Przejdź do zawartości

Okręg Aleppo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręg Aleppo
دولة حلب
État d’Alep
1920–1925
Flaga
Flaga
Stolica

Aleppo

Data powstania

25 kwietnia 1920

Data likwidacji

1925

Język urzędowy

arabski i francuski

Religia dominująca

Islam

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Okręg Aleppo”
36°13′00,1200″N 37°10′00,1200″E/36,216700 37,166700

Okręg Aleppo (francuski: État d’Alep) (arabski: دولة حلب) – jeden z sześciu okręgów, powstałych po podziale francuskiego mandatu Syrii. Podziału dokonał francuski generał Henri Gouraud, po uzyskaniu zgody na zarządzanie Syrią od innych państw Ententy na konferencji w San Remo w 1920 i pokonaniu monarchii Fajsala I.

Inne okręgi które powstały na terenie Syrii to: Okręg Damaszek (powstał w 1920), Okręg Alawitów (1920), Dżabal ad-Duruz (1921), Sandżak Aleksandretty (1921) i Wielki Liban (1920). Wszystkie okręgi, poza Wielkim Libanem i Sandżakiem Aleksandretty, weszły później w skład Republiki Syryjskiej. Wielki Liban w 1941 ogłosił się niepodległym i oddzielnym państwem, co zostało uznane w 1943 roku. Sandżak Aleksandretty w 1939, na mocy referendum. przyłączony został do Turcji.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Okręg Aleppo został utworzony przez generała Henriego Gourauda we wrześniu 1920 roku. Stolicą zostało miasto Aleppo. W skład okręgu wchodziły bogate tereny wokół stolicy, żyzne dorzecze Eufratu oraz regiony Dajr az-Zaur, Ar-Rakka i Al-Hasaka. W jego granicach znalazły się najżyźniejsze i najbardziej obfite w bogactwa mineralne ziemie Syrii. Okręg Aleppo na zachodzie graniczył z Okręgiem Alawitów i Sandżakiem Aleksandretty, na wschodzie zaś sięgał Brytyjskiego Mandatu Mezopotamii.

Od 1919 roku na tych terenach trwała rebelia której inspiratorem i przywódcą był Ibrahim Hanano, członek Syryjskiego Kongresu Narodowego. Powstańcom pomagali Turcy z Mustafą Kamalem Atatürkiem na czele. Francuzom ostatecznie udało się pokonać powstańców w 1921 a Hanano został aresztowany i oddany pod sąd. Ten jednak orzekł niewinność oskarżonego.

W 1923 Gouraud z Okręgu Aleppo, Okręgu Damaszek i Okręgu Alawitów utworzył Federację Syryjską. Rozpadła się ona jednak już w 1924, kiedy to wystąpili z niej Alawici. 1 grudnia Aleppo i Damaszek połączyły się w ramach Okręgu Syria. W 1925 zlikwidowano odrębność części składowych nowego okręgu.

W 1926 na czele ruchu planującego oderwanie Aleppo od Damaszku stanął Ibrahim Hanano, ale starania secesjonistów zakończyły się fiaskiem.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Większość mieszkańców okręgu wyznawało islam sunnicki i było Arabami. Zamieszkiwały tu jednak i inne ludy z których najliczniejsi byli: Kurdowie, Czerkiesi, Czeczeni, Turcy, Kabardyjczycy, Adygejczycy, Bośniacy i Albańczycy. W okręgu żyła także znaczna społeczność szyicka, w takich miastach jak Nebbol, Fu’a, Az Zarra’, Kefrayya i M’art Misrin. Znaczne grupy Alawitów mieszkały przy zachodniej granicy okręgu.

Oprócz ludów muzułmańskich w Aleppo żyli także chrześcijanie, którzy w większości zaliczali się do bogatszych warstw społeczeństwa. W stolicy stanowili około 30% mieszkańców, była to więc jedna z największych chrześcijańskich wspólnot na Bliskim Wschodzie. Chrześcijanie byli grupą wewnętrznie podzieloną, w okręgu żyli wyznawcy 12 różnych kościołów. Najliczniejsi byli członkowie Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego i Syryjskiego Kościoła Ortodoksyjnego. Oprócz stolicy, liczne społeczności chrześcijańskie żyły na wschodnich terenach okręgu, byli to głównie Asyryjczycy.

W Aleppo żyła też duża społeczność żydowska licząca sobie ponad 10 000 członków.

Gubernatorzy

[edytuj | edytuj kod]
Mar’i Basza Al Mallah Gubernator okręgu w latach 19241925
  • 1920–1922 generał Kamil Basza Al Qudsi
  • 1923–1924 Mustafa Bej Barmada
  • 1924–1925 Mar’i Basza Al Mallah

Delegaci francuscy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1920–1922 generał de Lamothe
  • 1922–1925 generał Billotte

Organy władzy

[edytuj | edytuj kod]

Rząd Okręgu Allepo powstał w 1920 i nosił nazwę Rady Dyrektorów. Był organem pomocniczym gubernatora. W skład Rady wchodziło czterech dyrektorów: Mar’i Basza Al Mallah (sprawy wewnętrzne), Subhi Bej Al Nayyal (Sądownictwo), Nasri Effendi Bakszasz (Handel i Rolnictwo) oraz Victor Effendi 'Ajouri (Finanse). W 1921 Al Mallah podał się do dymisji i jego miejsce zajął Al Nayyal, którego na dotychczasowym stanowisku zastąpił Zaki Bej Al Gorani. W 1923 Rada Dyrektorów została rozwiązana a okręg wszedł w skład Federacji Syryjskiej.

Organem ustawodawczym okręgu był parlament noszący nazwę Rady Reprezentantów. Jego członkowie byli w większości zwolennikami orientacji profrancuskiej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]