Saltar ao contido

Peneo (mitoloxía)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Dafne pide axuda ó deus do río, Peneo, para escapar de Apolo, e Peneo transfórmaa nun loureiro.

Na mitoloxía grega, Peneo era un deus fluvial de Tesalia, un dos tres mil ríos de Grecia. Era fillo de Océano e Tetis.

Casou coa ninfa Creúsa (ou Filira), coa que tivo catro fillos, entre os que se cita a Hipseo, rei dos lapitas, e tres fillas, Cirene (nai de Aristeo), Dafne e Estilbe, aínda que algunhas fontes consideran a Cirene unha das súas esposas. Estilbe tivo do deus sol, Apolo, dous fillos xemelgos, Centauro e Lapites, epónimo do pobo do mesmo nome e antecesor de Auxías e Pirítoo, entre outros personaxes mitolóxicos coñecidos; algúns tamén a fan nai de Eneo.

A máis famosa das súas fillas foi Dafne que, perseguida por Apolo, implorou a axuda do seu pai para escapar do acoso do deus, e Peneo converteuna en loureiro [1]. Apolo tivo que consolarse con cortar unhas pólas e coroarse con elas, e esa coroa de loureiro converteuse en símbolo de vitoria na cabeza de heroes, xenerais e emperadores romanos.

"Agotadas as súas forzas, palideceu ela e vencida polo esforzo da rápida fuxida, dixo mirando ás augas do Peneo: 'Axúdame, pai, se os ríos sodes divindades, bota a perder, cambiándoa, esta figura coa que gusto demasiado'. Apenas acabou a súa plegaria, un pesado sopor invade os seus membros, unha delgada casca cingue o seu tenro peito, os cabelos medran como follas, os brazos como ramas, os seus pes, ha pouco tan veloces, adhírense en raíces preguiceiras, en lugar do rostro está a copa. Só a beleza queda nela".
(Ovidio: Metamorfosis I, 543-552)

Galería de arte

[editar | editar a fonte]
  1. Hixino dá outra versión: cando Apolo estaba perseguindo a Dafne, ela pediu axuda á Terra, que a acolleu dentro dela e transformouna na árbore do loureiro (Fábulas, 203). Graves recolle esta versión e engade que a Nai Terra levouna ata Creta, e deixou un loureiro no seu lugar (Graves, px. 90).
  2. O cadro completa o mito coa prersenza de Eros, o deus do amor, disparando unha frecha a Apolo para namoralo de Dafne, sabendo que esta o rexeitaría, como vinganza ante a burla de Apolo sobre a súa destreza co arco.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]