Allergische reacties
Alvorens een behandeling met aztreonam te starten, moet worden nagegaan of er in het verleden geen overgevoeligheid optrad voor aztreonam, cefalosporines, penicillines en andere geneesmiddelen. De heden beschikbare klinische studies tonen aan dat patiënten met een bewezen allergie voor penicilline niet overgevoelig reageren op injecties van aztreonam. Niettemin, en in afwachting van verdere gegevens, worden patiënten die ernstige overgevoeligheid vertoonden (anafylactische reacties of netelroos) voor penicilline of voor cefalosporines enkel met aztreonam behandeld na afweging van de mogelijke voor- en nadelen.
Antibiotica moeten altijd met de grootste voorzichtigheid worden toegediend bij patiënten die een vorm van allergie vertoonden, en zeker wanneer het gaat om een allergie voor geneesmiddelen.

In geval van allergische reacties op aztreonam, zal de behandeling worden stopgezet en zal de patiënt een aangepaste behandeling krijgen met epinefrine, corticosteroïden en/of antihistaminica.

Nier-/leverstoornis
Informatie omtrent de behandeling met aztreonam van patiënten met een verstoorde leverfunctie is beperkt. Het is aanbevolen om tijdens de behandeling de leverfunctie en de nierfunctie van deze patiënten op adequate wijze op te volgen (zie ook rubriek 4.2 betreffende de dosisverlaging).
Bèta-lactamen, waaronder aztreonam, brengen een risico op encefalopathie (verwarring, bewustzijnsstoornissen, epilepsie of abnormale bewegingen) en, vooral, in gevallen van overdosering of nierfalen.

Met Clostridium difficile geassocieerde diarree
Diarree geassocieerd met Clostridium difficile (DACD) werd vastgesteld voor bijna alle antibacteriële agentia, waaronder aztreonam. De ernst ervan varieert van een eenvoudige diarree tot een colitis die aanleiding kan geven tot het overlijden van de patiënt. DACD moet in acht worden genomen bij alle patiënten met diarree die optreedt na inname van een antibioticum. Een gedetailleerde historiek van de medische antecedenten is vereist, aangezien DACD meer dan twee maanden na de toediening van antibacteriële agentia kan optreden. Indien de aanwezigheid van DACD verondersteld is of vastgesteld werd, kan het nodig blijken om de toediening van de antibiotica onmiddellijk stop te zetten, met uitzondering van antibiotica tegen Clostridium difficile. Geneesmiddelen die de intestinale peristaltiek afremmen, mogen niet worden gegeven.

Een gecombineerde behandeling van andere antibiotica met aztreonam is aangewezen als aanvankelijke therapeutische behandeling bij zwaar zieke patiënten die risico lopen op een infectie te wijten aan pathogene kiemen die ongevoelig zijn voor aztreonam.

Een behandeling met aztreonam kan een proliferatie van ongevoelige kiemen teweegbrengen.

Bij patiënten met een veranderde nierfunctie dient de dosis te worden aangepast (zie rubriek 4.2)

Ernstige bloedziekten/huidaandoeningen
Ernstige bloedziekten (incl. pancytopenie) en huidaandoeningen (incl. toxische epidermale necrolyse) werden gemeld met aztreonam. Bij ernstige veranderingen in het bloedbeeld of van de huid wordt aanbevolen aztreonam stop te zetten.

Convulsies
Convulsies werden zelden gemeld tijdens de behandeling met bèta-lactamen, inclusief aztreonam (zie rubriek 4.8).

Verlenging van de protrombinetijd / verhoogde activiteit van orale antistollingsmiddelen
Verlenging van de protrombinetijd werd gemeld bij patiënten die aztreonam kregen. Bovendien werd in talrijke gevallen een verhoogde activiteit van orale antistollingsmiddelen waargenomen bij patiënten die antibiotica kregen, inclusief bèta-lactamen. Ernstige infectie of ontsteking, en de leeftijd en algemene toestand van de patiënt, blijken risicofactoren te zijn. Wanneer gelijktijdig antistollingsmiddelen worden voorgeschreven, moet voor geschikte bewaking worden gezorgd. Aanpassing van de dosis orale antistollingsmiddelen kan nodig zijn om het gewenste antistollingsniveau te bereiken (zie rubriek 4.5 en 4.8).

