Alexandre Lamfalussy
Alexandre Lamfalussy (2003) | |
Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1929 |
---|---|
Data śmierci |
9 maja 2015 |
Zawód, zajęcie |
ekonomista |
Baron Alexandre Lamfalussy (ur. 26 kwietnia 1929 w Kapuvárze, zm. 9 maja 2015[1][2]) – belgijski ekonomista pochodzenia węgierskiego, prezydent Europejskiego Instytutu Walutowego – prekursora Europejskiego Banku Centralnego (1994–1997), przewodniczący Komitetu Mędrców ds regulacji europejskiego rynku papierów wartościowych, który opracował szereg reform w celu uproszczenia i przyspieszenie procesu ustawodawczego UE w dziedzinie usług finansowych – tzw. procedura Lamfalussy’ego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Alexandre Lamfalussy urodził się w 1929 roku na Węgrzech, które opuścił w 1949 roku[3]. W latach 1949–1953 studiował ekonomię na Katolickim Uniwersytecie w Leuven oraz w Kolegium Nuffield na Uniwersytecie Oxfordzkim, gdzie obronił doktorat z zakresu nauk ekonomicznych[3]. W latach 1955–1975 pracował w Banque de Bruxelles[3].
W 1976 przeszedł do Banku Rozrachunków Międzynarodowych w Bazylei, którego został dyrektorem generalnym w 1985 roku – funkcję tę sprawował do 1993 roku[3]. W latach 1988–1989 był członkiem Komitetu Delorsa[4], który w kwietniu 1989 roku przedstawił tzw. Raport Delorsa precyzujący plan realizacji Unii Gospodarczej i Walutowej w trzech etapach[5]:
- liberalizacji przepływów kapitałowych (1990–1994)
- wzmocnienia koordynacji polityki pieniężnej krajów UE i stworzenia Europejskiego Instytutu Walutowego – prekursora Europejskiego Banku Centralnego (1994–1999)
- wprowadzenia wspólnej waluty euro (od 1999 roku)
Od stycznia 1994 do końca czerwca 1997 Lamfalussy pełnił funkcję prezydenta Europejskiego Instytutu Walutowego[3], odpowiedzialnego za realizacje trzeciego etapu Unii Gospodarczej i Walutowej[6]. W 1993 roku król Belgii Baldwin I Koburg nadał mu tytuł szlachecki barona[6].
W czerwcu roku 2000 rada do spraw gospodarczych i finansowych powołała go na przewodniczącego Komitetu Mędrców ds regulacji europejskiego rynku papierów wartościowych[7]. Komitet zaproponował reformy w ramach czteropoziomowego programu, tzw. procedury Lamfalussy’ego, której celem było uproszczenie i przyspieszenie procesu ustawodawczego UE w dziedzinie usług finansowych[7]. W marcu 2002 roku Rada Europejska zatwierdziła procedurę Lamfalussy’ego w zakresie papierów wartościowych, a w grudniu tego samego roku zdecydowała o jej rozszerzeniu na cały sektor finansowy UE[7].
W 2008 roku Lamfalussy został powołany na stanowisko przewodniczącego grupy zadaniowej wysokiego szczebla na rzecz nowej architektury finansowej w Belgii[3].
W 2007 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Ekonomicznego w Bratysławie[8].
W 2013 roku otrzymał najwyższe węgierskie odznaczenie – Wielki Krzyż Orderu św. Stefana.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ James G. Neuger: Zmarł współtwórca euro Alexandre Lamfalussy. biznes.onet.pl, 2015-05-12. [dostęp 2015-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-15)]. (pol.).
- ↑ „Alexandre Lamfalussy, Helped Found Euro Currency, Dies at 86" ABC News, 11 may 2015.
- ↑ a b c d e f Katolicki Uniwersytet Leuven: Alexandre Lamfalussy. [dostęp 2011-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (ang.).
- ↑ Komisja Europejska: List of members of the ad hoc Committee. [dostęp 2011-10-19]. (ang.).
- ↑ Komisja Europejska: Phase 3: the Delors Report. [dostęp 2011-10-19]. (ang.).
- ↑ a b ECB-CFS Research Networ: Alexandre Lamfalussy. [dostęp 2011-10-19]. (ang.).
- ↑ a b c Parlament Europejski: Usługi finansowe: procedura Lamfalussy’ego – powstanie i zastosowanie w praktyce. [dostęp 2011-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-18)]. (pol.).
- ↑ Doctor Honoris Causa Ekonomickej Univerzity v Bratislave. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].