Przejdź do zawartości

Bitwa pod Rancagua

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Rancagua
Wojny niepodległościowe w Ameryce Łacińskiej, Wojna o niepodległość Chile 18131826
Ilustracja
Bitwa pod Rancagua
Czas

2 października 1814

Miejsce

Rancagua, Chile

Terytorium

Chile

Wynik

zwycięstwo wojsk hiszpańskich

Strony konfliktu
wojska powstańcze Hiszpania
Dowódcy
Bernardo O’Higgins Mariano Osario
Siły
1 750 5 000
Straty
600 zabitych,
400 rannych,
350 jeńców
nieznane
brak współrzędnych
Bitwa pod Rancagua

Bitwa pod Rancagua – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniu 2 października 1814 r. w trakcie wojen niepodległościowych w Ameryce Łacińskiej (wojna o niepodległość Chile).

W roku 1813 w Chile doszło do wybuchu walk pomiędzy Hiszpanami a chilijskimi powstańcami. W połowie 1814 r. wojska hiszpańskie w sile 5 000 ludzi pod wodzą brygadiera Mariano Osario skierowały się w kierunku Santiago. Naprzeciwko tych wojsk Chilijczycy dowodzeni przez płk. Bernardo O’Higginsa wystawili siły liczące ponad 5 000 ludzi. Część z tych sił (2 000 żołnierzy) zajęła stanowiska w miasteczku Rancagua położonym na południe od Santiago. Dnia 1 października Hiszpanie zaatakowali pozycje obrońców, zostali jednak odparci. Powtarzające się cały dzień ataki także nie przynosiły skutku. Dopiero następnego dnia po południu, gdy powstańcom zaczęło brakować amunicji, Hiszpanie wdarli się do okopów, wybijając obrońców. O’Higginsowi na czele 300 jeźdźców udało przebić się w kierunku Santiago. Powstańcy stracili ponad 1 000 ludzi. Po tym zwycięstwie Hiszpanie bez przeszkód zajęli stolicę.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, wyd. Alma-Press, Warszawa 2004