Przejdź do zawartości

Ivica Olić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ivica Olić
Ilustracja
Olić jako trener CSKA (2021).
Pełne imię i nazwisko

Ivica Mario Olić

Data i miejsce urodzenia

14 września 1979
Davor

Wzrost

182 cm

Pozycja

pomocnik, napastnik

Informacje klubowe
Klub

Chorwacja (asystent)

Kariera juniorska
Lata Klub
1984–1998 NK Posavac Davor
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1996–1998 NK Marsonia 42 (17)
1998–1999 Hertha BSC 2 (0)
1999–2001 NK Marsonia 42 (21)
2001–2002 NK Zagreb 28 (21)
2002–2003 Dinamo Zagrzeb 27 (16)
2003–2007 CSKA Moskwa 78 (35)
2007–2009 Hamburger SV 78 (29)
2009–2012 Bayern Monachium 55 (13)
2012–2015 VfL Wolfsburg 78 (28)
2015–2016 Hamburger SV 25 (2)
2016–2017 TSV 1860 Monachium 21 (5)
W sumie: 476 (187)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2016  Chorwacja 104 (20)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2017–2021 Chorwacja (asystent)
2021 CSKA Moskwa
2021– Chorwacja (asystent)
  1. Aktualne na: 28 lipca 2016. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ivica Mario Olić (IPA: ʋitsa ǒːlitɕ], ur. 14 września 1979 w Davorze) – chorwacki trener piłkarski, a wcześniej piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika. Od 23 marca 2021 pierwszy szkoleniowiec CSKA Moskwa[1].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Olić pochodzi z małej miejscowości leżącej niedaleko Slavonskiego Brodu. Karierę zaczynał właśnie w tym jednym z większych miast w północnej Chorwacji, w klubie NK Marsonia w 1996. W Marsonii rozegrał dwa dobre sezony i wtedy zatrudniła go Hertha BSC (w 1998). Tam Olić nie przebił się do składu i zagrał w 2 meczach raptem kilka minut. Powrócił do Marsonii w 1999.

Po kolejnym dobrym sezonie w klubie ze Slavonskiego Brodu – Olić w 29 meczach zdobył 17 bramek – zainteresowały się nim czołowe chorwackie kluby. Latem 2001, Ivica wybrał ofertę NK Zagrzeb, w którym to w całym sezonie zdobył 21 bramek, zdobywając pierwszy w karierze tytuł króla strzelców pierwszej ligi chorwackiej, a zespół NK pierwszy raz w historii sięgnął po tytuł mistrza kraju. W następnym sezonie przeszedł do rywala zza miedzy – Dinama Zagrzeb. W Dinamie zaliczył kolejny bardzo dobry sezon. Po raz drugi z rzędu został najlepszym strzelcem ligi, tym razem z 16 golami na koncie, a Dinamo sięgnęło po tytuł najlepszej drużyny w kraju, po 3-letniej przerwie. Tak wielki talent jak Olić nie mógł pozostać niezauważony przez skautów z drużyn z najlepszych lig Europy. Latem 2003, za 5 milionów euro, Olić przeszedł do rosyjskiego CSKA Moskwa. W drużynie CSKA Olić występował w ataku z jeszcze młodszymi od niego zawodnikami – Brazylijczykami Vagnerem Love oraz . Z moskiewską drużyną zdołał już 2-krotnie wywalczyć tytuł mistrza Rosji (2003 i 2005) oraz 2-krotnie zdobyć Puchar Rosji (2004 i 2006). Olić ma udział także w największym sukcesie w historii klubu – jest zdobywcą Pucharu UEFA z 2005.

Zimą 2007, Olić podpisał 2,5-letni kontrakt z zespołem Bundesligi, Hamburger SV. Suma transferu wyniosła 2 miliony euro. W 70 spotkaniach Bundesligi Chorwat strzelił dla nowego klubu 26 goli.

