ข้ามไปเนื้อหา

ต่อย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ တွႆႇ (ต่อ̂ย), ภาษาอาหม 𑜄𑜨𑜐𑜫 (ตอ̂ญ์), ภาษาจ้วง doiz (ตอย, ชก ต่อย)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ต็่อย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtɔ̀i
ราชบัณฑิตยสภาtoi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tɔj˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

ต่อย (คำอาการนาม การต่อย)

  1. ชก
    ต่อยปาก
  2. เอาของแข็งหรือของหนักตีหรือทุบให้ลิ ให้แตก ให้หลุดออก
    ต่อยหิน
    ต่อยมะพร้าว
  3. ใช้เหล็กในที่ก้นแทงเอา
    ผึ้งต่อย
    มดตะนอยต่อย
  4. โดยปริยายหมายความว่า ทำแตก
    เด็กเอาจานไปต่อยเสียแล้ว