من از اونجایی که دچار اختلال خواب هستم و فشار روحی و روانی موجب می‌شه که خیلی راحت از این خواب‌های قمر در عقرب ببینم اصلاً از چیزهایی که آلیس می‌دید تمن از اونجایی که دچار اختلال خواب هستم و فشار روحی و روانی موجب می‌شه که خیلی راحت از این خواب‌های قمر در عقرب ببینم اصلاً از چیزهایی که آلیس می‌دید تعجب نمیکردم :)))
با این حال، جدای از اینکه این رمان چقدر زیبا بود، برای من عجیبتر خود لوییس کارول بود. رابطهای که اون با دختر بچههای رئیس خودش داشته و گردشهایی که گویا کم هم پیش نمیومده و گفتن داستانی با محوریت یکی از این دخترها، تو یک قایق! و اینکه یک استاد ریاضی دانشگاه آکسفورد، که سالها در یکی از بالاترین مدارج با ریاضی سر و کله زده و تناسب و حقیقت محض ریاضی رو درک کرده، تو ذهنش چقدر خیالات و سؤالات دربارهی زندگی بوده که چنین داستانی ماحصلش شده. کاش لوییس کارول زنده بود و می‌شد ازش توی یک مصاحبه چنین سؤالاتی رو پرسید، و یا کاش می‌شد رفت تو مغزش و افکار و رویاها و کابوسهاش رو دید و تحلیل کرد. ...more
بچه که بودم یه انیمه‌ی سریالی از تلویزیون پخش می‌شد به اسم ماجراجویی‌های شگفت انگیز نیلز که من خیلی دوست داشتم. وقتی بزرگ‌تر شدم فهمیدم این انیمه رو ژبچه که بودم یه انیمه‌ی سریالی از تلویزیون پخش می‌شد به اسم ماجراجویی‌های شگفت انگیز نیلز که من خیلی دوست داشتم. وقتی بزرگ‌تر شدم فهمیدم این انیمه رو ژاپنیها از روی کار یه خانم سوئدی به نام سلما لاگرلوف ساختند و این خانم هم اولین زنی هست که نوبل رو سال 1909 برده. سالها بعد وقتی برای کنکور ارشد سینما و تئاتر آماده میشدم، تو کتاب تاریخ سینمای بوردول خوندم که دو تا از بزرگترین کارگردانهای دوران صامت، که از قضا سوئدی بودند، یعنی ویکتور شیوستروم و مورتیس استیلر بیشتر آثارشون رو از روی کتابهای این خانم ساختند. خیلی مشتاق بودم که یک اثر از ایشون بخونم و هیچ اثر ترجمه شدهای ازش وجود نداشت و در نهایت موفق شدم کتاب «آشفتگان شیفته» ترجمهی پرویز داریوش رو که سالها بود چاپ نمیشد، از کتابخونهی شخصی فردی در اصفهان بخرم. بعد از اون این کتاب و امپراتور مغولستان ترجمه شد و البته خود من هم چندین فصل از کتاب اول این نویسنده، افسانه گوستا برلینگ رو به انگلیسی خوندم. در هر حال من با خوندن گوستا برلینگ یه پیشزمینهای داشتم که چقدر میتونه این نویسنده وسط داستانهای رئالیستیاش رگهها فانتزی و سوررئالیسم و حتی رئالیسم جادویی وارد بکنه و از این اتفاق شوکه نمیشدم. به همین دلیل این کتاب با تمام شباهتهایی که به قصههای پریان و فولکلور داره، تو ذوقم نخورد. این کتاب من رو یاد فیلمهای گییرمو دلتورو مخصوصاً هزارتوی پن مینداخت. فقط مشکلش کوتاه بودنش بود و حس می‌کنم تو این حجم کم اتفاقات انقدر سریع میافتاد که اصلاً متوجه چون و چراییش نمیشدم. کلی هم سؤال بیجواب گذاشت برام، مثل اون سیاهبانو دقیقاً نقششون چی بود؟...more
داستان جذاب و پرکششه، اما من اونقدر دوستش نداشتم و براش هم دلیل دارم!
(view spoiler)[ اول از همه روش روایت رمان به نظرم جذاب نبود. هر چند ایدهی تعریف داستان جذاب و پرکششه، اما من اونقدر دوستش نداشتم و براش هم دلیل دارم!