3 stycznia 2009 Olić podpisał 3-letni kontrakt z Bayernu Monachium, do którego przeszedł na prawie Bosmana. Do zespołu dołączył oficjalnie 1 lipca.

W styczniu 2010 został wybrany w plebiscycie zorganizowanym przez dziennik „Večernji list” najlepszym chorwackim piłkarzem 2009. Okazał się lepszy od swoich kolegów z reprezentacji – Darijo Srny i Niko Kranjčara.

W styczniu 2015 ponownie wrócił do zespołu Bundesligi, Hamburgera SV.

27 lipca 2016 podpisał roczny kontrakt z niemieckim klubem TSV 1860 Monachium[2][3].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Chorwacji Olić zadebiutował 13 lutego 2002 w zremisowanym 0:0 meczu z reprezentacją Bułgarii. Był członkiem kadry na finały Mistrzostw Świata w 2002, gdzie zagrał 2 mecze i zdobył jedną bramkę w wygranym meczu z Włochami. Na Euro 2004 był podstawowym napastnikiem Chorwacji i zagrał tam 3 mecze. Olić grał też na Mundialu w Niemczech, gdzie Chorwacja zagrała słabo i nie wygrała żadnego z 3 meczów – Olić zagrał w 2 z nich (z Japonią oraz z Australią). 2 marca 2016 zakończył karierę reprezentacyjną.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Olić ma dwóch synów – Lukę i Antonia[4].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Liga Puchar kraju Kontynentalne Inne Suma
Poziom Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki
NK Marsonia 1996/1997 Prva HNL 9 0 0 0 9 0
1997/1998 Druga HNL 24 9 1 0 25 9
1998/1999 Treća HNL 9 8 1 0 10 8
Łącznie 42 17 2 0 44 17
Hertha BSC 1998/1999 Bundesliga 2 0 1 0 3 0
Hertha BSC II 1998/1999 NOFV-Oberliga 15 9 15 9
1999/2000 Regionalliga - Süd 15 1 15 1
Łącznie 30 10 0 0 30 10
NK Marsonia 1999/2000 Druga HNL 13 4 0 0 13 4
2000/2001 Prva HNL 29 17 0 0 29 17
Łącznie 42 21 0 0 43 21
NK Zagrzeb 2001/2002 Prva HNL 28 21 2 0 30 23
Dinamo Zagrzeb 2002/2003 27 16 2 1 4 3 1 0 34 20
CSKA Moskwa 2003 Priemjer-Liga 10 7 2 1 0 0 12 8
2004 24 9 3 1 15 0 1 0 43 10
2005 20 10 5 1 0 0 25 11
2006 24 9 5 2 8 3 1 0 38 14
Łącznie 78 35 15 5 23 3 2 0 118 43
Hamburger SV 2006/2007 Bundesliga 15 5 0 0 0 0 15 5
2007/2008 32 14 4 2 14 2 50 18
2008/2009 31 10 5 6 14 9 50 25
Łącznie 78 29 9 8 28 11 115 48
Bayern Monachium 2009/2010 Bundesliga 29 11 2 1 10 7 41 19
2010/2011 6 0 1 0 2 0 1 0 10 0
2011/2012 20 2 4 0 5 2 29 4
Łącznie 55 13 7 1 17 9 1 0 80 23
VfL Wolfsburg 2012/2013 Bundesliga 32 9 5 4 37 13
2013/2014 32 14 5 1 37 15
2014/2015 14 5 1 0 5 0 20 5
Łącznie 78 28 11 5 5 0 94 33
Hamburger SV 2014/2015 Bundesliga 16 2 0 0 2 0 18 2
2015/2016 9 0 1 1 10 1
Łącznie 25 2 1 1 2 0 28 3
TSV 1860 Monachium 2016/2017 2. Bundesliga 30 5 1 0 2 0 33 5
Łącznie w karierze 515 197 51 21 77 26 8 0 651 244

