Przejdź do zawartości

Imię teoforyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Imię teoforyczne (z gr. θεοφόρητος theoforētos, „niosący bóstwo”[1]) – imię odnoszące się do bóstwa, zawierające w sobie człon „bóg” lub imię własne boga. Przykładem może być grecki Apollo i pochodzące od niego imiona „Apoloniusz”, „Apolinary”, czy „Apolonia”[2]. Powodem nadawania takich imion była prawdopodobnie wiara, że przyniosą one osobie tak nazwanej przychylność ze strony danego bóstwa.

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Antyczne imiona teoforyczne

[edytuj | edytuj kod]

Chrześcijańskie imiona teoforyczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Amadeusz – „kochający Boga”
  • Bogumił – „miły Bogu” lub „miłujący Boga”
  • Gotfryd – „boski pokój”
  • Krystian – „chrześcijanin, wyznawca Chrystusa”
  • Krzysztof – „niosący Chrystusa”

Germańskie imiona teoforyczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Ingeborga – „twierdza Inga”, nordyckiego boga płodności
  • Oskar – „boska włócznia”

Hebrajskie imiona teoforyczne

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Teoforyczne imiona w Biblii.
  • Jezus – „Jahwe wybawieniem”
  • Maciej – „dar od Boga”

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. θεοφόρητος, Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, on Perseus
  2. Grzenia, 57-58

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]