Przejdź do zawartości

Curtis LeMay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Curtis Emerson LeMay
Ilustracja
generał lotnictwa generał lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1906
Columbus, Stany Zjednoczone

Data i miejsce śmierci

1 października 1990
hrabstwo Riverside, Stany Zjednoczone

Przebieg służby
Lata służby

1928–1965

Siły zbrojne

 US Air Force

Stanowiska

szef sztabu US Air Force

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (wojna na Pacyfiku);
wojna koreańska;
kryzys kubański

Odznaczenia
Command Pilot Badge
Krzyż Wybitnej Służby (Stany Zjednoczone)
Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę - trzykrotnie (Stany Zjednoczone)
Srebrna Gwiazda (Stany Zjednoczone)
Zaszczytny Krzyż Lotniczy - trzykrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Lotniczy - czterokrotnie (Stany Zjednoczone)
Presidential Unit Citation - baretka wojsk lotniczych Medal Amerykańskiej Służby Obronnej Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Azji-Pacyfiku (USA) Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA) Medal Armii Okupacyjnej (USA) Medal za Działania Humanitarne Medal Służby Obrony Narodowej Air Force Longevity Service Award (siedmiokrotnie) Krzyż Wielki Orderu Maja za Zasługi Lotnicze (Argentyna) Wielki Oficer Orderu Maja za Zasługi Lotnicze (Argentyna) Kawaler Orderu Zasługi (Chile) Krzyż Wojenny z brązową palmą (Belgia) (1940–1945) Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Lotniczej (Brazylia) Komandor Orderu Zasługi dla Lotnictwa (Ekwador) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Wojenny 1939–1945 z brązową palmą (Francja)
Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Komandor Orderu Alawitów (od 1956, Maroko) Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Miecza (Szwecja) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Curtis Emerson LeMay (ur. 15 listopada 1906 w Columbus, zm. 1 października 1990 w March Air Force Base w hrabstwie Riverside) – amerykański wojskowy, generał lotnictwa, szef sztabu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (1961–1965), polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej dowodził, już w stopniu generała, dużymi siłami lotniczymi na wschodnim teatrze wojennym, gdzie Japończycy nazywali go „brutalnym LeMayem”. Był autorem koncepcji bombardowań dywanowych maszynami B-29 z niskiego pułapu, nocą z użyciem bomb zapalających celem wywołania burzy ogniowej. Najbardziej niszczycielski nalot w historii miał miejsce nocą z 9 na 10 marca 1945 nad Tokio.

Po wojnie dowodził m.in. przełamaniem blokady Berlina, za pomocą mostu powietrznego. Pełnił też wiele ważnych funkcji w armii, m.in. szefa sztabu amerykańskich sił lotniczych w latach 1961–1965.

W 1968 gubernator stanu Alabama George Wallace, który, mimo że oficjalnie był demokratą, kandydował wówczas w wyborach prezydenckich z ramienia Niezależnej Partii Amerykańskiej, mianował LeMaya swoim kandydatem na urząd wiceprezydenta USA. Wallace w czasie wojny służył pod rozkazami swego partnera na liście. Jednakże LeMay nie zaangażował się wówczas aktywnie w kampanię.

Tandem Wallace-LeMay zdobył wówczas 5 stanów południowych (Alabama, Arkansas, Missisipi, Luizjana i Georgia), 46 głosów elektorskich i 9 901 118 głosów powszechnych.

W czasie kampanii LeMay krytykował rząd za „zbyt łagodną” politykę w Wietnamie i sugerował, aby „cofnąć go za pomocą bombardowań z powrotem do epoki kamiennej”.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]