Przejdź do zawartości

Rosyjski przemysł kosmiczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rosyjski przemysł kosmiczny – przemysł kosmonautyczny Federacji Rosyjskiej zajmuje się projektowaniem, wytwarzaniem i obsługą rakiet kosmicznych i ich elementów, wynoszonych poza ponad granicę Ziemi pojazdów (w tym sztucznych satelitów) oraz dostarczaniem innych powiązanych urządzeń i usług. Podstawa rosyjskiego programu kosmicznego, swoje korzenie ma w programie kosmicznym Związku Radzieckiego.

Od czasu upadku Związku Radzieckiego przemysł kosmiczny w Rosji mimo prób zmian i komercjalizacji przechodzi postępujący kryzys, wzmocniony rosnącą konkurencją ze strony zachodnich przedsiębiorstw oraz problemów z utrzymaniem jakości[1][2]. Mimo ograniczonego budżetu udało się jednak utrzymać zdolność załogowych lotów kosmicznych i utrzymania stacji kosmicznej oraz budować system nawigacji satelitarnej GLONASS[2]. W 2010 roku cały przemysł kosmiczny w Rosji zatrudniał 232–250 tys. ludzi, jednakże zmagając się z niskimi płacami, starzejącymi się pracownikami i drenażem mózgów[3].

W drugiej dekadzie XXI wieku nastąpiła centralizacja rosyjskiego przemysłu kosmonautycznego: najpierw w 2013 roku powstały Zjednoczona Korporacja Rakietowa i Kosmiczna ORKK zrzeszające największe przedsiębiorstwa. Kolejny etap nastąpił 28 grudnia 2015 r. z wejściem w życie dekretu Prezydenta Federacji Rosyjskiej: Roskosmos przestał być Rządową Agencją Kosmiczną, a stał się państwową korporacją przemysłu kosmicznego, odpowiedzialną za jego całość w Rosji[4][5][6]. Obok serii katastrof, problemy stworzył konflikt z Ukrainą z kryzysem krymskim z 2014 roku i w efekcie oddzielenie od ukraińskiego przemysłu kosmicznego (np. produkcji KB Jużnoje)[7].

Największym przedsiębiorstwem pozostaje RKK Energia (ok. 40% udział skarbu państwa), wywodząca się z biura konstrukcyjnego Siergieja Korolewa. Inne przedsiębiorstwa są często państwowe[4].

Najważniejsze przedsiębiorstwa

[edytuj | edytuj kod]

Producenci rakiet nośnych

[edytuj | edytuj kod]

Producenci silników rakietowych

[edytuj | edytuj kod]

Loty załogowe

[edytuj | edytuj kod]

Misje międzyplanetarne

[edytuj | edytuj kod]

Satelity

[edytuj | edytuj kod]

Operatorzy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Matthew Bodner, 60 years after Sputnik, Russia is lost in space – SpaceNews.com, „SpaceNews.com”, 4 października 2017 [dostęp 2018-04-22] (ang.).
  2. a b John Sheldon, The Issues and Challenges of the Russian Space Industry – Part I – SpaceWatch.Global [online], spacewatch.global [dostęp 2018-04-22] (ang.).
  3. Anatoly Zak, Russian space industry in 2000s [online], www.russianspaceweb.com, 26 listopada 2012 [dostęp 2018-04-22].
  4. a b Jan Szturc, Roskosmos – już nie rządowa agencja kosmiczna, ale korporacja przemysłu kosmicznego, „Kosmonauta.net”, 2016 [dostęp 2018-04-22] (pol.).
  5. Jan Szturc, Centralizacja przemysłu kosmicznego w Rosji?, „Kosmonauta.net”, 5 grudnia 2012 [dostęp 2018-04-22] (pol.).
  6. Doug Messier, Roscosmos is Dead – Long Live Roscosmos! – Parabolic Arc [online], www.parabolicarc.com, 28 grudnia 2015 [dostęp 2018-04-22] (ang.).
  7. Anatolij Zak, Russian space industry in 2010s [online], www.russianspaceweb.com, 13 lipca 2016 [dostęp 2018-04-22].
  8. Anatoly Zak, New Angara production line to open [online], www.russianspaceweb.com, 14 lipca 2016 [dostęp 2018-04-22] (ang.).
  9. About [online], www.fakel-russia.com [dostęp 2018-04-22] (ang.).