Przejdź do zawartości

NK Maribor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NK Maribor
ilustracja
Pełna nazwa

Nogometni Klub Maribor

Przydomek

Vijoličasti (Purpurowi)
Vijolice (Fioletowi)

Barwy

       
fioletowo-żółte

Data założenia

12 grudnia 1960

Liga

Prva SNL

Państwo

 Słowenia

Siedziba

Maribor

Adres

Mladinska ulica 29, 2000 Maribor[1]

Stadion

Stadion Ljudski vrt

Prezes

Drago Cotar[1]

Trener

Damir Krznar

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Nogometni Klub Mariborsłoweński klub piłki nożnej z miasta Maribor grający obecnie w pierwszej lidze Słowenii. W sezonach 1999/2000, 2014/2015 oraz 2017/2018 klub ten brał udział w fazie grupowej Ligi Mistrzów, a w sezonie 2013/2014 w rozgrywkach Ligi Europy, docierając do 1/16 finału. W 2006 roku zwyciężył w Pucharze Intertoto.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Chronologia nazw:

  • 12.12.1960: NK Maribor
  • 1988: NK Maribor Branik – po fuzji z NK Branik Maribor
  • 1997: NK Maribor Teatanic
  • 1999: NK Maribor Pivovarna Laško
  • 2006: NK Maribor

Klub został założony 12 grudnia 1960[2], kilka miesięcy po rozwiązaniu klubu NK Branik Maribor. Na spotkaniu kierownictwa nowo utworzonego klubu prezesem został Srecko Koren, trenerem Andrija Pflander, a kapitanem drużyny Oto Blaznik. Maribor zagrał swój pierwszy mecz 5 lutego 1961 przeciwko lokalnemu NK Kovinar i wygrał z wynikiem 2:1. Oba gole strzelił Stefan Tolic. Chociaż kolory klubu są biało-fioletowe, w pierwszych latach drużyna grała w niebiesko-zielonych strojach, ze względu na niemożność zdobycia fioletowych ubrań w latach 60. Od momentu powstania klub grał w słoweńskiej lidze republikańskiej (trzeci poziom ligowy Jugosławii). W pierwszym sezonie 1960/1961 zespół zwyciężył w 1. Slovenska Nogometna Liga i uzyskał prawo do gry w play-off o wejście do drugiej ligi Jugosławii, jednak wycofał się przed play-offami z powodu choroby zawodników. W rezultacie klub stracił miejsce w drugiej lidze. Trener Pflander został zastąpiony przez Vladimira Šimunića, który ostatecznie po sześciu latach poprowadził drużynę do drugiej ligi. Klub wygrał dwie pierwsze rundy play-offów, a następnie pokonał w dwumeczu chorwacki Uljanik z Puli z wynikiem 2:1.

W 1961 roku klub otrzymał nowy stadion Ljudski vrt. 2 września tego samego roku kibice byli świadkami narodzin nowej konfrontacji Mariboru z Olimpią. Pierwszy mecz pomiędzy tymi dwoma klubami został rozegrany w Lublanie i zakończył się remisem 1:1. Rywalizacja tych klubów w Słowenii stała się znana jako Wieczne Derby. Po 5 sezonach średnia frekwencja wyniosła około 8000 osób. Pod wodzą Šimunića klubowi udało się wygrać drugą ligę i awansować do pierwszej ligi Jugosławii. Pierwszy mecz w pierwszej lidze zespół zremisował 1:1 w 1967 roku z macedońskim Vardarem w Skopje, a debiutowy sezon na najwyższym poziomie Jugosławii zakończył na 12.miejscu. W ciągu pierwszych pięciu lat gry w najwyższej klasie rozgrywkowej klub rozegrał łącznie 166 meczów, z czego: 40 wygrał, 57 zremisował i 69 przegrał. Całkowita różnica bramek wynosi 166-270. Najwyższym osiągnięciem Fiołków było 10.miejsce z 18 klubów w sezonie 1969/70.

Od sezonu 1972/73 klub występował w drugiej lidze. W pierwszym sezonie po spadku z pierwszej ligi, zespół zajął drugie miejsce, ale potem w barażach został wyeliminowany w dwumeczu 3:1 i 0:3 z FK Proleter Zrenjanin. Po dramatycznych meczach play-off nastąpił okres stagnacji. W tym czasie klub kilkakrotnie był bliski awansu do awansu, a w sezonie 1977/78 zajął nawet drugie miejsce w lidze. Pod koniec sezonu 1980/81 klubowi udało się uniknąć spadku z ligi, ale z powodu przekupstwa został zdegradowany do trzeciej ligi przez komisję dyscyplinarną Jugosłowiańskiego Związku Piłki Nożnej. Do rozpadu Jugosławii w 1991 roku klub występował w trzeciej, a potem w drugiej lidze. W 1988 klub nawiązał współpracę z MŠD Branik (Mariborsko Športno Društvo Branik) i stał się nazywać się NK Maribor Branik.

