ข้ามไปเนื้อหา

ไวเคานต์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ไวเคานต์ (Viscount สำหรับบุรุษ) หรือ ไวเคาน์ติส (Viscountess สำหรับสตรี)[1] ("ไว" ไม่ออกเสียง s) ในปัจจุบันเป็นฐานันดรศักดิ์ยุโรปสำหรับชนชั้นขุนนาง แต่ในอดีตอาจสื่อถึงชนชั้นระดับรองลงมาด้วย[2] ตั้งแต่อดีตเป็นต้นมา จนถึงปัจจุบัน ตำแหน่งไวเคานต์นั้นไม่ถือเป็นตำแหน่งในระบบขุนนางสืบตระกูล[3] เป็นเพียงตำแหน่งที่ใช้สื่อถึงการเป็นชนชั้นสูง ผู้ที่มีฐานันดรนี้ในสหราชอาณาจักร อาทิ เจมส์ ไวเคานต์เซเวิร์น พระราชนัดดาในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2

คำๆนี้มาจากภาษาฝรั่งเศสสมัยเก่า visconte ซึ่งมีรากศัพท์มาจากภาษาละตินสมัยกลาง vicecomitem กลายเป็นคำว่า vicecomes (vice- หมายถึง "รอง" และ -comes หมายถึง "มิตร") ก่อนที่สุดท้ายจะหันไปใช้การเขียนตามแบบจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ count แทน[4]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Viscountess. Collins Dictionary. n.d. สืบค้นเมื่อ 22 September 2014.
  2. "Ranks and Privileges of the Peerage". Debretts. n.d. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-12. สืบค้นเมื่อ 18 June 2014.
  3. Upshur, Jiu-Hwa; Terry, Janice; Holoka, Jim; Goff, Richard; Cassar, George H. (2011). Cengage Advantage Books: World History. Vol. I. California: Wadsworth Publishing Co Inc. p. 329. ISBN 9781111345167.
  4. "Viscount (n.)". Online Etymology Dictionary. n.d. สืบค้นเมื่อ 18 June 2014.