Naar inhoud springen

Europese diaspora

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Europese diaspora
Totale bevolking Meer dan 480.000.000

7% van de totale wereldbevolking

Verspreiding Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
223.553.265 (75,1%)
Vlag van Brazilië Brazilië
91.051.646 (47,7%)
Vlag van Argentinië Argentinië
36.200.000 (85%)
Vlag van Canada Canada
25.186.890 (77,2%)
Vlag van Australië Australië
20.982.665[bron?] (92%)
Vlag van Mexico Mexico
20.100.000 (15%)
Vlag van Colombia Colombia
17.519.500 (37%)
Vlag van Venezuela Venezuela
13.169.949 (42,2%)
Vlag van Chili Chili
9.128.000 (52,7%)
Vlag van Cuba Cuba
7.160.399 (64,1%)
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
4.472.100 (8,4%)
Vlag van Costa Rica Costa Rica
3.500.000 (82%)
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
3.381.076 (74%)
Vlag van Uruguay Uruguay
2.851.095 (88%)
Vlag van Guatemala Guatemala
2.700.000 (18,5%)
Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek
2.000.000 (16%)
Vlag van Bolivia Bolivia
2.000.000 (15%)
Vlag van Peru Peru
1.400.000 (12%)
Vlag van Ecuador Ecuador
1.400.000 (7%)
Vlag van Paraguay Paraguay
1.300.000 (20%)
Vlag van Nicaragua Nicaragua
1.000.000 (17%)
Vlag van El Salvador El Salvador
1.000.000 (15%)
Taal Europese talen
Geloof Meerderheid (christendom, voornamelijk katholiek en protestantisme) · atheïsme · overig
Jodendom
Islam
Boeddhisme
Hindoeïsme
Verwante groepen Europese Unie § Bevolking
Portaal  Portaalicoon   Landen & Volken
Europa

De Europese diaspora slaat terug op de wereldwijde gemeenschappen, die afstammen van de historische beweging van de Europeanen, voornamelijk naar Amerika, Afrika en Australazië en andere gebieden over de hele wereld.

Europese emigratie begon op grote schaal tijdens het Europese koloniale imperium tussen de 17e en 19e eeuw en gebeurt tot op heden. Dit betreft met name het Spaanse Rijk in de 16e en 17e eeuw (uitbreiding van de hispanofonie), het Britse Rijk in de 18e en 19e eeuw (uitbreiding van de anglofonie), het Portugese rijk en het keizerrijk Rusland in de 19e eeuw (uitbreiding naar Centraal-Azië en het Russische Verre Oosten).

Van 1815 tot 1932, verlieten 60 miljoen (met vele mensen die terugkeerden) Europa, voornamelijk naar de gebieden van Europese nederzettingen in Amerika (voornamelijk naar de Verenigde Staten, Canada, Argentinië en Brazilië), Australië, Nieuw-Zeeland en Siberië.[1] Deze bevolking vermenigvuldigde zich snel in haar nieuwe habitat; sneller dan de bevolking in Afrika en Azië. Als gevolg daarvan, was aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog (1914), 38% van de totale wereldbevolking van Europese afkomst.[1]

In Azië hebben de Europese afstammelingen (met name Russen) de overhand in Noord-Azië, wat onderdeel is van de Russische Federatie. Afrika heeft geen landen met Europese meerderheden, maar er zijn aanzienlijke minderheden in Zuid-Afrika en Namibië te vinden.

De landen die in Amerika – tussen 1871 en 1960 – een grote golf aan Europese immigranten kregen, waren: de Verenigde Staten (27 miljoen), Argentinië (6,5 miljoen), Brazilië (4,5 miljoen), Canada (4 miljoen), Venezuela (meer dan een miljoen), Cuba (610.000) en Uruguay (600.000). Chili, Peru en Mexico ontvingen ook een kleine golf aan Europese migranten.

Begin van emigratie

[bewerken | brontekst bewerken]

Koloniaal tijdperk

[bewerken | brontekst bewerken]

De ontdekking van Amerika in 1492 zorgde voor een regelmatige stroom van vrijwillige migranten vanuit Europa. Circa 200.000 Spanjaarden huisvestten zich in hun Amerikaanse koloniën voor 1600. Een kleine nederzetting, vergeleken met de 3 tot 4 miljoen indianen die in de Spaanse koloniën woonden. De Europese toestroom bleef in Brazilië uit, met in de eerste twee eeuwen van de kolonisatie, nog maar 100.000 Portugezen. Echter, de ontwikkeling van de mijnbouweconomie in de 18e eeuw verhoogde de lonen en de werkgelegenheid in de Portugese kolonie, waardoor de emigratie groeide: alleen al in de 18e eeuw, zochten 600.000 Portugezen hun toetrek in Brazilië. Een enorme immigratie; vooral omdat Portugal maar 2 miljoen inwoners had. De immigratie in Noord-Amerika werd door de Britten, Ieren en andere Noord-Europeanen gedomineerd.

Emigratie na de onafhankelijkheid

[bewerken | brontekst bewerken]

Massale Europese emigratie naar Amerika kwam pas op gang in de 19e en 20e eeuw. Na het einde van de napoleontische oorlogen tot 1920 emigreerden circa 60 miljoen Europeanen en 10 miljoen Aziaten. 71% van die emigranten kwamen naar Noord-Amerika, 21% naar Latijns-Amerika (met name Argentinië en Brazilië) en 7% naar Australië. Ongeveer 11 miljoen mensen vertrokken naar Latijns-Amerika, waaronder 38% Italianen, 28% Spanjaarden en 11% Portugezen.

Tussen 1821 en 1880 vestigden 9,5 miljoen Europeanen zich in de Verenigde Staten, voornamelijk Duitsers en Ieren. Andere emigratiegolven bestonden uit Britten en Scandinaviërs. Ondanks de grote aantallen aankomende immigranten, bestond maar een klein deel van de bevolking van de Verenigde Staten uit buitenlanders: in 1910 bestond de bevolking voor ongeveer 14,7% uit buitenlanders. De situatie in de Verenigde Staten was niet vergelijkbaar met die in Argentinië, daar bestond de bevolking in 1914 voor 30% uit buitenlanders en 12% van de bevolking was Italiaans. In Canada steeg het aantal buitenlanders van 14% in 1881 naar 22% in 1921.

In Brazilië lag het percentage immigranten veel lager en immigranten hadden de neiging zich in de centrale en zuidelijke delen van het land te vestigen. Het percentage buitenlanders daar piekte in 1920 met 7%, met name Italianen, Spanjaarden en Portugezen.

Immigraties tijdens de negentiende en twintigste eeuw

[bewerken | brontekst bewerken]
Bestemming Jaren Immigr. R.
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 1821–1932 32.244.000 [2]
Vlag van Argentinië Argentinië 1856–1932 6.405.000 [2]
Vlag van Canada Canada 1831–1932 5.206.000 [2]
Vlag van Brazilië Brazilië 1821–1932 4.431.000 [2]
Vlag van Australië Australië 1821–1932 2.913.000 [2]
Vlag van Cuba Cuba 1901–1931 857.000 [2]
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 1881–1932 852.000 [2]
Vlag van Chili Chili 1882–1932 726.000 [2]
Vlag van Uruguay Uruguay 1836–1932 713.000 [2]
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 1821–1932 59.000 [2]
Vlag van Mexico Mexico 1911–1931 226.000 [2]