Gelijktijdig gebruik met aminoglycosiden
Wanneer een aminoglycoside gelijktijdig met aztreonam wordt gebruikt, vooral bij gebruik van hoge doses van de aminoglycoside of bij langdurige behandeling, moet de nierfunctie worden bewaakt wegens de mogelijke nefrotoxiciteit en ototoxiciteit van aminoglycoside antibiotica.

Overgroei van niet-vatbare organismen
Gebruik van antibiotica kan de overgroei van niet-vatbare organismen stimuleren, inclusief gram-positieve organismen en schimmels. Bij het eventueel optreden van een superinfectie tijdens de behandeling, dienen de geschikte maatregelen te worden getroffen.

Pediatrisch gebruik
Gegevens met betrekking tot het gebruik van aztreonam bij pasgeborenen van minder dan één week oud zijn beperkt. Gebruik bij deze kinderen moet zorgvuldig worden geëvalueerd. (zie rubriek 4.2 Dosering).

Azactam bevat arginine
Studies bij kinderen met ondergewicht bij de geboorte toonden aan dat de arginine in de formulering een verhoging van de concentratie van arginine, insuline en indirecte bilirubine in het serum kan teweegbrengen. De gevolgen daarvan werden nog niet vastgesteld.

Interferentie met serologische tests
Tijdens de behandeling met aztreonam kan een direct of indirecte Coombs test een positief resultaat opleveren.

• Bijkomende toediening van probenecide of furosemide in combinatie met aztreonam leidt tot een niet-significante toename vanuit klinisch oogpunt van de concentraties van aztreonam in het bloed.
• Farmacokinetische studies uitgevoerd na injectie van een dosis hebben geen significante interactie aangetoond tussen aztreonam en gentamicine, natriumnacilline, ceradine, clindamycine en metronidazole.
•       Geen enkele reactie van het type disulfiram werd aangetoond na inname van alcohol.
• Door de inductie van bèta-lactamasen, blijken bepaalde antibiotica (bv. cefoxitine, imipenem) met heel wat bèta-lactamen, inclusief aztreonam, een antagonisme te veroorzaken voor bepaalde gram-negatieve aëroben, zoals de Enterobacter stam en de Pseudomonas stam.
• Bij gelijktijdig voorschrijven van antistollingsmiddelen dient voor een geschikte bewaking te worden gezorgd. Dosisaanpassingen van antistollingsmiddelen kunnen nodig zijn om het gewenste antistollingsniveau te bereiken (zie rubriek 4.4 en 4.8).

Zwangerschap:
Aztreonam doordringt de placentabarrière en komt terecht in de foetale bloedstroom. Er zijn geen adequate en goed gecontroleerde studies met zwangere vrouwen voorhanden. Studies met drachtige ratten en konijnen, met dagelijkse doses van respectievelijk 15 en 5 maal de maximum aanbevolen dosis voor de mens, hebben geen gegevens van embryo- of fetotoxiciteit of teratogeniciteit aan het licht gebracht. Daar studies met dieren niet altijd de respons bij de mens kunnen voorspellen, mag aztreonam niet worden gebruikt tijdens de zwangerschap, tenzij dit duidelijk noodzakelijk is.

Borstvoeding:
Aztreonam uitgescheiden in de moedermelk vertegenwoordigt minder dan 1% van de serumconcentratie bij de moeder. Onderbreking van de borstvoeding tijdens een behandeling dient in overweging te worden genomen.

Dit medicijn kan een belangrijk invloed hebben op de rijvaardigheid en het vermogen om machines te beienen, vooral vanwege het mogelijke optreden van encefalopathie (zie rubrieken 4.4 en 4.9).

