: Een storm nadert. De toekomst lijkt dichterbij dan gedacht. Verschuivingen vinden plaats. Hoewel de vierde aflevering van The Rings of Power nog niet echt de antwoorden geeft waar we naar verlangen, weet het langzaam maar zeker wel op te bouwen naar dat wat komen gaat.
* Waarschuwing: deze review bevat spoilers *
Elrond met twijfels
The Great Wave, zoals de vierde aflevering heet, is ‘typisch Lord of the Rings’. Het neemt zijn tijd om ons te brengen waar we moeten zijn. Het durft die tijd te gebruiken om te benadrukken waar de schaakstukken op het bord staan, zonder zich te moeten haasten omdat een aflevering aan een bepaalde tijdlengte moet of mag voldoen. Het weet de kijker opnieuw te laten wachten. Want waar ik vorige week de verwachting had dat ik nu een antwoord zou krijgen op wie er nu uit de lucht viel bij de Harfoots, is deze kant van het verhaal compleet afwezig deze week. Niet alleen de man die uit de sterren viel, maar het complete plot rondom deze ‘Hobbit(s)’ schittert door afwezigheid.
De tijd die ingenomen zou kunnen worden door hen met harige voeten, wordt echter wel goed gebruikt om terug te keren naar Khazad-dûm. Aldaar vinden we Elrond met twijfels rondom de bezigheden van zijn goede vriend Prins Durin en zijn Prinses Disa. Het gevoel dat de complete waarheid niet op tafel ligt is een gegeven dat niet tussen vrienden in moet komen te staan. The Rings of Power laat in deze scenes goed zien waarom Disa de partner is van Durin. Ze kan hem bijhouden, staat achter haar man en is duidelijk ook niet op haar mondje gevallen. Een mooie belichaming van het Dwergenras. Hoewel Elrond niet valt voor de verdraaiingen van de waarheid, brengt het de kijker iets later naar een belangrijk onderdeel van de franchise.
Relatie tussen Elf en Dwerg
Het blijkt namelijk dat in het grootste geheim de Dwergen een nieuw materiaal uit de bergen hebben weten te halen. Een krachtig maar licht zilver-staal, iets wat de Elven Mithril noemen. Exact het materiaal waar de Dwergen later een vest voor Bilbo en Frodo van maken. Het is tof om de vondst van dit materiaal mee te maken, maar persoonlijk hoop ik dat het gebeurt om een reden. Een reden die meer gaat zijn dan ‘omdat we uitleggen wat er later in Lord of the Rings gaat gebeuren’. Een reden die beter is dan ‘een oorsprong geven aan alles en iedereen’. Elrond moet de vondst echter geheim houden. Breekt hij deze belofte, dan zal hij grote problemen krijgen met de Dwergen en zijn beste vriend Durin.
Dat de relatie tussen de Elf en Dwerg diep gaat zien we terugkomen op het moment dat Durin klaagt over zijn vader, de Koning van Khazad-dûm. Een moment dat laat zien hoe sterk de band is en hoe deze band toch nog groeiende is. Tussen de ‘rivaliteit’ tussen Dwerg en Elf zit een basis van vertrouwen.
De rest van de aflevering focust zich voor een groot deel rondom de verhalen in Númenor. Tijdens de opening van de aflevering zien we de daadwerkelijke gigantische vloedgolf (waar de aflevering zijn naam aan heeft te danken) en hoe deze zijn best doet om de gehele stad en al haar inwoners terug in de zee te trekken. Daarnaast focust een groot gedeelte van het verhaal zich wederom op Isildur. Logisch dat dit gebeurt aangezien hij nog een bijzonder belangrijke rol te spelen heeft in het komende verhaal. Hij verliest zijn kansen tijdens de training op het water en ziet zijn toekomst veranderen. Echter, hierdoor staat hem niets meer in de weg om richting het Westen te trekken.
Adar: gevallen Elf, leider van de Orcs
Galadriel daagt de Queen Regent uit om haar te helpen terug te gaan naar Middle-earth en beland naast Halbrand in de cel. De relatie tussen deze personages is sterk en brengt de nodige grappige momenten met zich mee. Het is deze relatie die duidelijk maakt dat Galadriel misschien een sterke krijger is, maar veel minder sterk is in de politieke kant van een oorlog. Iets wat Pharazôn, de adviseur van Queen Regent Tar-Míriel veel beter onder de knie heeft. Hij weet een vervelende situatie helemaal op de hand te krijgen en mensen achter hem te krijgen voor dat wat komen gaat. Hij staat achter het ingaan op de ‘call to war’ en lijkt een duister vleugje met zich mee te krijgen. Mensen bekend met het boek The Silmarillion weten waarschijnlijk waarom.
Als laatste krijgen we te zien waar de vorige aflevering ons bracht. Adar. Een gevallen Elf, de leider van de Orcs. Adar heeft een visie. De wereld zoals ‘ie is werkt niet. Er moet een nieuwe wereld geschapen worden. Dit brengt gevoelens van Saruman terug op het moment dat hij al het groen laat verdwijnen en dorre woestenijen achter zich laat om zo de wereld naar zijn (en Sauron’s) hand te zetten. Hij laat Arondir gaan met een boodschap voor het Menselijke ras. Geef je over aan deze visie. Aan de kant van het menselijke ras is duidelijk voelbaar dat er iets komen gaat. Helemaal nadat de vraag gesteld wordt of Theo bekend is met…. Sauron…
Minst sterke aflevering tot nu toe?
Waar ik duidelijk genoten heb van The Great Wave, moet ik erkennen dat het de minst sterke aflevering tot nu toe is. Het grote overkoepelende verhaal is niet veel verder op het einde van deze aflevering dan dat het dat was een aflevering geleden. De schaakstukken zijn een beetje verschoven, maar een schaakmat is duidelijk nog niet gezet. Aflevering vijf moet haast wel het begin gaan zijn van het grote, overkoepelende kwaad. Want je zou haast vergeten dat er een man uit de hemel viel bij de Harfoots en de schaduw van Sauron langzaamaan lijkt te groeien…