Po rozpadzie Jugosławii klub zaczął grać w pierwszej lidze Słowenii. Był jednym z trzech klubów, które brały udział w mistrzostwach Jugosławii na najwyższym poziomie. W pierwszych dwóch sezonach stołeczna Olimpija zdominowała ligę, a w kolejnych dwóch po rywalizacji z Mariborem zdobyła mistrzostwo. Ale punktem zwrotnym dla klubu był sezon 1996/97. Zespół zdobył mistrzostwo po raz pierwszy w swojej historii. W kolejnych sezonach już nie oddał pierwszeństwa, stanowiąc siedem razy z rzędu mistrzem kraju. W 1997 po nawiązaniu kontraktu z Teatanic klub zmienił nazwę na NK Maribor Teatanic, a w 1999 roku na NK Maribor Pivovarna Laško.

W latach 2004–2008 klub miał duże kłopoty finansowe. A przez pewien czas mówiono nawet o rozwiązaniu klubu. Podobny los spotkał również rywali klubu - NK Mura i Olimpia z Ljubljany, które zostały rozwiązane w 2004 roku.

W 2006 roku klub przywrócił nazwę NK Maribor. A od sezonu 2007/08 nowym dyrektorem sportowym klubu został mianowany Zlatko Zahovič, legenda słoweńskiej piłki nożnej. 10 maja 2008 roku otwarto ponownie stadion Ljudski vrt, który był w trakcie renowacji przez 20 miesięcy, a w styczniu 2011 zarząd ogłosił, że długi zostały w całości spłacone.

W sezonie 2008/09 po dłuższej przerwie klub znów zdobył mistrzostwo. 12 grudnia 2010 roku klub obchodził swoje pięćdziesiąte urodziny, a 21 maja 2011 klub po raz dziewiąty został mistrzem Słowenii. Następnie w sezonach 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2016/17 i 2018/19 zdobywał tytuł mistrzowski.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]
Stan na 31 stycznia 2021[3]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Słowenia Ažbe Jug
2 OB Słowenia Denis Klinar
5 PO Słowenia Blaž Vrhovec
6 PO Słowenia Aleks Pihler
7 PO Słowenia Rok Kronaveter
8 PO Rumunia Alexandru Crețu
9 NA Brazylia Marcos Tavares (kapitan)
10 NA Słowenia Rudi Požeg Vancaš
13 BR Bośnia i Hercegowina Kenan Pirić
15 PO Słowenia Jan Repas
17 NA Słowenia Aljoša Matko
20 NA Słowenia Gregor Bajde
21 PO Słowenia Amir Dervišević
Nr Poz. Piłkarz
22 OB Słowenia Martin Milec
23 OB Słowenia Žan Kolmanič
27 NA Bośnia i Hercegowina Jasmin Mešanović
29 NA Słowenia Jan Mlakar (wypożyczony z Brighton)
32 OB Słowenia Nemanja Mitrović
33 BR Słowenia Jasmin Handanovič
37 OB Słowenia Luka Koblar
40 OB Argentyna Ignacio Guerrico
44 OB Czarnogóra Luka Uskoković
47 PO Słowenia Andrej Kotnik
55 OB Chorwacja Špiro Peričić
66 OB Czarnogóra Ilija Martinović
96 NA Brazylia Felipe Santos

Piłkarze na wypożyczeniu

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Piłkarz
PO Słowenia Rok Maher (wypożyczony do NK Bravo)
PO Słowenia Lovro Grajfoner (wypożyczony do NK Aluminij)
NA Słowenia Nino Žugelj (wypożyczony do NK Bravo)
Nr Poz. Piłkarz
BR Słowenia Aljaž Cotman (wypożyczony do NK Aluminij)
PO Słowenia Mirko Mutavčić (wypożyczony do ND Primorje)
NA Słowenia Žan Vipotnik (wypożyczony do ND Gorica)

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Osebna izkaznica. nkmaribor.com. [dostęp 2015-07-12]. (słoweń.).
  2. Zgodovina NK Maribor 1961-1970. www.nkmaribor.com. [dostęp 2015-07-12]. (słoweń.).
  3. NK Maribor, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2021-01-31].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]