Przejdź do zawartości

Język xârâcùù

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Xârâcùù
Obszar

Nowa Kaledonia

Liczba mówiących

6 tys. (2009)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 ane
IETF ane
Glottolog xara1244
Ethnologue ane
WALS xar
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język xârâcùù, także canala[2]język austronezyjski używany w regionie Canala w południowej Nowej Kaledonii[2]. Według danych z 2009 roku posługuje się nim ok. 6 tys. osób[1].

Odnotowano pewne zróżnicowanie wewnętrzne (dotyczące leksyki i cech wymowy)[3]. Jest w znacznym stopniu wzajemnie zrozumiały z językiem haragure[4].

Pozostaje w powszechnym użyciu na poziomie regionalnym (jest wykorzystywany w edukacji i kontaktach domowych) i należy wręcz do najlepiej zachowanych spośród języków Kanaków[5]. Znany jest też język francuski[6]. Rodzime określenie języka to nââ Xârâcùù[2].

W języku xârâcùù występuje piątkowy (kwinarny) system liczbowy[7].

Badaniem tego języka zajmowała się m.in. Claire Moyse-Faurie. Został opisany w postaci słowników (1975, 1989)[8][9] i opracowania gramatycznego (1995)[10]. Wypracowano ortografię na bazie alfabetu łacińskiego[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Xârâcùù, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b c Lynch 2002 ↓, s. 765.
  3. Moyse-Faurie i Néchérö-Jorédié 1989 ↓, s. 15 i nast.
  4. Grace 1975 ↓, s. iv.
  5. Claire Moyse-Faurie i inni, Xârâcùù [online], Sorosoro [dostęp 2023-10-16] (ang.).
  6. Moyse-Faurie i Néchérö-Jorédié 1989 ↓, s. 9.
  7. Lynch 2002 ↓, s. 768.
  8. Grace 1975 ↓.
  9. Moyse-Faurie i Néchérö-Jorédié 1989 ↓.
  10. Claire Moyse-Faurie, Le xârâcùù: langue de Thio-Canala, Nouvelle-Calédonie: éléments de syntaxe, Paris: Peeters, 1995 (Langues et cultures du Pacifique 10), ISBN 2-87723-154-2, OCLC 34825561 [dostęp 2023-10-07] (fr.).
  11. Lynch 2002 ↓, s. 766.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]