Vstreča na Jeljbe

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Встреча на Эльбе
RežijaGrigorij Aleksandrov
Aleksej Utkin
ScenarioLev Šejnin
Leonid Tur
Pjotr Tur
UlogeVladlen Davidov
Konstantin Nasonov
Boris Andrejev
Ljubov Orlova
Faina Ranevskaja
MuzikaDmitrij Šostakovič
StudioMosfiljm
Datum(i) premijere
1949 (1949)
Trajanje104 min.
Zemlja Sovjetski Savez
Jezikruski

Susret na Elbi (rus. Встреча на Эльбе) je sovjetski crno-bijeli film snimljen 1949. u režiji Grigorija Aleksandrova i Alekseja Utkina, poznat kao jedno od prvih ostvarenja sovjetske kinematografije koje se eksplicitno bavilo Hladnim ratom. Radnja je smještena u Njemačku na kraju, odnosno nedugo nakon završetka Drugog svjetskog rata, te prikazuje odnos sovjetskih i američkih vojnika koji su se našli razdvojeni u okupacijskim zonama Njemačke. Protagonist, čiji lik tumači Vladlen Davidov je sovjetski komandant koji se prilikom znamenitog susreta na Elbi sprijateljio sa svojim američkim kolegom (čiji lik tumači Mihail Nazvanov), ali kome probleme čini CIA-ina agentica (čiji lik tumači Ljubov Orlova) koja preko bivših nacista nastoji sabotirati sovjetsku zonu. Susret na Elbi se snimao u Königsbergu i Tilsitu, istočnopruskim (bivšim njemačkim) gradovima koji su nakon rata završili u sovjetskoj Kalinjingradskoj oblasti i koji su "glumili" fiktivni njemački grad gdje se odvija radnja. Iako je Vstreča na Jeljbe crno-bijelo prikazivao Sovjete kako se iskreno brinu za dobrobit njemačkog stanovništva, dok su Amerikanci prikazani kao crnoburzijanci i rasistički zlostavljači vlastitih crnih vojnika, Aleksandrov se pobrinuo da sirovost propagande ublaži sa humorom i dopadljivim muzičkim brojevima. Od njih se posebno ističe pjesma Toska po rodine koja je postala neslužbena himna pro-sovjetskih ljevičara u prvim godinama Hladnog rata. Film je imao izuzetnu gledanost, a Aleksandrov i Ljubov su za njega sljedeće godine primili Staljinovu nagradu.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]