ข้ามไปเนื้อหา

จักรพรรดิชิรากาวะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิชิรากาวะ
Shirakawa
白河天皇
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 72
ครองราชย์
18 มกราคม ค.ศ. 1073 - 3 มกราคม ค.ศ. 1087
พิธีขึ้น8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1073
ไดโจไซ12 ธันวาคม ค.ศ. 1074
ยุคยุคเฮอัง
ก่อนหน้าจักรพรรดิโก-ซันโจ
ถัดไปจักรพรรดิโฮริกาวะ

พระบรมนามาภิไธยซะดะฮิโตะ
พระราชสมภพ7 กรกฎาคม ค.ศ. 1053
สวรรคต24 กรกฎาคม ค.ศ. 1129
สุสานหลวงโจโบะไดอิง
พิธีฉลองการเจริญวัย7 มกราคม ค.ศ. 1066
พระราชบิดาจักรพรรดิโก-ซันโจ
พระราชมารดาฟูจิวาระ ชิเงโกะ
จักรพรรดินี (ชูงู)ฟูจิวาระ โนะ เคนชิ
พระราชโอรส-ธิดาจักรพรรดิโฮริกาวะ

จักรพรรดิชิรากาวะ (ญี่ปุ่น: 白河天皇โรมาจิShirakawa-tennō) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 72,[1] ตามลำดับตามประเพณี.[2]

รัชสมัยของจักรพรรดิชิรากาวะกินเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1073 ถึง 1087.[3]

พระราชประวัติ

[แก้]

ก่อนจะขึ้นสืบ ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ มีพระนามเดิมว่า เจ้าชายซาดาฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 貞仁親王)

เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโก-ซันโจ ที่ประสูติแต่ ฟูจิวาระ ชิเงโกะ

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิชิรากาวะ

[แก้]

เมื่อพระองค์ยังทรงพระเยาว์ ความสัมพันธ์ของพระองค์กับพระบิดาของพระองค์ จักรพรรดิโก-ซันโจ นั้นเย็นชาแต่ก็เปี่ยมด้วยความรัก และในปี ค.ศ. 1068 เมื่อพระบิดาของพระองค์ขึ้นครองสิริราชสมบัติ พระองค์ก็ได้รับการสถาปนาให้เป็นชินโน (เจ้าชาย) กลายเป็นเจ้าชายซาดาฮิโตะ ในปี ค.ศ. 1069 พระองค์เป็น โคไตชิ หรือรัชทายาทและในเวลาที่เหมาะสม พระองค์กลายเป็นจักรพรรดิเมื่อพระชนมายุได้ 19 พรรษา

  • 18 มกราคม ค.ศ. 1073 (วันที่ 8 เดือน 12 ปี เอ็งคิว ที่ 4) : ปีที่ 5 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโก-ซันโจทรงสละราชบัลลังก์ให้กับพระราชโอรสคือเจ้าชายซะดะฮิโตะขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิชิระกะวะ หลังจากนั้นไม่นานได้มีการประกอบพระราชพิธีราชาภิเษก
  • 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1073 (วันที่ 29 เดือน 12 ปี เอ็งคิว ที่ 4) : ได้มีการประกอบพระราชพิธีราชาภิเษกจักรพรรดิชิระกะวะอย่างเป็นทางการที่ พระราชวังหลวงเฮอัง
  • ค.ศ. 1087 (เดือน 9 ปี โอโตะกุ ที่ 3) : จักรพรรดิชิระกะวะแถลงที่จะสละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายทะรุฮิโตะพระราชโอรส

แต่เดิมจักรพรรดิโก-ซันโจมีพระราชประสงค์ที่จะแต่งตั้งให้พระอนุชาต่างพระมารดาของจักรพรรดิชิระกะวะคือ เจ้าชายซะเนะฮิโตะ เป็นผู้สืบทอดต่อจากจักรพรรดิชิระกะวะแต่เจ้าชายพระองค์นั้นก็สิ้นพระชนม์ไปเมื่อ ค.ศ. 1085 ทำให้จักรพรรดิชิระกะวะทรงแต่งตั้งพระราชโอรสคือเจ้าชายทะรุฮิโตะขึ้นเป็นรัชทายาท

  • ค.ศ. 1094 (วันที่ 8 เดือน 3 ปี คังจิ ที่ 8) : คัมปากุ ฟุจิวะระ โนะ โมะโระซะเนะ ได้ลาออกจากตำแหน่งคัมปากุ
  • ค.ศ. 1095 (เดือน 8 ปี กาโฮ ที่ 2) : จักรพรรดิโฮะริกะวะประชวรทำให้พระองค์ต้องผนวชเพื่อให้พระอาการดีขึ้น
  • ค.ศ. 1096 (วันที่ 9 เดือน 11 ปี กาโฮ ที่ 3) : อดีตจักรพรรดิชิระกะวะผนวชเมื่อพระชนมายุ 44 พรรษาโดยได้รับฉายาทางธรรมว่า ยูคัง ทำให้พระองค์ได้เป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา) ซึ่งใช้เรียกอดีตจักรพรรดิที่ออกผนวช

สาเหตุที่ทำให้อดีตจักรพรรดิชิระกะวะออกผนวชเนื่องจากพระราชธิดาพระองค์หนึ่งซึ่งได้รับการสถาปนาในภายหลังเป็น พระพันปีอิคุโยะชิ ได้สิ้นพระชนม์ในปีนั้น

หลังจากการสวรรคตของจักรพรรดิโฮะริกะวะพระราชนัดดาของพระองค์ได้ขึ้นเป็น จักรพรรดิโทะบะ พระองค์ก็ยังคงกุมพระราชอำนาจทางการเมืองเหนือพระราชนัดดาแม้จะอยู่ในสมณเพศจนกระทั่งจักรพรรดิโทะบะสละราชบัลลังก์ซึ่งพระองค์ก็ยังคงกุมพระราชอำนาจต่อไปในรัชสมัยของพระราชปนัดดา (เหลน) คือ จักรพรรดิซุโตะกุ

ดูเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
ก่อนหน้า จักรพรรดิชิรากาวะ ถัดไป
จักรพรรดิโกะ-ซังโจ
จักรพรรดิญี่ปุ่น
(1073 - 1087)
จักรพรรดิโฮะริกะวะ



  1. Imperial Household Agency (Kunaichō): 白河天皇 (72)
  2. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 77.
  3. translated by D.M. Brown and I. Ishida (1979). Fujiwara Yoshinobu's Part in Go-Sanjō's Appointment as Crown Prince, pp. 72The Future and the Past: A Translation and Study of the Gukanshō, an Interpretative History of Japan Written in 1219 , p. 72, ที่กูเกิล หนังสือ