Przejdź do zawartości

Gram Parsons

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gram Parsons
ilustracja
Imię i nazwisko

Ingram Cecil Connor III

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1946
Winter Haven

Data śmierci

19 września 1973

Instrumenty

gitara

Gatunki

country rock, americana

Zawód

muzyk

Aktywność

1966-1973

Strona internetowa

Gram Parsons, właśc. Ingram Cecil Connor III; ur. 5 listopada 1946, zm. 19 września 1973) – amerykański muzyk uznany za pioniera country rocka i americany.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z zamożnej rodziny[1]. Zachwycony koncertem Elvisa Presleya, w wieku dziewięciu lat zainteresował się muzyką i niedługo później sam zaczął występować[1]. W okresie licealnym był frontmanem w kilku zespołach, m.in. The Pacers i The Legends[1]. Studiował na Harvard University, jednak po pierwszym semestrze porzucił szkołę i wyprowadził się do Nowego Jorku, gdzie kontynuował działalność muzyczną[1]. W 1966 stanął na czele zespołu International Submarine Band[1], który rozpadł się po wydaniu jednego albumu.

W 1968 przez na kilka miesięcy grał na instrumentach klawiszowych z zespołem The Byrds[1], z którym wydał album pt. Sweetheart of the Rodeo, po latach uznawany przez wielu krytyków za jedną z najlepszych płyt rockowych wszech czasów[1]. W tym czasie zaczął tworzyć we własnym stylu muzycznym, który nazwał „cosmic American music”[1].

Po rozstaniu z formacją utworzył grupę Flying Burrito Brothers, z którą wydał dwa albumy. Po usunięciu z zespołu w 1970 podjął próbę nagrania solowego albumu. Następnie przebywał we Francji, gdzie mieszkał razem z Keithem Richardsem. W tym czasie towarzyszył zespołowi The Rolling Stones w trasie po Wielkiej Brytanii, a także uczestniczył w nagraniach albumu grupy pt. Exile on Main Street[2]. Po powrocie do USA nawiązał współpracę z Emmylou Harris, która wspomogła go wokalnie na debiutanckiej solowej płycie. W 1973 wydał album pt. GP, a rok później – płytę pt. Grievous Angel[3]. Założył także własny zespół The Fallen Angels[3]. Wywarł ogromny wpływ na rozwój country rocka.

Zmarł 19 września 1973 w wyniku uzależnienia od alkoholu i narkotyków[4].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Album Pozycja na liście[5]
US US Country
1968 Safe at Home (International Submarine Band)
Sweetheart of the Rodeo (The Byrds) 77
1969 The Gilded Palace of Sin (Flying Burrito Brothers) 164
1970 Burrito Deluxe (Flying Burrito Brothers)
1973 GP
1974 Grievous Angel 195
1976 Sleepless Nights (Gram Parsons & the Flying Burrito Brothers) 185
1979 Early Years (1963–1965)
1982 Live 1973 (Gram Parsons and the Fallen Angels)
1987 Dim Lights, Thick Smoke and Loud Loud Music (Flying Burrito Brothers)
1995 Cosmic American Music
2001 Another Side of This Life: The Lost Recordings of Gram Parsons
2001 Sacred Hearts & Fallen Angels: The Gram Parsons Anthology
2006 The Complete Reprise Sessions
2007 Gram Parsons Archives Vol.1: Live at the Avalon Ballroom 1969
(Gram Parsons with the Flying Burrito Brothers)
45
"—" pozycja nie była notowana.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Fong-Torres, Ben (1998). Paul Kingsbury, ed. Gram Parsons. New York, NY: Oxford University Press.
  • Meyer, David (2007). Twenty Thousand Roads: The Ballad of Gram Parsons and His Cosmic American Music. New York, NY: Villard Books. ISBN 978-0-375-50570-6.
  • Road Mangler Deluxe, Phil Kaufman with Colin White, White-Boucke Publishing, 2005 (3rd edition). ISBN 1-888580-31-3
  • Are You Ready for the Country: Elvis, Dylan, Parsons and the Roots of Country Rock, Peter Dogget, Penguin Books, 2001. ISBN 0-14-026108-7
  • In the Country of Country: A Journey to the Roots of American Music, Nicholas Dawidoff, Vintage Books, 1998. ISBN 0-375-70082-X
  • Ben Fong-Torres, Hickory Wind: The Life and Times of Gram Parsons, New York: Pocket Books, 1991, ISBN 0-671-70513-X, OCLC 23139185.
  • Jessica Hundley, Grievous Angel: An Intimate Biography of Gram Parsons, Polly Parsons, New York: Thunder's Mouth Press, 2005, ISBN 978-1-56025-673-1, OCLC 62096134.
  • Proud to Be an Okie: Cultural Politics, Country Music, and Migration to Southern California, Peter La Chapelle. University of California Press, Berkeley, 2007. ISBN 978-0-520-24889-2
  • Gram Parsons: God's Own Singer, Jason Walker, Soundcheck Books, London, 2012. ISBN 978-0-9566420-3-5
  • Moody Food, Ray Robertson, SFWP, 2006. ISBN 0-9776799-0-X
  • Live Fast, Die Young: Misadventures in Rock & Roll America, Chris Price & Joe Harland. Summersdale. 2010. ISBN 978-1-84953-049-1
  • Trailblazers: Gram Parsons, Nick Drake & Jeff Buckley David Bret JRBooks, London, 2009.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 262–263, ISBN 978-83-67324-66-3.
  2. Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 322, 325–326, ISBN 978-83-67324-66-3.
  3. a b Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 329, ISBN 978-83-67324-66-3.
  4. Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 330–331, ISBN 978-83-67324-66-3.
  5. Gram Parsons - Album Discography. allmusic.com. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).