Aztreonam kan worden uitgescheiden via bloeddialyse, buikvliesdialyse en continue arterioveneuze bloedfiltratie.
Bèta-lactamen, waaronder aztreonam, brengen een risico op encefalopathie (verwarring, bewustzijnsstoornissen, epilepsie of abnormale bewegingen) en, vooral, in gevallen van overdosering of nierfalen.

Procedure in noodgevallen
In geval van een overdosis, bescherm de luchtwegen en zorg voor een goede ventilatie en perfusie. Volg de patiënt nauwlettend op en houd de vitale functies, bloedgassen en elektrolyten binnen aanvaardbare grenzen.

Farmacotherapeutische categorie: ANTIBIOTICA, ATC-code: J01D F01

Aztreonam is de eerste vertegenwoordiger van een nieuwe klasse van antibiotica, de monobactamen. Aztreonam is een monocyclisch bèta-lactaam antibioticum verkregen door synthese.
Het bezit bactericide eigenschappen op het merendeel van de aerobe pathogene gramnegatieve kiemen, (penicilline en cefalosporines, bijvoorbeeld). De monobactamen, die oorspronkelijk door een bacterie werden aangemaakt, nl. Chromobacterium violaceum, hebben een nieuwe structuur met enkelvoudige kern.
Aztreonam bevat een sulfonzuursubstituent op positie 1 van de bèta-lactam kern, waardoor deze kern wordt geactiveerd. Het bevat tevens een laterale keten van aminothiazolyloxime op positie 3 en een methylgroep op positie 4, waardoor aan de bèta-lactamases een specifiek antibacterieel spectrum en een stabiliteit wordt verleend.

De chemische formule van aztreonam is een zuur: (Z)-2-[[[(2-amino- 4-thiazolyl)-[[(2S,3S)-2-methyl-4-oxo-1-sulfo-3-azetidinyl]carbamoyl]methyleen]amino]oxy]-2-methyl-propionic.

Microbiologie

Aztreonam is werkzaam tegen de meeste aerobe pathogene gramnegatieve kiemen (met inbegrip van Pseudomonas aeruginosa).

In vitro bezit aztreonam een bactericide werking bij concentraties die in het algemeen gelijk of in geringe mate hoger zijn dan de minimale inhiberende concentraties. Aztreonam behoudt zijn bacteriologische werking binnen een breed pH gamma, en tevens in aanwezigheid van menselijk serum en in een anaerobe omgeving.

De bactericide werking van aztreonam vloeit voort uit de inhibitie van de synthese van de celwand van de bacterie te wijten aan de sterke affiniteit van het antibioticum voor proteïnen die drager zijn van penicilline. Aztreonam is zeer resistent tegen hydrolyse door de bèta-lactamases aangemaakt door Gramnegatieve en Grampositieve pathogene kiemen.
In tegenstelling tot de meerderheid van de bèta-lactamines, induceert aztreonam geen bèta-lactamase activiteit.

Beperkingen
De volgende minimaal remmende concentraties werden voor de gevoelige en resistente kiemen bepaald:

Breakpoints EUCAST (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing)

Prevalentie van de verworven resistentie
De prevalentie van de verworven resistentie van individuele soorten kan zowel lokaal als doorheen de tijd variëren. Vooral voor de behandeling van ernstige infecties is dus lokale informatie over de resistentie-informatie vereist. Als de doeltreffendheid van aztreonam beperkt is omwille van de lokale resistentie, kan beter het medisch advies van een specialist gevraagd worden. Met name in geval van ernstige infecties of gefaalde behandelingen moet een microbiologische diagnose met controle van het               middel en de gevoeligheid ervan voor aztreonam uitgevoerd worden.

Bepaalde stammen van Pasteurella multocida zijn gevoelig.

Grampositieve en anaerobe micro-organismen zijn niet gevoelig voor aztreonam.
Aztreonam en aminoglycosiden hebben een synergetische werking op een groot aantal stammen van Enterobacter en op het merendeel van de stammen van P. aeruginosa.
Een antagonisme in vitro werd vastgesteld tussen aztreonam en bepaalde antibiotica, zoals bijvoorbeeld imipenem en cefoxitine, in hun werkzaamheid tegen bepaalde aerobe Gramnegatieve bacteriën, zoals Enterobacter en Pseudomonas.

