An intriguing premise, with a lot of missed potential
Ministry of Time by Katriane Bradley offered me an intriguing premise. A book about time travel aAn intriguing premise, with a lot of missed potential
Ministry of Time by Katriane Bradley offered me an intriguing premise. A book about time travel always has my attention. Set in a near-future London where a shadowy government ministry brings historical figures into the present, I immediately became fixated as the protagonist (unnamed in the novel) acts as a bridge between her time traveller (a British navy lieutenant from the 19th century) and the Ministry.
How does an 18th-century Victorian cope with today's technology and customs? Bradley excels in her character development and manages uniquely and engagingly paint the relationships between Graham Gore and the modern-day protagonist. Not only that, but she uses humour and subtle comedy such as when the protagonist has to explain to lieutenant Gore that he shouldn't have shot all the squirrels in her garden just because she yelled at them. Why, asks Gore, can't she make some nice hats out of their fur?
This was in my view the main strength of this book: Bradley clearly manages to capture to bring warmth and a sense of enjoyment to the story. She succeeds to refresh the time travel genre by focusing on character dynamics and speculative elements. This is not a sci-fi book, and its psychological exploration of its characters, making it more accurately classified as a psychological novel.
However, it leaves a lot elements uncovered. What of the time travel concept and the mysterious government ministry? Why is it there and how does it function? These aspects could have been more thoroughly explored and although the author does provide some answers, a lot remains speculative. There was more potential.
Apart from that, the story struggles with uneven pacing, and a writing style that often detracts from the overall experience. What began as a promising exploration of history and identity ultimately leaves much to be desired in execution.
Kya Clark, a 'feral child' from the Carolina marshes, abandoned by her family, learns to survive on her own, finA story about innocence and resilience
Kya Clark, a 'feral child' from the Carolina marshes, abandoned by her family, learns to survive on her own, finding solace in nature. The storyline begins in the 1950s with an alternative narrative set in 1969, revolving around the investigation into the death of Chase Andrews, a local celebrity. The book proceeds between these two narratives, gradually revealing how Kya’s past is intertwined with the current investigation.
Despite the somewhat romantic girl-coming-of-age elements, I must admit this book offered a compelling and engaging story. Kya’s unique character and her struggle for survival coupled with the tension created by the murder case and the question of Kya’s guilt kept my attention. The underlying themes loneliness, resilience, and the beautiful descriptions of the marshes added an additional touch .
While reading the the sympathy is inevitably leans towards Kya, as she managed to stand her ground against the evil outer world. (view spoiler)[But is she truly who she seems? (hide spoiler)] Her complex character added an additional dimension to her story....more
Cohen schrijft een boeiende biografie van Theo van Gogh die zijn complexe, controversiële karakter belicht, maar uiteindelijk niet volledig doordringtCohen schrijft een boeiende biografie van Theo van Gogh die zijn complexe, controversiële karakter belicht, maar uiteindelijk niet volledig doordringt tot de man achter de provocaties
Ik kan het me nog herinneren, de moord van Theo van Gogh (1957-2004) op 2 november 2004 door een gefrustreerde moslim. Ervaren als een ernstige bedreiging van de vrijheid van meningsuiting en verstoring van het (openbaar) debat. Maar tegelijkertijd een moord op een controversieel persoon, die wild met de pen om zich heen sloeg en mensen vaak zonder enige aanleiding beledigde.
Ik pakte dit boek dan ook met belangstelling van de plank. Ik was nieuwsgierig wat Theo dreef, zijn passie voor vrijheid van meningsuiting en waarom hij deze 'misbruikte' om mensen zo te schofferen. Hoe kan iemand die zo scherp en grappig kan zijn, dit gebruiken om mensen expres te kwetsen?
In de inleiding schrijft Jaap Cohen (inderdaad, de zoon van ...) dat hij zich ook verwonderde over de 'gespleten' persoonlijkheid van Van Gogh en deze biografie een poging was om "in het hoofd van Van Gogh te kruipen". Mooi dacht ik, dat is precies de reden waarom ik dit boek wil lezen.
Filmmaker, columnist, presentator en interviewer. Cohen beschrijft hoe Van Gogh dit pad bewandelde. Zijn jeugd in Wassenaar, zijn films en zijn carriere als columnist wordt aan de hand van briefwisselingen en interviews met vrienden en bekende uitvoerig beschreven. Er komt een beeld naar voren van iemand die vanuit zijn DNA controversieel wilde zijn en overal waar hij kwam voor ophef zorgde - maar tegelijkertijd een benadigde filmmaker en schrijver.
