Jump to content

Карл Абраҳам

From Vikipediya

 

Карл Абраҳам
Туғилган 1877-йил 3-май

Бремен, Германия империяси

Вафот этган 1925-йил 25-декабр

Берлин, Веймер Республикаси

Миллати немис
Касби Психиатр

Карл Абраҳам (1877-йил 3-май — 1925-йил 25-декабр) нуфузли немис психоаналитики Зигмунд Фрейднинг ҳамкори бўлиб, уни „энг яхши шогирдим“ деб атаган. [1][2]

Ҳаёти

[edit | edit source]

Абраҳам Германиянинг Бремен шаҳрида туғилган. Унинг ота-онаси яҳудий дини ўқитувчиси Натан Абраҳам (1842-1915) ва унинг рафиқаси (ва амакиваччаси) Ида (1847-1929) эди. [3] Унинг тиббиёт соҳасидаги ўқишига Эвген Блеулер таъсир этган Бургҳöлзли Швейцария руҳий касалхонасида лавозимни эгаллашга имкон берди. Ушбу шифохонанинг жойлашуви дастлаб уни Карл Густав Юнгнинг психоанализи билан таништирди. 

Ҳамкорлик

[edit | edit source]

1907-йилда у Зигмунд Фрейд билан биринчи алоқани ўрнатди ва шу билан бу умрбод муносабатлар давом эттирди. Германияга қайтиб, 1910-йилда Берлин психоанализ жамиятига асос солди [4] У 1914-йилдан 1918-йилгача ва яна 1925-йилда Халқаро психоаналитик ассоциациянинг президенти бўлган.

Карл Абраҳам Фрейд билан маникал-депрессив касалликни тушунишда ҳамкорлик қилди, бу эса 1917-йилда Фрейднинг „Мотам ва меланхолия“ ҳақидаги мақоласига олиб келди. У 1924-1925-йилларда Меланиэ Клеиннинг ва бошқа бир қатор инглиз психоаналитикларининг, жумладан Эдвард Гловер ва Аликс Страчейнинг таҳлилчиси бўлган. У нуфузли немис таҳлилчилари, жумладан Карен Хорни, Ҳелене Деуцч ва Франс Александр учун мураббий бўлган.

Карл Абраҳам чақалоқнинг шаҳвонийлик характери ривожланиши ва руҳий касалликлардаги ролини ўрганиб чиқди ва Фрейд сингари, агар психосексуал ривожланиш бир нуқтада аниқланса, руҳий касалликлар пайдо бўлиши мумкинлигини айтди. У ривожланишнинг оғзаки ва анал босқичларидан келиб чиқадиган шахсий хусусиятлар ва психопатологияни тасвирлаб берди (1921). [5]


Ривожланишнинг оғзаки босқичида болаларнинг обектлар (қаровчилар) билан биринчи муносабатлари уларнинг воқеликка кейинги муносабатини белгилайди. Оғзаки қониқиш ўз-ўзига ишонч ва оптимизмга олиб келиши мумкин, оғзаки фиксация эса пессимизм ва депрессияга олиб келиши мумкин. Бундан ташқари, оғзаки фиксацияси бўлган одам ўзига ғамхўрлик қилишни истамайди ва бошқалардан унга ғамхўрлик қилишни талаб қилади. Бу ҳаддан ташқари пассивлик (оғиз орқали эмизишнинг бенигн пастки босқичига тўғри келади) ёки жуда фаол оғиз-садистик хатти-ҳаракатлар (кейинроқ садистик тишлаш пастки босқичига тўғри келади) орқали ифодаланиши мумкин. [5]