Veranderingen op het vlak van resistentie tegen colonisatie kunnen een proliferatie toelaten van mogelijke pathogenen zoals Candida en Clostridium. In tegenstelling tot wat men heeft vastgesteld bij antibiotica met een breed spectrum, heeft aztreonam geen inwerking op de normale anaerobe intestinale flora.

Evaluatie van de gevoeligheid van de kiemen

De schijfmethode gestoeld op de richtlijnen beschreven in de NCCLS (Methode van Kirby-Bauer, goedgekeurde Mueller-Hinton omgeving) impliceert een meting van de zonale diameters voor een precieze inschatting van de gevoeligheid van de kiem. Deze methode maakt gebruik van schijven met 30 mcg aztreonam en kan worden geïnterpreteerd door middel van de hiernavolgende criteria:

Absorptie
Een 30 minuten durend I.V. infuus met oplossingen bevattende 500 mg, 1 g en 2 g aztreonam levert onmiddellijk na toediening concentraties in het serum op van respectievelijk 54, 90 en 204 mcg/ml.
Intraveneuze injecties van identieke dosissen verricht in 3 minuten leveren onmiddellijk na injectie concentraties in het serum op van respectievelijk 58, 125 en 242 mcg/ml.
De concentraties in het serum van aztreonam acht uur na toediening per infuus gedurende 30 minuten of na injectie binnen de 3 minuten bedroegen nog 1, 3 en 6 mcg/ml respectievelijk.
Na  I.M. toediening van 0,5 of 1 g aztreonam, bekomt men een maximale concentratie in het serum van 22 en 47 mcg/ml respectievelijk, na ongeveer 1 uur.
Ongeacht de wijze van toediening (I.M. of I.V.) van eenzelfde dosis van aztreonam, is de concentratie in het serum één uur na injectie van dezelfde orde van grootte en is de latere evolutie van het gehalte in het serum vergelijkbaar.

Per bot wordt minder dan 1% van de toegediende dosis opgenomen.

Evolutie van de concentraties in het serum (mcg/ml) na toediening van een dosis aztreonam bij een gezond persoon

Distributie
Intraveneuze of intramusculaire toediening van een dosis van 500 mg of 1 g aztreonam om de 8 uur gedurende 7 dagen aan personen in een goede gezondheid levert geen merkbare accumulatie op van aztreonam, noch enige veranderingen op farmacokinetisch vlak ; de eiwitbinding benaderde 56% en was onafhankelijk van de dosis.
Het schijnbare distributievolume bij continue toediening bedraagt gemiddeld 12,6 liter (op basis van een lichaamsgewicht van 70 kg).

Aztreonam bereikt meetbare concentraties in lichaamsvloeistoffen en weefsels, zoals hierna weergegeven:

De concentratie van aztreonam in het speeksel een half uur na toediening van een intraveneuze dosis van 1 g bedroeg 0,2 mcg/ml; in de moedermelk was de concentratie 0,2 mcg/ml 4 uur na injectie van 1 g intraveneus en 0,3 mcg/ml 6 uur na injectie van 1 g intramusculair; in het vruchtwater bedroeg de concentratie 2 mcg/ml 6 uur na een dosis van 1g intraveneus. De concentraties van aztreonam in de peritoneale vloeistof verkregen na één tot zes uur na meervoudige injecties van 2 g intraveneus reikten van 12 tot 90 mcg/ml bij de meeste onderzochte patiënten.

Biotransformatie
Op de laatste dag van een continue toediening en na I.M. injectie van 1 g aztreonam, wordt ongeveer 6 % van de dosis uitgescheiden in de urine binnen de 8 uur, onder de vorm van een microbiologisch inactief metaboliet.