Van Gogh was een fascinerende persoonlijkheid met een boeiende achtergrond. De vele vetes worden uitvoerig beschreven; die met Sonja Barend en Leon de Winter, die als een rode draad door zijn leven liep, zijn vriend Thom Hoffman en vele anderen. Vaak was een onschuldige (kritische) opmerking al genoeg aanleiding voor Van Gogh om een levenslange vriendschap te verbreken.
Cohen kan natuurlijk niet (meer) aan Van Gogh zèlf vragen hoe hij over zaken dacht of wat hem dreef. Het boek is een aaneenrijging van anekdotes - niet alleen van zijn vrienden maar ook zijn slachtoffers. Hierdoor krijg je een goed beeld van de 'gespleten' persoonlijkheid van Theo. Hij had alles over voor zijn vrienden, steunde hen onlosmakelijk en gaf ze daar waar nodig financiële steun, maar kon tegelijkertijd zijn gekozen slachtoffers genadeloos fileren. Vaak kozen zij ervoor om zijn aanvallen te negeren, omdat erop reageren alleen maar olie op het vuur betekende. Opvallend vond ik echter het verhaal van slachtoffer Fatima Elatik, die hem eens een keer in de kroeg tegenkwam en na enkele ongemakkelijke momenten en onder het genot van een biertje toch nog een heel gemoedelijk gesprek kon hebben. Was dit de werkelijke Van Gogh, zonder verscholen te zijn achter zijn rol als beroepspuber?
Maar is Cohen er ook werkelijk in geslaagd om in het hoofd van Van Gogh te kruipen? Wat mij betreft niet - maar dat is geen manco van de schrijver. Van Gogh was een gecompliceerd persoon en liet ondanks zijn vele brieven en columns weinig persoonlijks los. Zelfs als Van Gogh had geleefd en als hij had mee willen werken aan deze biografie, vraag ik me af of Cohen werkelijk tot Van Gogh had kunnen doordringen - waarschijnlijk had Van Gogh zich ook hier weer kunnen verschuilen achter zijn masker van eloquente woordspelingen en intellectuele capaciteiten.
Is mijn beeld van Van Gogh als controversieel persoon bijgesteld? Heb ik meer begrip voor de persoon van Van Gogh gekregen? Ik moet eerlijk toegeven dat dit niet het geval is - mijn beeld is juist eerder bevestigd.
Van Gogh wordt vaak opgedragen als 'held van de vrije meningsuiting'. Dat klopt, want daar hechte hij veel waarde aan. Theo van Gogh maakte met veel mensen ruzie. Dat mág in dit land. Maar toch vind ik dat Van Gogh dit predicaat niet (heeft) verdient. Iemand die deze vrijheid misbruikt om mensen en groepen zo grondig te beledigen, onder het schild van diezelfde vrijheid van meningsuiting, kan geen held genoemd worden.
De noodzaak tot provoceren wad voor Van Gogh niet nodig geweest. Zonder die provocatie was zijn pen scherp genoeg om voor de vrijheid van meningsuiting uit te komen. Dan had hij de Nederlandse Ricky Gervais kunnen worden, die op een veel ludiekere en sympathiekere wijze dezelfde strijd levert.
Door mensen te doelbewust beledigen en groepen voor 'geitenneukers' uit te maken en ze achterlijk te noemen, effen je het pad voor diegene die wél serieus zijn in hun racisme. Ik vraag me af welke rol Van Gogh in het hedendaagse debat had gespeeld, als hij nog geleefd had. Misschien had hij wel achter de desk van Ongehoord Nederland (ON) gestaan waar hij - onder het mom van de vrijheid van meningsuiting - de moslims nog steeds als geitenneukers had bestempelde.
