Przejdź do zawartości

Reprezentacja Algierii w piłce nożnej mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reprezentacja Algierii w piłce nożnej
Przydomek

الأفناك (Fenki)
محاربي الصحراء, (trb. Muharibi Al-Sahra, Pustynni Wojownicy)

Związek

Fédération Algérienne de Football

Sponsor techniczny

Adidas

Trener

Vladimir Petković

Skrót FIFA

ALG

Ranking FIFA

43. (1480.24 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

40. (1714 pkt.) (18 lipca 2023)

Zawodnicy
Kapitan

Riyad Mahrez

Najwięcej występów

Mahieddine Meftah (107)

Najwięcej bramek

Islam Slimani (37)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Bułgaria 1−2 Algieria Algieria
(Sofia, Bułgaria; 6.01.1963)
Najwyższe zwycięstwo
Algieria Algieria 15−1 Jemen Południowy 
(Trypolis, Libia; 17.08.1973)
Najwyższa porażka
 Węgry 9−2 Algieria Algieria
(Budapeszt, Węgry; 16.08.1967)
Medale
Mistrzostwa Puchar Narodów Afryki
złoto 1990, 2019
srebro 1980
brąz 1984, 1988
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Reprezentacja Algierii w piłce nożnej – kadra Algierii w piłce nożnej mężczyzn.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Największe piłkarskie sukcesy odnosiła w latach 80. Między 1980 a 1988 rokiem trzykrotnie stawała na podium w Pucharze Narodów Afryki, raz zajęła IV miejsce. Wtedy też – w 1982 roku – zadebiutowała w finałach mistrzostw świata. Podopieczni Rachida Mekloufiego w inauguracyjnym meczu pokonali przyszłych wicemistrzów świata RFN 2:1. W kolejnym przegrali z Austrią 0:2 i, mimo iż na zakończenie rozgrywek grupowych zwyciężyli Chile 3:2, to nie awansowali do drugiej rundy, tylko dlatego, że mieli gorszy bilans bramek od swoich rywali. W tamtej drużynie grali tacy zawodnicy jak Rabah Madjer, który w 1987 roku zdobył z FC Porto Puchar Mistrzów, strzelec dwóch bramek Salah Assad oraz dwaj późniejsi selekcjonerzy – Ali Fergani i Lakhdar Belloumi.

Na kolejny awans do Mundialu Algierczycy czekali tylko cztery lata. W Meksyku nie grali już tak skutecznie i po dwóch porażkach (z Brazylią 0:1 i Hiszpanią 0:3) oraz remisie 1:1 z Irlandią Północną (bilans bramkowy 1:5) szybko pożegnali się z turniejem. Zwieńczeniem udanej dekady było zdobycie w 1990 roku na własnym terenie Pucharu Narodów Afryki.

Od tego czasu Algierczycy grali nieskutecznie i przegrywali w kolejnych eliminacjach do mistrzostw świata. Rozgrywki mistrzostw Afryki kończą najczęściej na rundzie grupowej lub ćwierćfinale (z wyjątkiem edycji 1994 – dyskwalifikacja, i 2010 w której zajęli czwarte miejsce). W drużynie brakuje osobowości na miarę Madjera, a w wyjściu z zapaści nie pomagają częste zmiany selekcjonerów.

W 2009 roku, po dramatycznych bojach z odwiecznym rywalem, Egiptem Algieria po raz trzeci w historii zdołała awansować do Mistrzostw Świata. Do ostatecznego rozstrzygnięcia o awansie potrzebny był dodatkowy, trzeci mecz z Egiptem, rozegrany na neutralnym terenie w Sudanie, na Stade de Al-Merrikh w Omdurmanie (w swojej grupie obie drużyny osiągnęły identyczną liczbę punktów oraz bilans bramkowy, także w bezpośredniej rywalizacji nie doszło do rozstrzygnięcia – w pierwszym meczu Algieria pokonała u siebie Egipcjan 3:1, by na wyjeździe ulec 0:2). Rewanżowe spotkanie obu drużyn miało szczególnie dramatyczny przebieg, gdyż Egipcjanie bramkę na 2:0, przedłużającą ich szansę na awans do Mistrzostw Świata zdobyli dopiero w piątej minucie doliczonego czasu gry. Nie podłamało to jednak Algierczyków, którzy po przegranej podnieśli się i cztery dni później w Sudanie zdołali odnieść zwycięstwo. Zwycięską bramkę na miarę awansu strzelił w 40 minucie gry obrońca, Anthar Yahia.

Na mundialu w RPA algierska reprezentacja grała w grupie C razem ze Stanami Zjednoczonymi, Anglią i Słowenią. Po bezbramkowym remisie z Anglikami przyszły dwie porażki (ze Słowenią i USA po 0:1). Algierczycy pożegnali się więc z turniejem już po fazie grupowej.

Na kolejnych mistrzostwach świata (cztery lata później w Brazylii) Algieria zanotowała najlepszy jak do tej pory występ w historii tego kraju. Grając w grupie H z Belgią, Rosją i Koreą Południową zdobyła cztery punkty (po zwycięstwie z Koreańczykami 4:2, remisie 1:1 z Rosjanami oraz minimalnej porażce 1:2 z Belgami). Zajęła drugie miejsce i awansowała do 1/8 finału, ulegając w tej fazie po dogrywce przyszłym mistrzom świata Niemcom 1:2.

Aktualnie Algieria zajmuje 48 miejsce w rankingu FIFA[1] i 8. miejsce na czarnym kontynencie oraz w federacji CAF[2].

  • 19301962Nie brała udziału (była kolonią francuską)
  • 1966Wycofała się z eliminacji
  • 19701978Nie zakwalifikowała się
  • 1982 – Faza grupowa
  • 1986 – Faza grupowa
  • 19902006Nie zakwalifikowała się
  • 2010 – Faza grupowa
  • 2014 – 1/8 finału
  • 20182022Nie zakwalifikowała się
  • 19571962Nie brała udziału (była kolonią francuską)
  • 19631965Nie brała udziału
  • 1968 – Faza grupowa
  • 19701978Nie zakwalifikowała się
  • 1980 – II miejsce
  • 1982 – IV miejsce
  • 1984 – III miejsce
  • 1986 – Faza grupowa
  • 1988 – III miejsce
  • 1990Mistrzostwo
  • 1992 – Faza grupowa
  • 1994Zdyskwalifikowana[3]
  • 1996 – Ćwierćfinał
  • 1998 – Faza grupowa
  • 2000 – Ćwierćfinał
  • 2002 – Faza grupowa
  • 2004 – Ćwierćfinał
  • 20062008Nie zakwalifikowała się
  • 2010 – IV miejsce
  • 2012Nie zakwalifikowała się
  • 2013 – Faza grupowa
  • 2015 – Ćwierćfinał
  • 2017 – Faza grupowa
  • 2019 - Mistrzostwo
  • 2021 - Faza grupowa
  • 2023 – Faza grupowa

Trenerzy Algierii od początku XXI wieku

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. FIFA.com, The FIFA/Coca-Cola World Ranking – Ranking Table – FIFA.com [online], FIFA.com [dostęp 2017-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-15] (ang.).
  2. FIFA.com, The FIFA/Coca-Cola World Ranking – Ranking Table – African Zone – FIFA.com [online], FIFA.com [dostęp 2017-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-25] (ang.).
  3. Algieria wywalczyła kwalifikację, ale została zdyskwalifikowana z turnieju finałowego, gdyż w jej barwach wystąpili nieuprawnieni piłkarze.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]