Eliminatie
Aztreonam wordt voornamelijk uitgescheiden via de nieren en 60 tot 70% van de toegediende dosis wordt in werkzame vorm aangetroffen in de urine.
De halfwaardetijd in het serum van aztreonam is 1,7 uur (1,5 tot 2 uur) bij personen met een normale nierfunctie, ongeacht de dosis of wijze van toediening. Bij personen in goede gezondheid en op basis van een gewicht van 70 kg, is de serumklaring gelijk aan 91 ml/min en bedraagt de nierklaring 56 ml/min.

Na een 30 minuten durende I.V. toediening van 500 mg, 1 g of 2 g aztreonam, bedraagt de gemiddelde concentratie in de urine in de loop van de eerste twee uren 1100, 3500 en 6600 mcg/ml respectievelijk.
Na I.M. toediening van 500 mg of 1 g aztreonam, bedraagt de gemiddelde concentratie in de urine in de loop van de eerste twee uren 500 en 1200 mcg/ml respectievelijk; bij een interval van 6 tot 8 uur wordt dit 180 en 470 mcg/ml, en bij een interval van 8 to 12 uur 25 en 120 mcg/ml.

Na I.V.of I.M. toediening, wordt 60 of 70 % van de dosis uitgescheiden binnen de 8 uur. De uitscheiding is zo goed als volledig na 12 uur. Ongeveer 12% van een radioactieve I.V. dosis werd teruggevonden in de stoelgang.

Aztreonam veroorzaakte geen veranderingen in de nierfunctie van testpersonen in goede gezondheid. IV of IM toediening van een dosis van 500 mg of de 1 aztreonam om de 8 uur gedurende 7 dagen bij personen in goede gezondheid gaf geen aanleiding tot accumulatie van aztreonam. De nierfunctie werd geverifieerd met behulp van klassieke tests (serumkreatinine, kreatinineklaring, bloedureum, urineanalyse en totale urinaire uitscheiding van eiwitten) alsmede met behulp van speciale testen (uitscheiding van N-acetyl-B- glucosaminidase, alanine-aminopeptidase en van B2- microglobuline).
Bij patiënten met een gewijzigde nierfunctie wordt de halfwaardetijd van aztreonam in het serum verlengd. Aztreonam wordt uit het serum verwijderd door middel van bloeddialyse. Aztreonam toegediend via intraveneuze weg levert snel therapeutische concentraties op in vloeistoffen voor peritoneale dialyse; op dezelfde wijze bereikt aztreonam toegediend via intraperitoneale weg in de dialysevloeistof snel therapeutische concentraties in het serum.
De halfwaardetijd is enigszins langer bij patiënten met een verstoorde leverfunctie. Aanvullende toediening van probenecide verlaagt de tubulaire uitscheiding van aztreonam. Dit resulteert in een lichte toename van de concentratie in het plasma en van de tijd die nodig is om de vrije aztreonam te elimineren. Aangezien probenecide de retentie van aztreonam niet op significante wijze doet toenemen, is het niet vereist om de intervallen tussen de toedieningen van het product te verhogen.

Farmacokinetica bij kinderen

De farmacokinetische eigenschappen van aztreonam bij kinderen zijn afhankelijk van de leeftijd en van het lichaamsgewicht. De gegevens verkregen na toediening van een monodosis bij diverse subgroepen van patiënten worden weergegeven in onderstaande tabel.

Farmacokinetische parameters bij kinderen

* Patiënten met mucoviscidose

Ongeveer 3/4 van de toegediende dosis wordt onveranderd uitgescheiden in de urine binnen de 24 uur na toediening.
Bij kinderen wordt, in de 24 uur volgend op de toediening, ongeveer 3/4 van de toegediende dosis in de urine uitgescheiden, en wordt 1 tot 4u van dezelfde dosis uitgescheiden onder de vorm van een gehydrolyseerd product van aztreonam (bèta-lactam kern open).

Studies in vitro tonen aan dat aztreonam, bij concentraties tot 660 mcg/ml, de bilirubine niet losmaakt van de albumine, noch in een gezuiverde bilirubine-albumine oplossing, noch in het hyperbilirubinemisch serum van de pasgeborene.
Gegevens met betrekking tot de veiligheid en werkzaamheid bij pasgeborenen van minder dan één week oud zijn beperkt; gebruik bij dergelijke patiënten dient dan ook zorgvuldig te worden overwogen.

