به وسیلهٔ سایکلون ب خفه‌شده و سپس به کورهٔ آدم‌سوزی فرستاده شدند.[۲] بازده خفه‌کردن دسته‌جمعی به وسیله گاز سایکلون ب، آنقدر برای نازی‌ها رضایت‌بخش بود که در فاصله چند ماه چهار اتاق گاز در اردوگاه مرگ برکناو، واقع در مجتمع اردوگاه آشویتس نصب شد و در مارس ۱۹۴۲ میلادی، نسل‌کشی یهودیان به صورت سازمان‌یافته در این اردوگاه آغاز گردید.[۳]

نحوه مسموم‌کردن قربانیان

[ویرایش]
کوره‌های جسدسوزی در اردوگاه آشویتز

زندان‌بان نازی، قربانیان را به بهانه آن‌که باید حمام کنند، به صورت برهنه وارد اتاق‌های گاز کرده و سپس گاز سایکلون ب را از دوش‌ها وارد فضای بسته اتاق می‌کردند.[۴] اجساد مقتولین به کوره‌های آدم‌سوزی منتقل می‌گردید تا به خاکستر مبدل شود.[۳]

اردوگاه‌های حاوی اتاق گاز

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. «هولوکاست چیست و چرا میلیون‌ها نفر کشته شدند؟». BBC News فارسی. ۸ بهمن ۱۴۰۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۸.
  2. ٢٧ ژانویه، سالگرد آزادی آشویتس, Radio Zamaneh
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ اردوگاه‌های مرگ[پیوند مرده], ید و شم
  4. Holocaust survivors: Handle with care, The Jerusalem Post
  5. اردوگاه‌های نازی‌ها، دانشنامه هولوکاست
  6. عملیات کشتار با گاز, دانشنامه هولوکاست

پیوند به بیرون

[ویرایش]