Przejdź do zawartości

Beret

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brazylijski aktor Stênio Garcia w berecie

Beret (z fr. béret, co wywodzi się z regionalnej formy francuskiej, względnie z staroprowansalskiego: berret, dalej z późnej łaciny: birrus – „płaszcz z kapturem”) – miękkie, płaskie, okrągłe nakrycie głowy bez daszka czy otoku, wykonywane z filcu, moheru, aksamitu lub dzianiny; bywa wykończony małym ogonkiem na górze, tzw. antenką.

Na początku beret był głównie męskim nakryciem głowy. W XV wieku upowszechnił się jako nakrycie głowy warstw wykształconych. Z czasem zaczął być noszony przez artystów, przeniknął też do ubioru warstw niższych – żołnierzy zaciężnych, pasterzy, robotników. W XX wieku wszedł także do ubioru kobiecego jako oznaka niezależności i emancypacji.

Berety w wojsku

[edytuj | edytuj kod]
Gen. Mieczysław Bieniek w berecie
Żołnierze ŻW w szkarłatnych beretach charakterystycznych dla tej formacji

Berety stanowią część umundurowania wielu jednostek wojskowych na całym świecie. Zazwyczaj żołnierze noszą je przekrzywione na prawą stronę, ale w niektórych armiach europejskich (np. francuskiej) berety noszone są przekrzywione na lewą stronę. Kolor beretu oznacza najczęściej rodzaj formacji wojskowej, do której należy noszący go żołnierz.

Historia użycia beretu w wojsku sięga przynajmniej XVI wieku, gdy ozdobny beret bywał stałym elementem ekstrawaganckiego ubioru landsknechtów. Do formalnego umundurowania współczesnych wojsk wprowadzono beret po raz pierwszy w końcu XIX wieku, kiedy we Francji stworzono oddziały strzelców alpejskich.

Berety w Wojsku Polskim

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Berety w Wojsku Polskim.

W okresie międzywojennym czarne berety nosili żołnierze jednostek pancernych i zmotoryzowanych. Podczas II wojny światowej od roku 1943 wszystkie jednostki lądowe Polskich Sił Zbrojnych nosiły berety. Wynikało to z zastąpienia przez Brytyjczyków furażerek beretami. W okresie PRL były używane przez żołnierzy Marynarki Wojennej (czarne), oddziałów i pododdziałów czołgów (czarne), powietrznodesantowych i specjalnych (bordowe) oraz jednostki obrony wybrzeża (jasnoniebieskie). Ponadto żołnierze wszystkich rodzajów wojsk do ubrania roboczego nosili beret granatowy.

Po roku 1990 berety stały się typowym elementem umundurowania w Wojsku Polskim.

Zgodnie z przepisami (§ 13. ust 2. oraz § 32. ust. 4. pkt 2) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 grudnia 2004 z późniejszymi zmianami w sprawie wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U. z dnia 13 stycznia 2005) w Polsce żołnierze oraz słuchacze uczelni wojskowych noszą berety w kolorach:

Czarne berety używane są często przez weteranów II wojny światowej z Armii Krajowej. Ponadto spotyka się berety stalowe w niektórych jednostkach przynależących do Sił Powietrznych.

Berety w innych polskich służbach mundurowych

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9.