"We kunnen er toch over praten" schijnt hij tegen Mohammed Bouyeri gezegd te hebben. Bouyeri was dat stadium al voorbij....more
Augustus 2024 Wegens vakantie perikelen kreeg ik dit boek niet op tijd uit en was hij inmiddels gereserveerd voor een andere lezer. Ik heb hem opnieuw Augustus 2024 Wegens vakantie perikelen kreeg ik dit boek niet op tijd uit en was hij inmiddels gereserveerd voor een andere lezer. Ik heb hem opnieuw gereserveerd en ben van plan het boek op een later tijdstip verder te lezen....more
An intriguing premise obscured by unrelated concepts
The analysis of how right-wing movements went on the rise, especially in the context of COVID-19 aAn intriguing premise obscured by unrelated concepts
The analysis of how right-wing movements went on the rise, especially in the context of COVID-19 anti-vaxxing campaigns, sounded like an intriguing premise to me. Unfortunately, I found this theme hard to grasp, as it seems to become buried under the concept of the doppelganger and other seemingly unrelated (and personal) tangents. Perhaps this book could have used redirection by an experienced editor to maintain focus on its core elements. Now I really struggled to maintain my attention and in the end decided to give up....more
Interesting novel that follows twelve Native American characters living in Oakland, California, as they preChaotic yet compelling Native-American saga
Interesting novel that follows twelve Native American characters living in Oakland, California, as they prepare to attend the Big Oakland Powwow. As a reader not that familiar with the native American culture, it was interesting to read about the challenges they face, such as identity, alcoholism and crime. The structure of ‘There There’ reminded me of the movie ‘Magnolia,’ as both start with separate, individual stories that ultimately converge around a central event - in this case, the Big Oakland Powwow.
Due to the 'Magolina'-like structure, I sometimes found it difficult to follow the story. There are too many short chapters; just as you start getting used to one character, it abruptly switches to another, making it difficult for me to connect with them. The narrative doesn’t follow a straightforward chronological order and the character's stories seem to lack any cohesion until they converge at the Powwow.
This is not a happy book - when I had finished the book I felt sad. Some of the characters tried their best only to have their efforts thwarted by those involved in criminal activities. In the end evil wins. Nonetheless, even with the sometimes difficult to follow story, this book managed to hold my attention with a growing sense of impending doom that ultimately culminates in the dramatic and tragic events of the powwow....more
Patrick Modiano was voor mij een onbekende, wat misschien verrassend is omdat hij in 2014 de Nobelprijs voor de Literatuur won. Maar goed, in 2014 wasPatrick Modiano was voor mij een onbekende, wat misschien verrassend is omdat hij in 2014 de Nobelprijs voor de Literatuur won. Maar goed, in 2014 was ik met veel dingen bezig, maar niet met lezen. Naspeuring leert dat herinneringen aan en de zoektocht naar het eigen verleden centraal staan in Modiano's werk. En dat klopt, want dat is precies waar dit boek over gaat.
In verschillende verhalen gaat de hoofdpersoon op zoek naar locaties en plekken waar bepaalde gebeurtenissen uit zijn jeugd plaats hebben gevonden. Veel is onduidelijk, als gevolg van zijn jonge leeftijd waardoor hij niet altijd in staat was om de beweegredenen van de volwassenen te doorgronden. Er wordt veel gespeculeerd en bezocht, verhaalt in gedetailleerde beschrijvingen van Parijse buurten en starten, stations en industrieterreinen. Veel van de locaties bestaan niet meer en wat rest zijn de (vaak onvolledige en ontbrekende) herinneringen.
Daarnaast draait het boek sterk om identiteit en de zoektocht naar het zelf. In zijn zoektocht probeert de hoofpersoon ook zijn eigen identiteit te begrijpen en te definiëren. Dit komt naar voren in zijn voortdurende vragen over wie hij is en wat zijn plaats in de wereld is, vooral in relatie tot de complexe en soms schimmige geschiedenis van zijn familie en de mensen om hem heen.
Hoe dan ook, alhoewel het boek vlot weg las, merkte ik toch dat al die gedetailleerde beschrijvingen mij op een gegeven moment tegen begonnen te staan. Na 2 verhalen wist ik het eigenlijk wel en had ik soms het gevoel dat ik een stratenplan van Parijs aan het lezen was.
Voor een francofiel ongetwijfeld leuk en interessant, maar mij greep het niet....more
What would you do if you found a finished but unpublished manuscript written by a friend you secretly despised, who hA literary version of 'Yesterday'
What would you do if you found a finished but unpublished manuscript written by a friend you secretly despised, who has just died in a freak accident? This is the central dilemma in "Yellowface" by Rebecca F. Kuang, where June Hayward, a literary nobody, seizes the chance to publish her deceased friend’s novel under her own name in a bid to revive her flagging career. The premise reminded me of the movie "Yesterday," but with a literary twist that offers an interesting glimpse into the working of the publishing world.
