Przejdź do zawartości

ppi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

ppi (ang. pixels per inch) – liczba pikseli przypadająca na cal długości. Jednostka stosowana do określania rozdzielczości obrazów cyfrowych.

Przy określaniu rozdzielczości obrazów często zamiast jednostki ppi mylnie używa się określenia dpi (ang. dots per inch – punktów na cal), które odnosi się do rozdzielczości urządzeń drukujących lub naświetlających. Tymczasem są to dwie różne jednostki – zdjęcie o rozdzielczości 72 ppi można wydrukować na drukarce atramentowej w rozdzielczości 600 dpi – co w dużym uproszczeniu oznacza, że każdy piksel obrazu będzie na wydruku reprezentowany przez co najmniej 64 punkty[1], lecz w rzeczywistości oprogramowanie urządzenia drukującego dokona interpolacji pikseli.

W zależności od urządzenia wyjściowego (monitor, drukarka, naświetlarka) przyjęto następujące wartości ppi, uznawane za wystarczające dla uzyskania ergonomicznego, niepostrzępionego obrazu:

72-100 ppi obrazy wyświetlane na monitorach i wyświetlaczach
150-200 ppi    wydruki średniej jakości na drukarkach domowych i biurowych
300 ppi wydruki o jakości fotograficznej, obrazy przeznaczone do druku offsetowego
400 ppi naświetlarki fotograficzne do uzyskiwania odbitek najwyższej jakości
250-800 ppi obrazy na wyświetlaczach telefonów komórkowych

Wzór do obliczenia PPI dla dowolnego urządzenia (komórka, tablet, monitor etc.):

gdzie:

– rozdzielczość pozioma w pikselach,
– rozdzielczość pionowa w pikselach,
– długość przekątnej w calach.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 600/72 = 8,(3) w poziomie i tyleż samo w pionie, co daje, w zależności od użytego algorytmu interpolacji, zwykle od 64 do 81 pikseli.