Studies op ratten en konijnen brachten geen embryotoxiceit noch teratogeniciteit aan het licht.
Studies rond carcinogeniciteit werden tot op heden niet gerealiseerd. Er werd geen enkel potentieel mutageen aangetoond, niet meer dan een verminderde vruchtbaarheid.

L-arginine

Aztreonam is onverenigbaar met:

• nafcilline-natrium
• cefradine
• metronidazol.

3 jaar.

Bewaren op kamertemperatuur (15 à 25°C).

Voor de bewaarcondities van het geneesmiddel na reconstitutie, zie rubriek 6.6.

Azactam 1 g is verpakt in een 15 ml type III glazen injectieflacon, met een grijze chloorbutylrubberen stop en een aluminium verzegeling met een rode plastic flip-off dop.
Azactam 2 g is verpakt in een 15 ml type III glazen injectieflacon, met een grijze chloorbutylrubberen stop en een aluminium verzegeling met een blauwe plastic flip-off dop.

Doos met 1 injectieflacon. Klinische verpakking met 25 injectieflacons.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Alvorens toe te dienen, is het aangeraden alle parenterale oplossingen te inspecteren teneinde te verifiëren dat er geen deeltjes in aanwezig zijn.

Na toevoeging van het oplosmiddel dient de fles onmiddellijk en krachtig geschud te worden. De verkregen oplossing is niet bestemd voor meerdere dosissen. Indien het gehele volume van de oplossing niet in één keer werd gebruikt, wordt het ongebruikte deel weggeworpen.

Naargelang van de concentratie van aztreonam en de gebruikte verdunner, zal de wedersamengestelde oplossing een kleurloze tot licht strogele kleur vertonen; in rusttoestand zal de oplossing een lichtroze kleur ontwikkelen.

De pH van de oplossingen, die afhangt van het type en de hoeveelheid van het gebruikte oplosmiddel, varieert tussen 4,5 en 7,5.

Aztreonam mag niet worden gemengd met andere producten of met bepaalde andere antibiotica (zie rubriek 6.2).
Elke gram van azactam wedersamengesteld met 3 ml geschikte oplossing levert één gram aztreonam op in 1 totaal volume van 4 ml.

Oplossingen voor intramusculaire toediening
Aztreonam wordt opgelost in minstens 3 ml verdunningsmiddel per gram aztreonam en vervolgens toegediend via diepe injecties in een belangrijke spier (bijv. het bovenste en buitenste kwadrant van de gluteus maximus of het laterale deel van de dij). Gezien de goede tolerantie van aztreonam is er geen lokale verdoving vereist (dit houdt ook in dat er geen compatibiliteitsstudies werden verricht).

De volgende verdunningsmiddelen kunnen gebruikt worden voor intramusculaire injectie: water voor injectie en een 0,9% natriumchloride-oplossing.

De verkregen oplossingen dienen te worden gebruikt binnen de 48 uur indien bewaard op kamertemperatuur (15°C -30°C) of binnen de 7 dagen indien gekoeld bewaard (tussen 2°C en 8°C).

Oplossingen voor intraveneuze toediening
Directe intraveneuze injectie
De gekozen dosis dient te worden opgelost in een volume van 6 tot 10 ml water voor injectie; de verkregen oplossing dient rechtstreeks en langzaam te worden geïnjecteerd in een ader binnen 3 tot 5 minuten.

Oplossingen met een concentratie hoger dan 2% dienen na bereiding zo snel mogelijk te worden gebruikt. Niettemin, indien zij werden bereid op basis van water voor injectie of een fysiologische oplossing, kunnen zij worden gebruikt binnen de 48 uur indien bewaard op normale temperatuur of binnen de 7 dagen indien gekoeld bewaard (tussen 2°C en 8°C).