For me, an avid reader, this book offered me a goldmine of insights. I found the details about the publishing process particularly fascinating. For instance Another standout theme in "Yellowface" is the examination of wokeness in the literary industry and the pervasive influence of social media. June is advised to hire a sensitivity reader to flag potentially offensive content, reflecting real-world practices aimed at avoiding public backlash. The online scandal that ensues post-publication, with its heated accusations and cancellation of voices of reason, mirrors our current social media climate. I found myself chuckling—and cringing—at the incident where a female writer’s Twitter account is locked for using the term "lynch mob", which apparently as a white woman is racist to use. A situation that felt both absurd and unsettlingly plausible.
However, the book isn’t without its flaws. The complex relationship between June and Athena, which spans over nine years, is hinted at but not fully explored. Key events, such as Athena’s death (a bizarre choking incident involving a pancake) and the existence of Athena's notebooks, which if published would immediately expose June's lie, are mentioned only briefly, as if Kuang was eager to progress to the main story. These elements had more potential, which would could have enriched the narrative.
Despite these shortcomings, the premise of a writer achieving sudden fame based on a lie, combined with the satirical take on social media dynamics, makes for an entertaining read. "Yellowface" may not delve as deeply into its characters and plot as it could have, but it offers a fun journey that’s hard to put down. If you approach it with a light-hearted mindset, it’s definitely a book worth reading....more
Dit boek heb ik min of meer toevallig vanaf de boekenplank in mijn plaatselijke bibliotheek gepakt. Ik kende deze Franse schrijver niet en liet mij duDit boek heb ik min of meer toevallig vanaf de boekenplank in mijn plaatselijke bibliotheek gepakt. Ik kende deze Franse schrijver niet en liet mij dus graag verrassen. Het boek wordt voorafgegaan door een lovende inleiding van Maarten 't Hart, waarin hij de literaire kwaliteiten van deze (voor het Nederlandse publiek) onbekende auteur prijst. Ik geef het een kans dacht ik.
De eerste editie van dit boek stamt uit 1922, wat altijd lastig is voor mij, want ik heb vaak moeite met boeken uit deze periode. Ooit ben ik eens aan Dostojewski's Misdaad en Straf begonnen, maar heb deze niet afgemaakt. Toch wilde ik Les Thibault een kans geven en nam me vastberaden voor om dit boek wél te voltooien.
Helaas bleek deze uitdaging te groot voor mij. De periode waarin dit boek zich afspeelt, de tijd voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog, en de verwijzingen naar de politieke ideologieën en sociale bewegingen uit die tijd waren interessant, maar werden naar de achtergrond gedrongen door het formele en uitgebreide proza. Dit boek vereiste een niveau van concentratie en mentale inspanning die ik moeilijk kon volhouden....more
Herman van Veen zit in de herfst van zijn leven. Maar de zomer is lang en fantastisch geweest. Dit boek is een melancholische toer langs zijn mooie leHerman van Veen zit in de herfst van zijn leven. Maar de zomer is lang en fantastisch geweest. Dit boek is een melancholische toer langs zijn mooie leven. Dit is een boek wat je in de zon moet lezen, op een bankje in de tuin of in het park. Ik heb er geweldig van genoten....more
Michael Palin, the 'travelling Python' writes about his great-uncle Harry. This time it is Michael's great-uncle Harry doing all the travelling. MichaMichael Palin, the 'travelling Python' writes about his great-uncle Harry. This time it is Michael's great-uncle Harry doing all the travelling. Michael stays near to home, tracing Harry's steps as he travels to India, New Zealand, Gallipoli and finally, Flander's fields. In accesible style he shows how Harry - trying to find his place in the world - finds his end in the Flemish trenches....more
In Michael Cunningham's Day the story is set against the backdrop of the corona pandemic, the 5th of pril serving Timeless tale of life's complexities
In Michael Cunningham's Day the story is set against the backdrop of the corona pandemic, the 5th of pril serving as a marker of time, spanning three consecutive years: 2019, 2020, and 2021. But this is not a Covid-19 novel. but rather a book about the the complexities of adulthood and the decisions you take.
Yes, at first glance there doesn't seem to be much going on. All seems to be well. But beneath this facade of normalcy, lies a web of disappointment, shattered dreams, and fractured relationships. Isabel grapples with her past choices, career trajectory, and the joys and challenges of motherhood, while her husband, Daniël, pursues a long-dormant dream of rock stardom. Robbie, Isabel's brother, navigates his own uncertainties, haunted by a failed academic pursuit and the quest for independence.
