میعاد's Reviews > گرسنگی؛ سرگذشت بدن

دوازده‌ساله که بودم، تعدادى پسر که اهداف خطرناک مردها را در سر می‌پروراندند به من تجاوز کردند؛ اتفاق‌ هولناکی بود، زندگی‌ام را دگرگون کرد. پیش از آن، خام بودم، آفتاب‌مهتاب‌ندیده بودم. باور داشتم آد‌م‌ها ذاتاً خوب هستند و لزوماً فروتن. باایمان بودم و به خدا اعتقاد داشتم. و بعد دیگر نداشتم. شکسته بودم. دگرگون شده بودم. هرگز متوجه نخواهم شد اگر دختر درون جنگل نمی‌شدم چه کسی می‌شدم. آن پسرها دختری را که بودم کُشتند، ولی جانم را نگرفتند. آن‌ها تفنگی را روی شقیقه‌ام یا چاقویی را روی گلویم نگذاشتند و تهدیدم نکردند. من نجات یافتم. به خودم یاد دادم شکرگزار نجات‌یافتنم باشم حتی اگر خیلی شبیه به نجات‌یافتن نبود.
من از درون خالى شده بودم. مصمم بودم خلأ را پُر كنم، و غذا چيزى بود كه با آن پيرامون بخشِ كوچكى كه از من باقى مانده بود سپر ساختم. خوردم و خوردم و خوردم به اميد اينكه اگر خودم را گُنده كنم، بدنم در امان خواهد بود. دخترى را كه روزگارى بودم به خاك سپردم چون غرق در مشكلات گوناگون بود. كوشيدم تمام خاطراتش را پاك كنم، ولى آن دختر هنوز هست؛ در یک جایی هست.... هنوز کوچک و وحشت‌زده و خجالت‌زده است، و شاید دارم می‌نویسم که بازگردم پيش او، می‌کوشم تا هر چه را که لازم بوده بشنود برایش بگویم.

گرسنگی | رکسان گی| میعاد بانکی | نشر سخن