Infusie 
Elke gram van aztreonam omvat in de flessen van 15 ml dient opgelost te worden in ten minste 3 ml water ter injectie. De verkregen oplossing dient verdund te worden door middel van een aangepaste infuusoplossing; de uiteindelijke concentratie zal niet hoger zijn dan 2 % p/v (ten minste 50 ml oplossing per gram aztreonam).
De oplossing wordt per infuus toegediend binnen de 20 à 60 minuten.

De volgende oplossingen kunnen worden gebruikt voor de toediening per infuus van aztreonam:  
    - water voor injectie
    - natriumchlorideoplossing 0,9 %
    -Ringer-oplossing
    -Lactaat-Ringer-oplossing
    -Glucoseoplossing 5 % of 10 %
    -Mannitol-oplossing 5 %
    -Natriumlactaat-oplossing M/6.
De bereide infuusoplossingen (50 à 100 ml per gram aztreonam) moeten worden gebruikt binnen de 48 uur indien bewaard op kamertemperatuur (15°C-30°C) of binnen de 7 dagen indien gekoeld bewaard tussen (tussen 2°C- en 8°C).

Opgelet :
Oplossingen die benzylalcohol bevatten mogen niet worden aangewend bij pasgeborenen. Wanneer men een intermitterend infuus toedient van aztreonam en een ander product waarmee er een farmaceutische onverenigbaarheid bestaat (zie rubriek 6.2.), dient het gemeenschappelijk infuusmateriaal gespoeld te worden voor en na toediening van aztreonam met een geschikte oplossing die compatibel is met de beide medicaties; deze laatste kunnen niet tegelijkertijd worden toegediend.

Elke infusie van aztreonam dient te geschieden binnen 30 tot ten hoogste 60 minuten. Wanneer een Y-vormige buis wordt gebruikt, dient er specifiek te worden gelet op de berekening van het volume van de vereiste aztreonam-oplossing teneinde te verzekeren dat de totale dosis wordt toegediend. Een controlesysteem kan worden gebruikt om de initiële oplossing te verdunnen in een compatibele oplossing ; in dergelijk geval mag de uiteindelijke concentratie van aztreonam niet groter zijn dan 2%.

De aztreonam-oplossingen voor IV-infusies met concentraties niet hoger dan 2% p/v dienen binnen de 48 uur na het bereiden van de oplossing te worden gebruikt, indien bewaard bij kamertemperatuur (15°C – 30°C) of binnen 7 dagen, indien gekoeld bewaard (tussen 2°C en 8°C).

Bijkomende toediening van andere antibiotica :

De infuusoplossingen voor aztreonam met een concentratie die niet hoger is dan 2% p/v en bereid op basis van natriumchloride voor injectie bij 0,9% of op basis van dextrose voor injectie à 5% waaraan clindamycinefosfaat, gentamicinesulfaat, tobramycinesulfaat of natriumcefazoline werd toegevoegd volgens de gangbare concentraties, blijven stabiel gedurende 48 uur bij normale temperatuur of gedurende 7 dagen in de koeling.

De combinaties aztreonam - natriumcloxacilline en aztreonam - vancomycine hydrochloride zijn stabiel in een oplossing voor een buikvliesdialyse (Dianeal) met 4,25% glucoseoplossing gedurende 24 uur op kamertemperatuur (15-25°C).

De oplossingen van de combinatie aztreonam – natriumampicilline in 0,9% natriumchloride zijn stabiel gedurende 24 uur op kamertemperatuur en gedurende 48 uur bij een temperatuur van 4°C; de stabiliteit binnen de 5% glucoseoplossing bedraagt respectievelijk 2 uur bij kamertemperatuur en 8 uur bij een temperatuur van 4°C.

Andere combinaties dan hierboven omschreven of afwijkende concentraties worden niet aanbevolen, in zoverre dat er tot op heden nog geen compatibiliteitsonderzoeken beschikbaar zijn.

a. Datum van de eerste verlening van de vergunning: 21.08.1985
b. Datum van laatste verlenging : 29.06.2009