(view spoiler)[ اول از همه روش روایت رمان به نظرم جذاب نبود. هر چند ایدهی تعریف کردن توسط چند راوی در زمان خودش تا حدی بدیع و خلاقانه بوده، اما انتخاب روایتگری مثل نلی که خدمتکار خونه است، خیلی جاها به روایت ضربه میزنه و من خیلی وقت‌ها نمیفهمیدم نلی، به جز اینکه بخواد مشاهدهگر داستان باشه و راوی، برای چی توی بعضی صحنهها باید حضور داشته باشه... هر چند خانهزاد بودن نلی و بزرگ شدن با هیتکلیف و کاترین و بعدش بزرگ کردن میس کاتی میتونست بهونههای خوبی برای حضورش ایجاد کنه، اما بعضی اوقات حضورش غیرضروری و تنها از روی ضرورت داستان بود.
دوم، شخصیتپردازی شخصیتها! شخصیتها تقریباً تکبعدی و فاقد ابعاد روانی خاصی هستند... به رمان‌های روسی همعصر این رمان نگاه کنید که چقدر دقیق و موشکافانه است. تنها نکتهای که یه مقدار به شخصیتها بعد میداد، عشق کاترین و هیتکلیف و نحوهی ابراز هیتکلیف بود.
سوم، نویسنده خدایی میکرد توی داستان و هر وقت دلش میخواست و می‌دید شخصیتها به دردش نمیخورن، حذفشون میکرد، اون هم به دلایل واهی ، مثل مرگ بر اثر عصبانیت... مرگهای این داستان من رو به شدت یاد سریالهای آمریکاییای میانداخت که سالهای سال ادامه دارند و برای ادامه داشتن مجبورن بازیگرهای پا به سن گذاشته یا پردستمزد و... رو حذف کنند و داستان رو به دلخواه خودشون، و نه منطق داستان پیش میبرند، تا هدفشون به دست بیاد. (hide spoiler)]...more
یکی از عجیب‌ترین کارهای ایبسن بود که شباهتی به هیچکدوم از کارهای دیگه‌ش نداشت! تنها چیزی که ذهن من رو خیلی مشغول کرده بود، اینه که مثل نمایشنامه‌ی «پریکی از عجیب‌ترین کارهای ایبسن بود که شباهتی به هیچکدوم از کارهای دیگه‌ش نداشت! تنها چیزی که ذهن من رو خیلی مشغول کرده بود، اینه که مثل نمایشنامه‌ی «پرندهی آبی»، این نمایشنامه چطور روی صحنه اجرا خواهد شد! صحنههای پرشمار، دکورهای متنوع و عناصر فانتزی دخیل، مثل صحبت کردن برگ و شبنم و... یا نقش داشتن یک گربه! برخی نمایشنامه‌ها برای خواندن نوشته میشن و می‌شه عدم توانایی اجراشون رو درک کرد، اما این نمایشنامه برای اجرای صحنهای نوشته شده و بارها نیز اجرا داشته! در کنار همهی اینها، از ترجمهی استاد بهزاد قادری هم نباید گذشت... من نسخهی سابق پرگنت رو خوندم که انتشارات قطره چاپ کرده بود، و نه نسخهی جدیدتری که با همین ترجمه انتشارات بیدگل چاپ کرده، اما شاید اگر تحقیقات و کنجکاوی آقای قادری نبود، فهم این نمایشنامه برای یه خوانندهی ایرانی ناممکن می‌شد. ...more
نمایشنامه‌ی هدا گابلر آخرین نمایشنامه‌ی ایبسن در سیر نمایشنامه‌های رئالیستی-ناتورالیستی‌شه و بعد از اون به نمایشنامه‌هایی مدرن‌تر و با به قول بهزاد قانمایشنامهی هدا گابلر آخرین نمایشنامه‌ی ایبسن در سیر نمایشنامه‌های رئالیستی-ناتورالیستی‌شه و بعد از اون به نمایشنامه‌هایی مدرن‌تر و با به قول بهزاد قادری هنر ناب می‌رسه. که مشخصهی ظاهری نمایشنامه‌های گروه اول حضور در یک خانه و یک صحنهی مشترکه (که از تئاتر ایبسن و استریندبرگ وارد سینمای صامت آلمان و بعدها سینمای برگمان می‌شه و به کامرشپیل شهرت پیدا می‌کنه)... با اینکه تعاریف زیادی از نمایشنامه‌های متأخر ایبسن می‌شه اما من علاقه‌ی زیادی به آثار «هنر ناب» ایبسن ندارم... نمیدونم چرا... شاید به خاطر این که من ایبسن رو با خانهی عروسک و اشباح شناختم و انتظار چنین نمایشنامه‌هایی ازش دارم... و یا شاید به خاطر اینکه به عنوان یه دانشجوی تئاتر از لحاظ فنی علاقهای به تغییر صحنه در نمایش ندارم و یا خیلی علل دیگه! به هر حال پس از مدتها یه کار رئالیستی-ناتورالیستی از ایبسن خوندم که سر شوقم آورد... و چقدر عجیب بود این شخصیت هدا گابلر!!!...more
