Przejdź do zawartości

Barometr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prosty barometr lewarowy
Barometr sprężynowy

Barometr – przyrząd do pomiaru ciśnienia atmosferycznego[1]. W zależności od zasady działania, barometry dzielą się na cieczowe i sprężynowe.

Barometr cieczowy

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy barometr cieczowy zbudował Torricelli w 1643. Do pomiaru ciśnienia atmosferycznego wykorzystywana jest tu ciecz o znacznej gęstości (zwykle rtęć) zawarta w rurce umieszczonej pionowo. Ciśnienie hydrostatyczne cieczy równoważy ciśnienie atmosferyczne, a wysokość słupa cieczy zależy od tego ciśnienia. Zakłócenia w pracy barometrów cieczowych mogą być spowodowane odchyleniem od pozycji pionowej, zmianą gęstości cieczy przy zmianie temperatury otoczenia, dostaniem się powietrza do tzw. próżni Torricellego nad cieczą, zmianą wysokości słupa cieczy z powodu sił przylegania cieczy do ścianek rurki. W przypadku rtęci, siła ta jest ujemna i powoduje obniżanie się poziomu cieczy w cienkich rurkach.

Ze względu na różnice w konstrukcji, barometry te możemy podzielić na:

  • naczyniowe
  • lewarowe,
  • naczyniowo-lewarowe,
  • Fortina.

Barometr sprężynowy

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: aneroid.

Wyskalowanie barometrów

[edytuj | edytuj kod]

Ciśnienie można wyrażać w jednostkach zwanych paskalami (od nazwiska francuskiego uczonego Pascala, który poprzez swoje eksperymenty wzbogacił wiedzę o ciśnieniu atmosferycznym).

Podziałka barometrów jest wyskalowana w torach lub hektopaskalach (paskalach).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Barometr, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-29].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]