Cunningham's masterful character construction lends authenticity to their struggles, drawing readers into their world with each passing year. Ofcourse I knew that the characters are made-up constructions, letters on paper, but the fact that I still would have wanted to give them a happy ending, shows how strong Michael Cunningham knows how to create his characters. At the end of each year I just wanted to know what happened next and at the end of the book you're just hoping for a follow up novel. Cunningham writes in a beatiful style and manages to bring the underlying tensions to a higher level - a truly remarkable writer....more
Rob van Essen schrijft met Ik kom hier nog op terug een boek over hoe op zich kleine gebeurtenissen toch een grote impact kunnen hebben in je leven, eRob van Essen schrijft met Ik kom hier nog op terug een boek over hoe op zich kleine gebeurtenissen toch een grote impact kunnen hebben in je leven, en dat van anderen. Op zich een mooi uitgangspunt, maar de wijze waarop Van Essen dit in het boek opzet liet mij met meer vragen achter dan antwoorden.
Een mooie opzet: een man krijgt de kans om via een tijdmachine terug te reizen naar de jaren '80 van de vorige eeuw om een schijnbaar willekeurige gebeurtenis te veranderen. Maar de manier waarop dit uitgewerkt wordt is wat mij betreft toch teleurstellend. Er had zeker meer in kunnen zitten.
Op de achterkant van het boek wordt deze roman omschreven als "een overrompelende roman vol humor over het verlangen te ontsnappen aan de last van het verleden en deel uit te maken van het groter geheel". Overrompelend was het totaal niet, humoristisch bij vlagen en de ontsnapping aan de last van het verleden is mij volkomen ontgaan....more
Sally Rooney finds herself on familiar ground: in Beautiful World, Where Are You, she once again portrays millennials in navigatiA millenials dilemma
Sally Rooney finds herself on familiar ground: in Beautiful World, Where Are You, she once again portrays millennials in navigating a world full of vulnerability, authenticity, and the fear of intimacy. The novel revolves around two female friends, Alice and Eileen. After a nervous breakdown, Alice moved into an old house on the Irish coast and lives there secluded from her fortune. Her best friend, Eileen, editor of a literary magazine, lives in a flat in Dublin, and doesn't really know what she wants from life. The novel consists of email written between Alice and Eileen, where they keep eachother updated of their relationships. Rooney describes the budding love between Alice and her Tinder date Felix, a warehouse worker and Eileen and her childhood love Simon, a Catholic politician.
Rooney uses a darker, more cynical tone that her earlier work. Alice, after two novels, collapses, feeling she has nothing to say. Is this perhaps Rooney in disguise, afraid to be able to keep up the success of Normal People? Or is this just to keep us readers sharp?
I don't know the answer, but I found Beautiful World, Where Are You lacking conviction. The narrative passages are hyperrealistic, direct representations of dialogues and actions, including the lifeless staring at phone screens and scrolling through Netflix. The ending, where the characters decide to follow society's norms, feels rather forced and atypical. Whether the author is taking a new direction or closing an old one, we'll only know with the next book....more
I got a brother named Frankie And Frankie ain't no good Bruce Springsteen - Highway Patrolman
U mag me geloven of niet, maar toen ik het verhaal van LuigI got a brother named Frankie And Frankie ain't no good Bruce Springsteen - Highway Patrolman
U mag me geloven of niet, maar toen ik het verhaal van Luigi en Alfredo hoorde moest ik onwillekeurig denken aan het nummer Highway Patrolman van Bruce Springsteen, waarin een politieagent zijn criminele broer over de Mississippi state line laat ontsnappen. Toen ik vervolgens in de eindnoot van de auteur las over de rol die Nebraska heeft gespeeld in het leven van Paolo Cognetti, vielen mij de puzzelstukken op zijn plaats.
Dit verhaal draait om de complexe relatie tussen Luigi en Alfredo. Luigi is de rechtschapen politieagent met zijn in moeilijkheden verkerende broer. Het verhaal van Luigi is het verhaal van een man die gekozen heeft om een eerlijk leven te leiden, zelfs politie agent is geworden en zijn idealen wil beschermen. Zijn broer Alfredo, net terug als houthakker in de Canadese bossen, die zijn idealen allang kwijt is en terugkeert naar zijn dorp om daar zijn schepen te verbranden. En Elisabetta, de vrouw van Luigi, met wie hij een gezin sticht en haar verhouding tot beide broers.
