Przejdź do zawartości

Tlenki uranu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tlenki uranu – grupa nieorganicznych związków chemicznych uranu z tlenem. Uran tworzy związki na różnym stopniu utlenienia, jednak najczęściej spotykane to:

Ponadto znane są[1]:

Najpowszechniej występującym minerałem uranu jest uraninit zawierający tlenki uranu.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Tlenki uranu są znane z wysokiej efektywności i stabilności w wysokich temperaturach podczas procesów degradacji (rozpadu) lotnych związków organicznych, porównywalną z tradycyjnymi katalizatorami stosowanymi w procesach degradacji, takimi jak metale szlachetne, TiO2 czy Co3O4. Niektóre tlenki uranu (szczególnie tlenek uranu(IV)) wykazują właściwości nadprzewodzące charakterystyczne dla nadprzewodników. Wykazują także własności termoelektryczne, co przy dużej wytrzymałości na wysokie temperatury powoduje, iż są obiecującym materiałem do termoelementów. Tlenki zostały także użyte w diodach Schottky’ego oraz tranzystorach p-n-p, jednak z uwagi na emitowane promieniowanie mogące zakłócać działanie układów elektronicznych, elementy te nie wyszły poza próby laboratoryjne.

Do powyższych celów stosuje się wyłącznie uran zubożony, który jest odpadem przy produkcji wzbogaconego uranu. Charakteryzuje się dostępnością, niską ceną i stosunkowo niską promieniotwórczością.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ingmar Grenthe, Janusz Drożdżyński, Takeo Fujino, Edgar C. Buck, Thomas E. Albrecht-Schmitt, Stephen F. Wolf: Uranium. W: Lester R. Morss, Norman M. Edelstein, Jean Fuger (red.): The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements. Springer, 2011, s. 339-343. DOI: 10.1007/978-94-007-0211-0_5. ISBN 978-94-007-0211-0.