پرش به محتوا

مارک نافلر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مارک نافلر
اطلاعات پس‌زمینه
زاده۱۲ آگوست ۱۹۴۹ (۷۵ سال)
ژانرفولک راک، بلوز راک، کانتری، سوینگ
سال‌های فعالیت۱۹۶۵ تاکنون[۱]
ناشر(ان)مرکوری، وارنر، ورتیگو
وبگاه

مارک نافلر (به انگلیسی: Mark Freuder Knopfler) آهنگ‌ساز، گیتاریست و خواننده نامدار بریتانیایی است.[۲]

او بیشتر به‌عنوان گیتاریست و خواننده گروه راک دایر استریتس که در سال ۱۹۷۷ توسط او و برادرش دیوید نافلر بنیان‌گذاشته شد شناخته می‌شود. در پی فروپاشیدن گروه از سال ۱۹۹۵ به این سو، نافلر به کارهای تکی و انتشار آلبوم‌های شخصی روی آورده‌است.

درباره

[ویرایش]
مارک نافلز در کنسرت خود

مادر مارک نافلر انگلیسی و پدرش یک معمار یهودی‌تبار اهل مجارستان[۳] بود. به خاطر شرایط سیاسی و گرایش‌های کمونیستی پدرش آن‌ها مجبور شدند ابتدا به اسکاتلند مهاجرت کنند. مدتی بعد و زمانی که مارک نافلر ۷ ساله بود خانواده‌اش به منطقه‌ای در شمال شرقی انگلستان که زادگاه مادرش بود نقل مکان کردند.

در ده سالگی اولین گیتارش را که یک هافنر با پیکاپ‌های جفت بود به قیمت ۵۰ پاوند خریداری کرد.[۴] مانند دیگر همسالانش به کارهای خوانندگانی چون الویس پرسلی و نوازندگانی همچون جیمی هندریکس، چت اتکینز، اسکاتی مور و… علاقه نشان می‌داد. در ۱۶ سالگی به همراه یکی از دوستانش مدتی در یک تلویزیون محلی به اجرای برنامه پرداختند.[۵]

نافلر در سال ۱۹۶۷ به تحصیل در رشته روزنامه‌نگاری پرداخت و بعد از پایان این دوره در روزنامه عصر یورک‌شایر مشغول بکار شد.[۶] دو سال بعد برای دستیابی به درجه بالاتر علمی به ادامه تحصیل در دانشگاه لیدز پرداخت.[۷] در همین زمان بود که با کیتی وایت (دوست دختر قدیمی‌اش از زمان مدرسه) ازدواج کرد هرچند این رابطه دوام زیادی نیاورد و بعد از مدتی به جدایی انجامید. مارک در آن زمان با یک نوازنده و خواننده سبک بلوز به نام «استیو فیلیپس» آشنا شد. این دو در کنار هم به مدت ۵ سال ساز می‌زدند. مارک در برخی آلبوم‌های شخصی استیو نیز با او همکاری کرد. سپس نافلر به لندن نقل مکان کرد، جایی که فعالیت حرفه‌ای موسیقی‌اش را آغاز نمود.

سال ۱۹۷۷ را می‌توان سال شهرت «مارک نافلر» دانست زیرا در این سال او پس از آشنایی اتفاقی با «جان ایلسلی» و «آلن کلارک» گروه دایر استریتس را به وجود آورد. اعضای گروه «دایر استریتس» شامل برادرش دیوید (نوازنده گیتار)، جان ایلسلی (نوازنده بیس) و پیک ویترز (نوازنده درامز) بودند. این گروه موفق در اواخر دهه ۷۰ با ترکیب موسیقی راک، بلوز، جَز و حتی کانتری و اشعاری که اغلب خود نافلر تهیه می‌کرد به شهرت زیادی رسیدند.

مارک نافلر ترانه‌سرا، گیتاریست و خواننده اصلی دایر استریتس بود، گروه راکی که دیگر وجود ندارد، این گروه در دوره بعد از پانک راک وارد میدان شد و موسیقی بی‌پیرایه، صیقل نخورده و مینیمالیست داشت و کار خود را با الهام از بلوز راک جِی‌جِی کیل شروع کرد اما از جاز و کانتری هم مایه می‌گرفت و از پراگرسیو راک هم متأثر بود.