Анал босқичда, тозаликка ўргатиш жуда эрта бошланганда, онгли равишда итоаткорлик муносабати ва онгсиз равишда қаршилик кўрсатиш истаги ўртасида зиддият пайдо бўлиши мумкин. Бу тежамкорлик, тартиблилик ва қайсарлик каби хусусиятларни, шунингдек, анал фиксация натижасида обсесиф неврозга олиб келиши мумкин (Абраҳам, 1921). Бундан ташқари, Абраҳам маникал-депрессив касаллик ҳақидаги тушунчасини рассом Сегантини тадқиқотига асослади: ҳақиқий йўқотиш ҳодисаси меланхолик депрессия билан боғлиқ психологик безовталикни келтириб чиқариш учун етарли эмас. Бу безовталик эрта болалик давридаги умидсизлик ҳодисалари билан боғлиқ; эркаклар тақдирда ҳар доим она билан (Абраҳам, 1911). Проэдипал „ёмон“ онанинг бу концепцияси Фрейднинг эдипал онасидан фарқли ўлароқ, янги ривожланиш бўлиб, Меланиэ Клеиннинг назарияларига йўл очди. [6]

Яна бир муҳим ҳиссаси унинг „ Либидо ривожланишининг қисқача тадқиқоти“ [7] асари бўлиб, у Фрейднинг „Мотам ва меланхолия“ (1917) ҳақида батафсил маълумот берган ва обектнинг нормал ва патологик муносабатлари ва обектни йўқотиш реаксияларини кўрсатган.

Бундан ташқари, Абраҳам болаларнинг жинсий травмасини ўрганиб чиқди ва Фрейд сингари, жинсий зўравонлик психотик ва невротик беморлар орасида кенг тарқалганлигини таклиф қилди. Бундан ташқари, у (1907) деманси Фрейд томонидан кўрсатилган истерия ва болалар жинсий травмасı ўртасидаги муносабатларга асосланиб, болаларнинг жинсий шикастланиши билан боғлиқлигини таъкидлади.

Абраҳам(1920) ҳам маданият масалаларига қизиққан. У тушлар билан боғлиқлигини кўрсатадиган турли афсоналарни таҳлил қилди (1909) ва Миср монотеистик фир’авни Аменхотеп ИВ (1912) нинг руҳий фаолиятининг талқинини ёзди.

Ўлими

[edit | edit source]
Чапдан ўнгга, ўтирган: Зигмунд Фрейд, Шандор Ференcзи ва Ханнс Сакс . Тик туриш; Отто Ранк, Карл Абраҳам, Макс Эйтингон ва Эрнест Жонс . 1922-йил фотосурати

Абраҳам 1925-йил 25-декабрда ўпка инфексиясининг асоратлари туфайли бевақт вафот этди ва ўпка саратонидан азият чеккан бўлиши мумкин дея тахмин қилинади. [8]

Манбалар

[edit | edit source]
  1. „Фреқуэнтлй Аскед Қуэстионс“. Фреуд Мусеум. 2007-йил 26-июнда асл нусхадан архивланган. Қаралди: 2018-йил 7-ноябр.
  2. Буш, Лаwренcе. „Деcембер 25: Фреуд'с Бест Пупил“. Жеwиш Cурренц (2014-йил 25-декабр). 2018-йил 8-ноябрда асл нусхадан архивланган. Қаралди: 2018-йил 7-ноябр.
  3. „ДПГ“. 2011-йил 18-июлда асл нусхадан архивланган. Қаралди: 2010-йил 25-декабр.
  4. Сигмунд Фреуд — Карл Абраҳам
  5. 5,0 5,1 Абраҳам, К, Тҳе инфлуэнcе оф орал эротисм он чараcтер-форматион. Ин Перзоw, С. М., Кец де Вриэс, М.Ф.Р. (Эд) (1991). Ҳандбоок оф чараcтер студиэс: Псйчоаналйтиc эхплоратионс. Мадисон, CТ: Интернатионал Университиэс Пресс.
  6. Май-Толзманн, 1997.
  7. Абраҳам, К., А шорт студй оф тҳе девелопмент оф тҳе либидо. Ин Франкиэл, Р.В. (Эд) (1994). Эссентиал паперс он обжеcт лосс, Неw Ёрк: Неw Ёрк Университй Пресс.
  8. „Ҳоффер, Ахел. Тҳе Cомплете Cорреспонденcе оф Сигмунд Фреуд анд Карл Абраҳам 1907-1925. Америcан Имаго. Волуме 61, Нумбер 1, Спринг 2004“. 2016-йил 4-мартда асл нусхадан архивланган. Қаралди: 2022-йил 3-октябр.

Ҳаволалар

[edit | edit source]