Harry Styles schept er op zijn titelloze debuut hoorbaar genoegen in om hardhandig te breken met zijn tijd in One Direction. Want zou het in die boyband mogelijk zijn om als leadsingle te kiezen voor een epische ballad over een moeder die sterft op haar kraambed? Zo staat dit moedige statement naast ‘Sign of the Times’ vol met revelaties, zoals hitsige glamrock met de testosteronstand op tien, pastorale folkrock en fragiel singer-songwriterachtig werk waarin hij zijn gebroken hart laat huilen. Een ster is herboren.