21°14′S 159°46′W / 21.233°S 159.767°W / -21.233; -159.767

หมู่เกาะคุก

Kūki 'Āirani (มาวรี)
Cook Islands (อังกฤษ)
ตราแผ่นดินของหมู่เกาะคุก
ตราแผ่นดิน
คำขวัญเต เอตัว เมา อี
ที่ตั้งของหมู่เกาะคุก
เมืองหลวง
และเมืองใหญ่สุด
อาวารัว
21°12′S 159°46′W / 21.200°S 159.767°W / -21.200; -159.767
ภาษาราชการภาษาอังกฤษและภาษามาวรี
กลุ่มชาติพันธุ์
(ค.ศ. 2016[1])
  • 78.2% ชาวมาวรีเกาะคุก
  • 7.62% ผสมชาวมาวรี
  • 14.18% อื่น ๆ
เดมะนิมชาวเกาะคุก ("Cook Islander")
การปกครองรัฐเดี่ยว ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ
สมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3
• ผู้แทนพระองค์
ทอม มาร์สเตอร์ส
• นายกรัฐมนตรี
เฮนรี ปูนา
สภานิติบัญญัติรัฐสภา
รัฐสัมพันธ์เสรี
ของนิวซีแลนด์
• ปกครองตนเอง
4 สิงหาคม ค.ศ. 1965
• ได้รับการรับรองโดยสหประชาชาติ
ค.ศ. 1992[2]
พื้นที่
• รวม
236.7 ตารางกิโลเมตร (91.4 ตารางไมล์)
ประชากร
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2016
17,459 คน[3] (223)
42 ต่อตารางกิโลเมตร (108.8 ต่อตารางไมล์) (138)
จีดีพี (ราคาตลาด) ค.ศ. 2018 (ประมาณ)
$20,721.5 (ไม่ได้จัดลำดับ)
สกุลเงินดอลลาร์นิวซีแลนด์ (NZD)
เขตเวลาUTC-10 (CKT)
ขับรถด้านซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์+682
โดเมนบนสุด.ck

หมู่เกาะคุก (อังกฤษ: Cook Islands; มาวรีหมู่เกาะคุก: Kūki 'Āirani)[4] เป็นประเทศหมู่เกาะแบบมีสัมพันธ์เสรีกับประเทศนิวซีแลนด์ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ ประกอบไปด้วยเกาะน้อยใหญ่จำนวน 15 เกาะ มีพื้นที่ทั้งหมด 240 ตารางกิโลเมตร (93 ตารางไมล์) เขตเศรษฐกิจจำเพาะของหมู่เกาะคุก (EEZ) กินอาณาเขตถึง 1,960,027 ตารางกิโลเมตร (756,771 ตารางไมล์) ของมหาสมุทร[5]

นิวซีแลนด์มีบทบาทในการดูแลด้านการป้องกันประเทศและด้านการต่างประเทศ แต่อำนาจเหล่านี้จะต้องได้รับการหารือกับรัฐบาลหมู่เกาะคุกก่อน[6] ในสมัยปัจจุบันนั้น หมู่เกาะคุกได้มีนโยบายการต่างประเทศที่มีความอิสระมากขึ้น[7] ประชาชนชาวหมู่เกาะคุกนั้นถือสัญชาตินิวซีแลนด์ และสัญชาติชาวเกาะคุกด้วย ซึ่งสัญชาตินี้ไม่ได้ให้แก่ชาวนิวซีแลนด์ทุกคน หมู่เกาะคุกเป็นสมาชิกแห่งประชาคมแปซิฟิกตั้งแต่ปี ค.ศ. 1980

บริเวณที่อยู่อาศัยหลักของหมู่เกาะคุกนั้นตั้งอยู่บนเกาะราโรโตงา (13,007 คน ในการสำรวจสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2016)[8] อันเป็นที่ตั้งของสนามบินนานาชาติราโรโตงา นอกจากนี้ยังมีชาวหมู่เกาะคุกอาศัยอยู่ในประเทศนิวซีแลนด์จำนวนมาก ในการสำรวจเมื่อปี ค.ศ. 2013 มีชาวหมู่เกาะคุกถึง 61,839 คน[9]

รายได้สำคัญของหมู่เกาะคุกมาจากการท่องเที่ยว ซึ่งเป็นอุตสาหกรรมอันดับหนึ่งของประเทศ โดยมีนักท่องเที่ยวกว่า 168,000 คนในปี ค.ศ. 2018[10] เนื่องด้วยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ อีกทั้งยังมีการส่งผลไม้ขายออกนอกประเทศอีกด้วย

อ้างอิง

แก้
  1. "Census of Population & Dwellings 2016 Results". Ministry of Finance & Economic Management. 2016. Table 2: Social Characteristics - Sheet 2.3. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-07-12. สืบค้นเมื่อ 2021-07-20.
  2. UN THE WORLD TODAY (PDF). และ Repertory of Practice of United Nations Organs. Supplement No. 8 page 10. เก็บถาวร 19 ตุลาคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  3. "Census 2016 - Cook Islands - Ministry of Finance and Economic Management". www.mfem.gov.ck (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2017.
  4. Jasper Buse & Raututi Taringa (1995). Cook Islands Maori dictionary. Cook Islands Ministry of Education. page 200.
  5. Fisheries, Ecosystems and Biodiversity. Sea Around Us.
  6. "Cook Islands push for independence from NZ". Stuff.co.nz (ภาษาอังกฤษ). 30 พฤษภาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2020.
  7. "Cook Islands". France in New Zealand. 13 มีนาคม 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 มิถุนายน 2015. สืบค้นเมื่อ 30 ตุลาคม 2015. Since 2001, the Cook Islands have complete sovereignty in managing their Foreign affairs according to the common declaration of 6 April 2001.
  8. "Census 2016 - Cook Islands - Ministry of Finance and Economic Management". www.mfem.gov.ck (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2017.
  9. "2013 Census ethnic group profiles". Statistics NZ. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2017. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2017.
  10. "Cook Islands welcome more visitors". Radio New Zealand. กุมภาพันธ์ 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กันยายน 2019.

ดูเพิ่ม

แก้
  • Gilson, Richard. The Cook Islands 1820–1950. Wellington, New Zealand: Victoria University Press. 1980. ISBN 0-7055-0735-1

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้