Przejdź do zawartości

Unia szwedzko-norweska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zjednoczone Królestwa Szwecji i Norwegii
Förenade konungarikena Sverige och Norge
De forenede Kongeriger Norge og Sverige
1814–1905
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

monarchia konstytucyjna[1]

Stolica

Sztokholm i Christiana

Data powstania

14 stycznia 1814

Data likwidacji

26 października 1905

Władca

Oskar II

Powierzchnia

774 184 km²

Populacja (1905)
• liczba ludności


7 560 000[2]

• gęstość

9 os./km²

Waluta

Riksdaler (Szwecja)
Korona norweska (Norwegia)

Język urzędowy

szwedzki i Riksmål/Nynorsk

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Zjednoczone Królestwa Szwecji i Norwegii”
62,232313°N 12,282477°E/62,232313 12,282477

Unia szwedzko-norweska, oficjalna nazwa połączonego państwa: Zjednoczone Królestwa Szwecji i Norwegii (szw. Förenade konungarikena Sverige och Norge) – istniejąca formalnie od 14 stycznia 1814 do 7 czerwca 1905 unia personalna pomiędzy Królestwem Szwecji i Królestwem Norwegii. Kraje te były połączone osobą monarchy. Pierwszym wspólnym królem Szwecji i Norwegii był Karol XIII. Jako że król rezydował w Sztokholmie, był w Norwegii reprezentowany przez wicekróla, którym zostawał zawsze następca obydwu tronów (urząd istniał w latach 1814–1891).

Szwecja i Norwegia były już wcześniej w uniach personalnych, np. w unii kalmarskiej. Po jej rozpadzie Norwegia stała się częścią Danii.

Norwegia nie od razu zgodziła się z postanowieniami traktatu kilońskiego i wybrała własnego króla – Chrystiana Fryderyka, ogłaszając przy tym powstanie suwerennego Królestwa Norwegii. Szwecja zajęła jednak kraj i doprowadziła tym samym do zawarcia unii.

Akt unii

[edytuj | edytuj kod]

Akt unii wszedł w życie w obu krajach w różnych terminach. W Norwegii był częścią prawa konstytucyjnego Rigsakten, a w Szwecji – serią przywilejów będących ponad regularnym prawem, zwaną Riksakten. Kongres wiedeński nie miał zdania w sprawie unii szwedzko-norweskiej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Independence and union with Sweden in 1814 [online], www.royalcourt.no [dostęp 2023-12-10] (ang.).
  2. W tym 5 260 000 w Szwecji i 2 300 000 w Norwegii.