این آخرین نمایشنامه‌ایه که ایبسن پیش از مرگش نوشته و بیشتر یک شکواییه از حال و روز خودش به نظر می‌رسه... فقط جای خودش که یک نمایشنامه‌نویس (و تا حدودیاین آخرین نمایشنامه‌ایه که ایبسن پیش از مرگش نوشته و بیشتر یک شکواییه از حال و روز خودش به نظر می‌رسه... فقط جای خودش که یک نمایشنامه‌نویس (و تا حدودی نقاشه) یک مجسمهساز رو میگذاره که پس از مدتها تلاش و خلق شاهکارش، تو زندگی به پوچی رسیده!...more
متأسفانه با اینکه برنامه داشتم کلی کتاب توی عید بخونم متأسفانه این اولین کتابی بود که فرصت کردم تمومش کنم. اول که نمایشنامه رو شروع کرده بودم اصلاً بامتأسفانه با اینکه برنامه داشتم کلی کتاب توی عید بخونم متأسفانه این اولین کتابی بود که فرصت کردم تمومش کنم. اول که نمایشنامه رو شروع کرده بودم اصلاً باهاش ارتباط برقرار نکردم و هی با خودم میگفتم که ضعیفترین کار ایبسنه اما هر چی جلوتر رفتم داستان برام بازتر و قشنگتر شد و عجیبتر از همه این که با اینکه همهی شخصیتها رو درک میکنید، اما از دست همهشون شکایت دارید....more
من همیشه تو ذهنم نمایشنامه‌ها و بعضاً رمان‌ها رو بازی می‌کنم... یعنی برای نقش‌ها بازیگر تعیین می‌کنم، طراحی صحنه ترتیب می‌دم و بعضی وقت‌ها هم خودم یک من همیشه تو ذهنم نمایشنامه‌ها و بعضاً رمان‌ها رو بازی می‌کنم... یعنی برای نقش‌ها بازیگر تعیین می‌کنم، طراحی صحنه ترتیب می‌دم و بعضی وقت‌ها هم خودم یک نقش رو برمیدارم که با صدای خودم بخونم... هیچ نمایشنامهای مثل نمایشنامه‌های ایبسن برام انقدر دلنشین و روون تو این تصور نگنجیده. این نمایشنامه تمام ریشههای فکری اگزیستنسیالیستی، ناتورالیستی و... ایبسن رو که بقیه نمایشنامههاش وجود داشت، توی خودش داره اما به نظرم نزدیکترین نمایشنامهاش به کارهای چخوف بود و هر چند بهترین نمایشنامه‌ی ایبسن محسوب نمیشه، اما خوندنش بسیار لذتبخشه....more
ایبسن یکی از نمایشنامه‌نویسان مورد علاقه‌ی منه... یه نویسنده که به نظر من مثل داستایفسکی از زمان خودشون خیلی جلوتر بودند... کسی که تو قرن 19 از فردیت ایبسن یکی از نمایشنامه‌نویسان مورد علاقه‌ی منه... یه نویسنده که به نظر من مثل داستایفسکی از زمان خودشون خیلی جلوتر بودند... کسی که تو قرن 19 از فردیت زن حرف میزنه و شخصیت زنی قوی شده مثل «لورا»ی خانهی عروسک رو مینویسه. هر چند تفکرات ناتورالیستی داره و احتمالاً فکر میکرده خصلتهای آدمی نسل به نسل قابل وراثته (هم تو نمایشنامه‌ی اشباح، هم توی موعظهی بلند دکتر استوکمان داخل همین نمایشنامه)، اما نمیشه بهش خرده گرفت چون شاید اگه ما هم همدورهی زولا و ایبسن بودیم، همین اعتقاد رو پیدا میکردیم. دشمن مردم داستان یک مسیح مدرنه... داستانی که سیاست و به خصوص جامعه رو مضحکهی خودش می‌کنه و چیزهایی میگه که تو جهان و سیاست امروزی ما هم مصادیق عینی بسیاری داره... البته اینبار داستان مملو از یهوداست... دکتر استوکمان، به عنوان یک مسیح مدرن عمل می‌کنه و خواستار اصلاح جامعهشه اما جامعه خواستار اصلاح نیست....more
Loading...
