Przejdź do zawartości

Roy P. Kerr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roy Patrick Kerr
Ilustracja
Roy Kerr
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1934
Kurow

Zawód, zajęcie

matematyk

Roy Patrick Kerr (ur. 16 maja 1934 w Kurowie, Nowa Zelandia) – nowozelandzki fizyk matematyczny zajmujący się ogólną teorią względności Einsteina.

Wsławił się odkryciem metryki Kerra – jednego ze ścisłych rozwiązań równań Einsteina w próżni, opisującego wirującą czarną dziurę.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Roy Patrick Kerr urodził się 16 maja 1934 r. w miejscowości Kurow w regionie Canterbury na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii. Uczył się najpierw w St Andrew's College w Christchurch, a następnie wstąpił do Canterbury University College, gdzie w 1954 r. uzyskał dyplom M. Sc. z dystynkcjami (I class honours). Następnie od 1955 do 1958 r. przebywał w Cambridge (USA) na Uniwersytecie Harvarda (Harvard University), gdzie uzyskał swój doktorat za pracę o równaniach ruchu w Ogólnej teorii względności (Equation of Motion in General Relativity). Praca ta została opublikowana w czasopiśmie naukowym Il Nuovo Cimento[1][2]. Kontynuował swoje studia na Syracuse University (USA). Następnie pracował razem z J. Goldbergiem w Aeronautical Research Laboratory w Dayton, Ohio[3].

Od 1962 do 1972 przebywał na University of Texas at Austin. W 1962 odkrył metrykę Kerra opisującą czasoprzestrzeń masywnego wirującego obiektu, będące jednym ze ścisłych rozwiązań równań Einsteina w próżni. Praca ta została zaprezentowana na Międzynarodowym Symposium Astrofizyki Relatywistycznej w Austin. W 1963 Kerr opublikował swoje odkrycie w czasopiśmie naukowym Physical Review Letters[4]. Od 1965 r. współpracował z A. Schildem nad czasoprzestrzenią Kerra-Schilda[5][6]. W 1972 wrócił do Nowej Zelandii, na Wydział Matematyki Uniwersytetu w Canterbury. W lutym 1993 roku Roy Kerr przeszedł na emeryturę. Był promotorem sześciu prac doktorskich[7]. Kerr otrzymał wiele znaczących odznaczeń i nagród, z których najwyższym jest Hughes Medal przyznany mu w 1984 roku przez Royal Society w Londynie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Roy Patrick Kerr, Discovering the Kerr and Kerr-Schild metrics, „arXiv:gr-qc”, 14 stycznia 2008, arXiv:0706.1109v2 [gr-qc] (ang.).
  • M. Head, Marilyn Head: Feature: Man of mystery by Marilyn Head. New Zealand Listener. [dostęp 2010-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-21)]. (ang.). ,
  • B. Woods, http:// ifs.massey.ac.nz/ mathnews/ centrefolds/ 58/ Aug1993.shtml

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. R.P.Kerr(1958), The Lorentz-covariant Approximation Method in General Relativity, Il Nuovo Cim.X13,p.469
  2. R.P.Kerr(1960),On the quasi-static Approximation Method in General Relativity,Il Nuovo Cim.X16, s.26
  3. Goldberg, J.N. and Kerr, R. P. (1961). Some applications of the infinitesimal-holonomy group to the Petrov classification of Einstein spaces J. Math. Phys. 2, 327.
  4. R.P. Kerr, (1963). Gravitational field of a spinning mass as an example of algebraically special metrics, Phys. Rev. Lett. 11, 26
  5. R.P. Kerr, A. Schild, (1965a). A new class of vacuum solutions of the Einstein field equations, Atti del Congregno Sul la Relativita Generale: Galileo Centenario
  6. R.P. Kerr, A. Schild,(1965b). Some algebraically degenerate solutions of Einstein’s gravitational field equations, Proc. Sym. in Applied Math. XVII, Edited by R. Finn. American Math. Soc, Providence, Rhode Island, 199-209
  7. The Mathematics Genealogy Project - Roy Kerr. [dostęp 2010-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-12)].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]