Het verhaal wordt vanuit de verschillende invalshoeken verteld, wat een gelaagdheid en diepgang toevoegt. Als lezer ben je getuige van hun diepste gedachtes en verlangens en merk je hoeveel ze hiervan in hun onderlinge dynamiek verborgen houden.
In de voorgaande boeken van Cognetti was ik getroffen door de wijze waarop Cognetti zijn (berg)landschappen beschrijft. Dat komt wederom terug, vooral in het parallelle verhaal over een hond, die de rivier Sesia stroomopwaarts beklimt met zijn vrouwtje, om uiteindelijk doodgeschoten te worden. Maar wat mij vooral opviel, was dat de kunst van Cognetti tot beschrijving van de menselijke relatie, waarvan Cognetti ruimschoots bewijst te kunnen beschikken. Korte dialogen, waar meer wordt verzwegen dan gezegd, maar uniek in schoonheid en eenvoud. De interacties tussen Luigi en Alfredo zijn geladen met onuitgesproken emoties, herinneringen en conflicten die hun band zowel versterken als ondermijnen.
Dat Cognetti een geweldige schrijver is, wist ik al. Dat Cognetti dat keer op keer weet vast te houden, heeft hij - ook met deze korte novelle - wederom bewezen. Dit verhaal over twee broers, verweven met de prachtige beschrijvingen van de natuur en de complexiteit van hun menselijke relaties, blijft nog lang nazinderen.
Me and Frankie laughing and drinking Nothing feels better than blood on blood Taking turns dancing with Maria As the band played "Night of the Johnstown Flood" I catch him when he's straying Like any brother would A man turns his back on his family Well, he just ain't no good
In 99 'tidbits' Samuel Graydon offers us glimpses in the life of Albert Einstein, his views and life. Rather than delivering a dense academic analysisIn 99 'tidbits' Samuel Graydon offers us glimpses in the life of Albert Einstein, his views and life. Rather than delivering a dense academic analysis,Graydon lets us understand the man behind the iconic image. Perfect for anyone who wants to know the personal side of Einstein, his humanity, humor and complexities of his character....more
In 2020 kreeg Koch te horen dat hij een agressieve vorm van prostaatkanker heeft. Levensverwachting: 3 tot 15 jaar. In dit Ik doe niets. Ik leef door.
In 2020 kreeg Koch te horen dat hij een agressieve vorm van prostaatkanker heeft. Levensverwachting: 3 tot 15 jaar. In dit boek beschrijft hij de impact van de diagnose, de verwerking en de acceptatie. Ik vermoed dat dit een proces is die iedereen die de pech heeft om deze diagnose te krijgen, moet doorlopen. Maar Koch doet het op zijn karakteristieke wijze: rustig, beheerst en persoonlijk.
In wezen is dit boek niet zozeer een verhaal over de diagnose zelf, maar een uitleg hoe en waarom hij ervoor kiest om toch zo beheerst te reageren. Het bevat een aantal biografische elementen die ik in meer of mindere mate al eens eerder tegenkwam: zijn haat tegen het Montessori onderwijs, de liefde voor alcohol en voetbal en de relatie tussen zijn ouders. Hij brengt ze wederom voor het voetlicht, afgewisseld met zijn ervaringen tijdens de boekpresentaties in de lokale bibliotheken, die altijd volgens een vast stramien verlopen: vroeg aankomen, de boel verkennen en in de buurt een restaurant opzoeken, om vervolgens in zijn eentje te dineren en zijn eerste biertje te drinken. Wie doet mij dit na?
Koch kwam op mij over als een man die rust nastreeft. Een man die het liefst niets doet, en dat dan zo langs als mogelijk. En dat met zou weinig mogelijk mensen wil delen, behalve dan zijn vrouw en zoon. Geen gedoe, geen drukte. In dat opzicht herken ik mij wel in hem. Voor mij hoeft drukte ook niet, zet mij maar met een glas wijn op de bank en laat me lezen. Soms zit ik ook in een restaurant of cafeetje achter een kop koffie en denk ik hetzelfde: wie doet mij dit na? Ik observeer de wereld, maar hoef er niet (meer) zo nodig in deel te nemen....more
Loading...