زندگی حرفه‌ای

[ویرایش]

مجله رولینگ استون در سال ۲۰۰۳ و در رده‌بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، مارک نافلر را در رتبه ۲۷ قرار داد.[۸]

تجهیزات موسیقی و شیوهٔ نوازندگی

[ویرایش]

نافلر گیتارهای متعددی دارد از میان آن‌ها می‌توان به فندرهای تلکستر و استرتوکستر، گیبسون لس پال، دن‌الکترو، رامیرز اسپانیش اشاره کرد. او بیشتر اوقات از یک استرتوکستر قرمز رنگ مدل ۱۹۵۴ استفاده می‌کند. نافلر به این ساز که یکی از اولین فندرهای تولید شده از این سری است لقب ژوراسیک استرت داده‌است.[۹]

از نکات جالب دربارهٔ مارک نافلر این است که با وجود این‌که او فردی چپ‌دست است با گیتارهای معمولی (راست‌دست) می‌نوازد. نافلر به خاطر شیوه منحصربه‌فرد پیکینگ‌اش[۱۰] شهرت دارد. در واقع تکنیک ابداعی وی تلفیقی از کلاوهمر[۱۱] و پیکینگ گیتار آکوستیک است.

آلبوم‌ها

[ویرایش]

آلبوم‌های شخصی

[ویرایش]
نام آلبوم تاریخ پخش
۱. Golden Heart ۲۶ مارس ۱۹۹۶
۲. Sailing to Philadelphia ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۰
۳. The Ragpicker's Dream ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۲
۴. Shangri-La ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۴
۵. One Take Radio Sessions ۲۱ ژوئن ۲۰۰۵
۶. The Trawlerman's Song EP ۲۰۰۵
۷. The Best of Dire Straits & Mark Knopfler: Private Investigations ۲۰۰۵
۸. Kill to Get Crimson ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۷
۹. Get Lucky ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۹
۱۰. Privateering ۳ سپتامبر ۲۰۱۲

|11. Tracker |۲۰۱۵ |-

آلبوم‌های مشترک

[ویرایش]
نام آلبوم سال انتشار همراه با
۱. Missing...Presumed Having a Good Time ۱۹۸۳ The Notting Hillbillies
۲. Neck and Neck' ۱۹۸۴ چت اتکینز
۳. The Booze Brothers ۱۹۸۴ بریورز دروپ
۴. All the Roadrunning ۲۰۰۶ امیلو هریس
۵. Real Live Roadrunning ۲۰۰۶ امیلو هریس

آلبوم‌های موسیقی فیلم/Soundtrack

[ویرایش]
نام آلبوم سال انتشار
۱. Local Hero ۱۹۸۳
۲. Music from 'Cal' ۱۹۸۴
۳. Comfort and Joy ۱۹۸۴
۴. The Princess Bride ۱۹۸۷
۵. Last Exit to Brooklyn ۱۹۸۹
۶. Screenplaying ۱۹۹۳
۷. Metroland ۱۹۹۸
۸. Wag the Dog ۱۹۹۸
۹. A Shot at Glory ۲۰۰۱

جوایز و افتخارات

[ویرایش]

۱۹۸۶

[ویرایش]
  • برنده گرمی بهترین اجرای دونفره یا گروهی همراه با آواز برای آهنگ Money for nothing
  • برنده گرمی بهترین اجرای کانتری بدون کلام برای آهنگ Cosmic Square Dance(همراه با چت اتکینز)

۱۹۹۱

[ویرایش]
  • برنده گرمی بهترین هم‌آوایی کانتری برای آهنگ Poor Boy Blues(همراه با چت اتکینز)
  • برنده گرمی بهترین اجرای کانتری بدون کلام برای آهنگ So Soft, Your Goodbye(همراه با چت اتکینز)

۱۹۹۳

[ویرایش]

دریافت دکترای افتخاری موسیقی از دانشگاه نیوکاسل[۱۲]

۱۹۹۹

[ویرایش]

دریافت نشان افتخار پادشاهی بریتانیا[۱۳]

۲۰۰۷

[ویرایش]

دریافت دکترای افتخاری موسیقی از دانشگاه ساندرلند[۱۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. بیوگرافی در IMDB
  2. سایت All Music
  3. «بیوگرافی در Guitar4U». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ اکتبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۸.
  4. «بیوگرافی مارک نافلر». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۸.
  5. بیوگرافی در MarkKnopfler.com
  6. «سایت روزنامه Yorkshire Evening Post». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۸.
  7. «سایت دانشگاه لیدز». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۸.
  8. «سایت نشریه رولینگ استون». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ مارس ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۳ مارس ۲۰۰۹.
  9. «مصاحبه با مارک نافلر». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۸.
  10. Picking به شیوه اجرای نت‌ها روی سیم‌های سازهای زهی با انگشت‌ها یا پیک، در قسمت کاسه ساز گفته می‌شود
  11. Clawhammer به نوعی از پیکینگ گفته می‌شود که معمولاً نوازندگان بانجو از این روش در نوازندگی استفاده می‌کنند
  12. سایت بی‌بی‌سی
  13. سایت بی‌بی‌سی
  14. «سایت دانشگاه ساندرلند». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ مارس ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۸.

منابع

[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mark Knopfler». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۸.