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Rok Występy Bramki
Chorwacja 2002 9 2
2003 9 2
2004 10 2
2005 4 0
2006 10 0
2007 8 3
2008 12 2
2009 6 2
2010 5 1
2011 3 1
2012 4 0
2013 9 1
2014 11 3
2015 4 1
Łącznie 104 20

Szczegółowe statystyki w reprezentacji

[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Stadion Występ Przeciwnik Strzelił na Rezultat końcowy Rozgrywki
1 17 kwietnia 2002 Maksimir, Zagrzeb, Chowacja 3 Bośnia i Hercegowina Bośnia i Hercegowina 1:0 2:0 Mecz towarzyski
2 8 czerwca 2002 Stadion Kashima, Kashima, Japonia 5 Włochy Włochy 1:1 2:1 FIFA MŚ 2002
3 30 kwietnia 2003 Råsundastadion, Sztokholm, Szwecja 12 Szwecja Szwecja 1:0 2:1 Mecz towarzyski
4 11 października 2003 Maksimir, Zagrzeb, Chowacja 17 Bułgaria Bułgaria 1:0 1:0 Kwalifikacje UEFA Euro 2004
5 29 maja 2004 Kantrida, Rijeka, Chowacja 22 Słowacja Słowacja 1:0 1:0 Mecz towarzyski
6 5 czerwca 2004 Parken, Kopenhaga, Dania 23 Dania Dania 2:0 2:1
7 16 października 2007 Kantrida, Rijeka, Chowacja 48 Słowacja Słowacja 1:0 3:0
8 3:0
9 21 listopada 2007 Wembley, Londyn, Anglia 50 Anglia Anglia 2:0 3:2 Kwalifikacje UEFA Euro 2008
10 12 czerwca 2008 Hypo-Arena, Klagenfurt, Austria 56 Niemcy Niemcy 2:0 2:1 UEFA Euro 2008
11 15 października 2008 Maksimir, Zagrzeb, Chowacja 62 Andora Andora 2:0 4:0 Kwalifikacje FIFA MŚ 2010
12 12 sierpnia 2009 Stadion Dynama, Mińsk, Białoruś 65 Białoruś Białoruś 1:0 3:1
13 3:1
14 3 września 2010 Stadion Skonto, Ryga, Łotwa 71 Łotwa Łotwa 2:0 3:0 Kwalifikacje UEFA Euro 2012
15 11 listopada 2011 Türk Telekom Arena, Stambuł, Turcja 75 Turcja Turcja 1:0 3:0 Kwalifikacje UEFA Euro 2012 (baraże)
16 22 marca 2013 Maksimir, Zagrzeb, Chowacja 82 Serbia Serbia 2:0 2:0 Kwalifikacje FIFA MŚ 2014
17 5 marca 2014 AFG Arena, St. Gallen, Szwajcaria 90 Szwajcaria Szwajcaria 1:1 2:2 Mecz towarzyski
18 2:2
19 18 czerwca 2014 Arena da Amazônia, Manaus, Brazylia 94 Kamerun Kamerun 1:0 4:0 FIFA MŚ 2014
20 28 marca 2015 Maksimir, Zagrzeb, Chowacja 101 Norwegia Norwegia 3:0 5:1 Kwalifikacje UEFA Euro 2016

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aleksandr Mitrofanow, Олич возглавил ЦСКА [online], sports.ru, 23 marca 2021 [dostęp 2021-05-07] (ros.).
  2. Prominente Verstärkung: Olic wird ein Löwe [online], kicker.de, 26 lipca 2016 [dostęp 2021-05-07] (niem.).
  3. Ivica Olić został piłkarzem TSV 1860 Monachium [online], sport.interia.pl, 27 lipca 2016 [dostęp 2021-05-07] (pol.).
  4. Olic: Nothing's decided yet [online], web.archive.org, 3 czerwca 2009 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-18] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]